'पाचावर धारण बसणे' हा वाक्प्रचार खूप भयभीत होण्याच्या अर्थाने वापरला जातो. जेव्हा कोणीतरी अत्यंत चिंतेत किंवा भितीत असतो, तेव्हा त्याला 'पाचावर धारण बसणे' असे म्हटले जाते. या वाक्प्रचारात 'पाचावर' म्हणजे पाचव्या क्रमांकावर, ज्याचा अर्थ भयभीत होल्यामुळे मनाची स्थिती अत्यंत गडबडलेली असते. या संदर्भात, 'पाचावर धारण बसणे' म्हणजे व्यक्तीच्या मनात तीव्र भीती निर्माण झालेली असते, त्यामुळे त्याची मानसिक स्थिती अस्थिर होते. इतर पर्याय या वाक्प्रचाराच्या अर्थाशी संबंधित नाहीत आणि त्यामुळे बरोबर उत्तर 'खूप भयभीत होणे' हेच आहे.

"पाणी पडणे" हा वाक्प्रचार या वाक्याच्या संदर्भात योग्य आहे. या वाक्प्रचाराचा अर्थ आहे की, एखाद्या गोष्टीमुळे सर्व काही निष्फळ किंवा नासमझ होते. 'एखाद्या क्षुल्लक गोष्टीमुळे अखेरीस सर्व श्रमांवर पाणी पडले' म्हणजे मेहनतीचा परिणाम काहीच झालेला नाही, यामुळे कामाचा परिणाम शून्य झाला आहे. इतर पर्याय या वाक्याच्या अर्थाशी संबंधित नाहीत. 'पाणी पाजणे' हा वाक्प्रचार वेगळ्या अर्थाने वापरला जातो, तर 'खापर फुटणे' आणि 'सुताने स्वर्गाला जाणे' हे वाक्प्रचारही या संदर्भात योग्य नाहीत. त्यामुळे 'पाणी पडणे' हा पर्याय योग्य आहे.

'जीव भांड्यात पडणे' हा वाक्प्रचार वेगळ्या अर्थाचा आहे कारण याचा अर्थ आहे संकटात किंवा अडचणीच्या परिस्थितीत सापडणे. या वाक्प्रचाराचा वापर संकटाच्या क्षणांमध्ये विशेषतः व्यक्तीच्या मानसिक अवस्थेबद्दल बोलताना केला जातो. उरलेले वाक्प्रचार 'जीव टांगणीला लागणे', 'जीवास घोर लागणे' आणि 'जीव मेटाकुटीस येणे' हे सर्व वाक्प्रचार संकट किंवा ताण-तणावाच्या अर्थाने वापरले जातात, त्यामुळे यांचा अर्थ एकसारखा आहे. म्हणून 'जीव भांड्यात पडणे' हा पर्याय वेगळा समजला जातो, कारण तो दुसऱ्या प्रकारच्या संकटाची किंवा अडचणीची स्थिती दर्शवतो.

'आभाळाला कवेत घेणे - मिठी मारणे' हा वाक्प्रचाराचा अर्थ बरोबर नाही. 'आभाळाला कवेत घेणे' म्हणजे एखाद्या गोष्टीची अगदी मोठी किंवा अप्रतिम अवस्था दर्शवणे, जसे की आनंद किंवा सुखद क्षण. याचा वापर खूप मोठ्या किंवा उंच गोष्टींसाठी केला जातो. तर 'मिठी मारणे' म्हणजे आपल्या जवळच्या व्यक्तीला गळ्यात घेणे किंवा प्रेमाने ओढणे, ज्याचा अर्थ पूर्णपणे भिन्न आहे. त्यामुळे या दोन वाक्प्रचारांमध्ये अर्थाची साम्य नसल्याने 'आभाळाला कवेत घेणे' आणि 'मिठी मारणे' यांचा संबंध बरोबर नाही.

'चहाडी करणे, भांडण करणे' या अर्थाचा वाक्प्रचार 'कलागती लावणे' हा आहे. 'कलागती लावणे' याचा अर्थ संघर्ष किंवा वाद निर्माण करणे हा आहे, जो चहाडी करण्याच्या आणि भांडण करण्याच्या संदर्भात योग्य ठरतो. यामुळे, हा वाक्प्रचार चहाडी किंवा भांडणाच्या क्रियेशी थेट संबंधित आहे. इतर पर्यायांचा या अर्थाशी संबंध नाही. 'कानामागे टाकणे', 'केसाने गळा कापणे' आणि 'कान लांब होणे' हे वाक्प्रचार भांडण किंवा चहाडी करण्याच्या क्रियेचे प्रतिनिधित्व करीत नाहीत. त्यामुळे 'कलागती लावणे' हा सर्वोत्तम पर्याय आहे, कारण तो वाद घालण्याच्या क्रियेशी संबंधित आहे.

'बभ्रा करणे' या वाक्प्रचाराचा समानार्थी वाक्प्रचार 'डांगोरा पिटणे' आहे. 'बभ्रा करणे' म्हणजे थोड्या प्रमाणात किंवा अशुद्ध पद्धतीने काम करणे, ज्यामुळे कामाची गडबड होते. याउलट, 'डांगोरा पिटणे' हा वाक्प्रचारही अशा परिस्थितीचा संदर्भ घेतो जिथे कामाची गडबड किंवा असंतुलन असते. त्यामुळे हे दोन्ही वाक्प्रचार एकमेकांच्या समानार्थी आहेत. इतर पर्याय जसे 'काखा वर करणे', 'खो घालणे' आणि 'टाके ढिले करणे' हे वाक्प्रचार भिन्न अर्थांनी वापरले जातात आणि त्यांचा 'बभ्रा करणे' शी थेट संबंध नाही. त्यामुळे 'डांगोरा पिटणे' हा योग्य पर्याय आहे.

"हा शर्ट मी अंदाजानं आणलाय, पण सुदैवानं तुला अगदी छान बसतो आहे!" या वाक्यातील अधोरेखित शब्द 'अंगाला होणे' या अर्थानुसार 'अंगी लागणे' या वाक्यप्रकाराशी संबंधित आहे. 'अंगी लागणे' म्हणजेच शर्ट किंवा कपड्यांचा आकार किंवा शैली व्यक्तीच्या अंगावर चांगली बसणे. हे वाक्य त्या संदर्भात चांगले व्यक्त करते की शर्ट व्यक्तीला छान वाटतो आहे आणि त्याचा आकार योग्य आहे. 'अंगाला होणे' या वाक्यप्रकारात हीच भावना व्यक्त केली जाते, कारण त्यात 'छान बसणे' हा अर्थ समाविष्ट आहे. त्यामुळे 'अंगी लागणे' हा पर्याय योग्य आहे.

'मिश्यांना तूप लावणे' या वाक्प्रचाराचा योग्य पर्याय 'उगीच ऐट करणे' आहे. या वाक्प्रचाराचा अर्थ आहे, कोणत्या गोष्टीत अनावश्यक किंवा अकारण भव्यता आणणे. 'उगीच ऐट करणे' हाही त्या अर्थाने वापरला जातो कारण यातही कोणत्याही गोष्टीला अनावश्यक महत्त्व देण्याचा अर्थ आहे. दोनही वाक्प्रचारात विचारलेल्या क्रियांची प्रकृती समसामायिक आहे. इतर पर्याय 'शक्तीमान नसणे', 'सशक्त असणे' आणि 'फजिती होणे' या गोष्टी या वाक्प्रचाराच्या अर्थाशी संबंधित नाहीत, ज्यामुळे ते योग्य पर्याय म्हणून मानले जात नाहीत. त्यामुळे 'उगीच ऐट करणे' हा बरोबर पर्याय आहे, कारण तो मूळ वाक्प्रचाराच्या भावना आणि अर्थाला सुसंगत आहे.

'तळहातावरील फोडाप्रमाणे जपणे' या वाक्याचा अर्थ काळजी घेणे आहे. हे म्हणणे दर्शवते की, जसे आपण तळहातावरील फोडाची काळजी घेतो, त्याप्रमाणेच कोणत्याही गोष्टीची काळजी घेणे आवश्यक आहे. येथे तळहातावरच्या फोडाचे उदाहरण दिले आहे, ज्यामुळे स्पष्ट होते की, ज्या गोष्टींची महत्त्वाची काळजी घ्यायची आहे, त्यांना अधिक प्रेम आणि काळजीची आवश्यकता असते. इतर पर्याय जसे की 'फोडाला जपणे', 'चिंताग्रस्त होणे', आणि 'चिंतातुर होणे' यांच्यात तीव्रतेचा किंवा काळजी घेण्याचा अर्थ नाही. त्यामुळे 'काळजी घेणे' हा पर्याय योग्य आहे कारण तो प्रत्यक्षात वचनबद्धता आणि संवेदनशीलता दर्शवतो.

'धिंडवडे निघणे' या वाक्प्रचाराचा अर्थ 'फजिती होणे' हा आहे. या वाक्प्रचाराचा वापर त्या परिस्थितीला दर्शवण्यासाठी केला जातो, जिथे व्यक्ती काही कारणामुळे अडचणीत येते किंवा जी काही हास्यास्पद, कठीण किंवा लज्जास्पद स्थितीला सामोरे जाते. 'फजिती होणे'मुळे त्याच्याशी संबंधित असलेल्या अडचणींना व्यक्त केले जाते, ज्या एकंदरीत व्यक्तीच्या मानसिकतेवर प्रभाव टाकू शकतात. इतर पर्याय जसे 'मिरवणूक निघणे', 'वडे तळणे' आणि 'बोबडी वळणे' हे वाक्प्रचार या संदर्भात योग्य नाहीत, कारण ते आपले अर्थ किंवा संदर्भाच्या बाबतीत वेगळे आहेत. त्यामुळे 'धिंडवडे निघणे' हा 'फजिती होणे' या अर्थाशी सुसंगत आहे.

'काळ्या दगडावरची रेघ' म्हणजे खोटे न ठरणारे शब्द, कारण या वाक्यातील कल्पना स्थिर आणि शाश्वत विचार दर्शवते. काळ्या दगडावरची रेघ म्हणजे एक अशी चिन्न आहे जी कधीही मिटवता येत नाही, तसेच खोटे न ठरणारे शब्द हे असलेले विचार किंवा सत्यता दर्शवतात, जे कायमचे आणि पक्के असतात. त्यामुळे या संदर्भात 'खोटे न ठरणारे शब्द' हा पर्याय योग्य आहे. इतर पर्यायांमध्ये प्राचीनकाळचे दगडावरील शब्द, पुसून टाकता न येणारे शब्द आणि खूप काळापर्यंत टिकणारे शब्द यांचा संदर्भ या वाक्याच्या अर्थाशी संबंधित नाही. त्यामुळे 'खोटे न ठरणारे शब्द' हा योग्य पर्याय आहे.

'परवड' हा शब्द सामान्यतः परिस्थितीनुसार किंवा आर्थिक स्थितीनुसार काही गोष्टी सहन करण्याच्या क्षमतेला दर्शवतो. "पगार नसल्याने खाण्या-पिण्याची त्याची परवड होत आहे" हा पर्याय योग्य आहे कारण येथे पगार नसल्यामुळे खाण्या-पिण्याच्या बाबतीत असलेल्या अडचणींना 'परवड' या अर्थाने दर्शवले आहे. यामुळे त्याच्या आर्थिक परिस्थितीचा संदर्भ स्पष्ट होतो आणि 'परवड' या शब्दाचा योग्य वापर होत आहे. इतर पर्यायांमध्ये 'परवड' या शब्दाचा अर्थ किंवा संदर्भ स्पष्टपणे व्यक्त केलेले नाही, त्यामुळे हा पर्याय योग्य ठरतो.

"बोल लावणे" या वाक्प्रचाराचा अर्थ "चूक सांगणे" असा आहे. हे वाक्प्रचार व्यक्तीला त्याच्या चुकांवर लक्ष केंद्रित करून त्याच्यावर टीका करण्यासाठी वापरला जातो. हा वाक्प्रचार प्रामुख्याने कोणीतरी दुसऱ्या व्यक्तीला त्यांच्या वर्तनाबद्दल किंवा निर्णयाबद्दल सांगण्यासाठी वापरला जातो. त्यामुळे "फक्त ड बरोबर बाकी सर्व चूक" हा पर्याय योग्य आहे, कारण इतर पर्याय "बोलत राहणे," "दोष देणे," किंवा "बोलायला लावणे" यांसारखे अर्थ व्यक्त करत नाहीत. यामुळे "बोल लावणे" वाक्प्रचाराचा योग्य अर्थ फक्त "चूक सांगणे" आहे आणि इतर पर्याय चुकीचे आहेत.

‘शास्रार्थ करणे’ या वाक्प्रचाराचा अर्थ 'योग्य-अयोग्य काय त्याचा विचार करणे' हा बरोबर पर्याय आहे. शास्रार्थ म्हणजे शास्त्राच्या संदर्भात विचार करणे, त्यात विचारांचा अभ्यास करणे आणि यथार्थतेने निर्णय घेणे. या प्रक्रियेत योग्य आणि अयोग्य याचे परीक्षण केले जाते. यामुळे व्यावसायिक, शैक्षणिक किंवा वैयक्तिक जीवनातील निर्णय घेण्यास मदत होते. इतर पर्यायांमध्ये 'निकराने प्रयत्न करणे', 'निश्चित करणे' आणि 'क्षमा करणे' या अर्थांमध्ये शास्रार्थाचे मूलभूत तत्त्व समाविष्ट नाही. त्यामुळे योग्य-अयोग्य विचार करणे हा अर्थ सर्वात योग्य आणि संदर्भानुसार सुसंगत आहे.

'अंगी ताठा भरणे' या वाक्प्रचाराचा अचूक अर्थ 'मगरूरी करणे' आहे. याचा अर्थ असा आहे की, व्यक्ती आत्मविश्वासाने, अभिमानाने किंवा गर्वाने भरलेली असते. या वाक्प्रचारात 'अंगी' म्हणजे 'मनात' किंवा 'आत्म्यात', तर 'ताठा भरने' म्हणजे गर्व किंवा आत्मविश्वास वाढवणे. अशा प्रकारे, व्यक्ती आपली क्षमता, महत्त्व किंवा स्थान दाखवण्यासाठी मनाच्या गाभ्यात गर्वाने भरणे दर्शवते. हे वाक्य प्रामुख्याने त्या वेळी वापरले जाते जेव्हा कोणीतरी आपल्या शक्तींवर किंवा स्थानावर गर्व करते. त्यामुळे 'मगरूरी करणे' हा पर्याय याचा अचूक अर्थ व्यक्त करतो.

‘मारामारी करणे’ हा अर्थ 'दोन हात करणे' या वाक्प्रचाराचा आहे, कारण या वाक्प्रचारात दोन व्यक्तींमध्ये संघर्ष किंवा लढाईची कल्पना व्यक्त केली जाते. 'दोन हात करणे' म्हणजे दोन व्यक्ती एकमेकांच्या विरोधात उभ्या राहतात आणि संघर्षात भाग घेतात, जे 'मारामारी'च्या अर्थाशी संबंधित आहे. या वाक्प्रचारात 'हात' हे लढाईचे प्रतीक आहे, ज्यामुळे अर्थ स्पष्ट होतो. इतर पर्यायांमध्ये, जरी काही प्रमाणात संघर्ष किंवा कार्याची कल्पना असू शकते, तरी ते 'मारामारी करणे' याच्या अर्थाशी थेट संबंधित नाहीत. त्यामुळे 'दोन हात करणे' हा योग्य पर्याय आहे, जो स्पष्टपणे मारामारीशी संबंधित आहे.

'चीनच्या आक्रमणामुळे भारतीयांच्या अंगाचा तिळपापड होतो' या वाक्यातील ध्वन्यर्थ 'रागाने बेफाम होणे' हा पर्याय योग्य आहे. 'तिळपापड होणे' म्हणजे भावनात्मक तणाव किंवा रागाच्या कहरामुळे नियंत्रण गमावणे. या वाक्यात 'चीनच्या आक्रमणामुळे' भारतीयांच्या मनस्थितीवर परिणाम होत असल्याचे स्पष्ट आहे, ज्यामुळे ते रागाने बेफाम होतात. या श्रेणीत 'दुःख होणे', 'पापड खाणे' आणि 'निराश होणे' यांचा संदर्भ वाक्यामध्ये योग्य नाही, कारण ते वाक्याच्या संदर्भाशी संबंधित नाहीत. म्हणूनच, 'रागाने बेफाम होणे' हा ध्वन्यर्थ वाक्यातील भावना अचूकपणे व्यक्त करतो.

'काकुळतीला येऊन विनंती करणे' या अर्थाच्या वाक्प्रचारासाठी "मिन्नतवारी करणे" हा पर्याय बरोबर आहे. "मिन्नतवारी करणे" म्हणजे अत्यंत विनम्रतेने किंवा काकुळतीला येऊन काहीतरी मागणे, जेव्हा व्यक्तीला दुसऱ्यावर अवलंबून राहावे लागते. या वाक्प्रचारात विनंती करण्याच्या स्थितीचा संकेत आहे, जिथे व्यक्ती आपल्या गरजा किंवा इच्छांना पूर्ण करण्यासाठी दुसऱ्या व्यक्तीकडे विनंती करते. इतर पर्याय या संदर्भात योग्य नाहीत; "मीठ मिर्ची पुरवणे" हे काहीतरी दिल्याबद्दल आहे, "उपकाराची परतफेड करणे" हे कृतज्ञतेबद्दल आहे, आणि "हुरळून जाणे" म्हणजे उत्साह किंवा आनंदात असणे. त्यामुळे "मिन्नतवारी करणे" हा योग्य पर्याय आहे.

'स्तब्ध बसणे' या वाक्प्रचाराचा अर्थ आहे, एखाद्या गंभीर किंवा धक्कादायक प्रसंगामुळे व्यक्तीला चैतन्यहीन होणे किंवा त्यातल्या त्या घटनेत अडकून पडणे. 'प्रसंग उद्भवला असतांना कच खाणे ध्येयवादी माणसाला योग्य नाही' हा पर्याय यास योग्य आहे कारण या वाक्यात कोणत्यातरी धक्कादायक किंवा गंभीर परिस्थितीत व्यक्तीने आपले ध्येय सोडून न जाता, त्या प्रसंगामुळे घाबरून किंवा गोंधळून न जाण्याची भावना व्यक्त केली आहे. यामुळे व्यक्ती 'स्तब्ध' होण्याची संधी आहे. दुसऱ्या पर्यायांमध्ये व्यक्तीची भावना किंवा अवस्था 'स्तब्ध' होण्याचे संकेत नाहीत, त्यामुळे त्यांना योग्य पर्याय मानता येणार नाही.

'विडा उचलणे' हा वाक्प्रचार साधारणतः प्रतिज्ञा किंवा वचन घेण्याच्या संदर्भात वापरला जातो. या वाक्प्रचाराचा अर्थ आहे काहीतरी महत्वाचे किंवा गंभीर वचन देणे, जेव्हा व्यक्ती काहीतरी निश्चित करण्यासाठी किंवा तयारीसाठी वचन देते. दिलेल्या पर्यायांमध्ये 'प्रतिज्ञा करणे' हा पर्याय योग्य आहे कारण तो 'विडा उचलणे' या वाक्प्रचाराच्या अर्थाशी थेट संबंधित आहे. अन्य पर्यायांमध्ये 'तबकडीतल्या', 'शर्यत लावणे' आणि 'वजन उचलणे' हे वाक्य वाचनात आले तरी त्यांचा 'विडा उचलणे' च्या अर्थाशी काही संबंध नाही, त्यामुळे त्यांचा उपयोग अयोग्य ठरतो. म्हणून, 'प्रतिज्ञा करणे' हा बरोबर उत्तर आहे.

'अन्यायाचा प्रतिकार करता करता तो अमर झाला’ हे वाक्य योग्य आहे कारण 'प्रतिकार' हा शब्द अन्यायाच्या विरोधात उभा राहण्याचा अर्थ दर्शवतो. यामध्ये 'अन्याय' म्हणजे अन्यायकारक कृत्यांचे तोंड देणे आणि 'प्रतिकार' म्हणजे त्या अन्यायाला तोंड देणे, म्हणजेच त्याच्या विरोधात लढणे. हे वाक्य त्या व्यक्तीच्या साहसाचे प्रतीक आहे, जी अन्यायावर डटके देऊन त्याला अमरत्व प्राप्त करते. 'अंगीकार', 'स्वीकार' आणि 'तिरस्कार' हे पर्याय योग्य अर्थाने वाक्याला पूर्ण करत नाहीत, कारण ते अन्यायाच्या संदर्भात प्रतिकूलता दर्शवत नाहीत. त्यामुळे 'प्रतिकार' हा बरोबर पर्याय आहे, जो वाक्याच्या संदर्भात योग्य अर्थ निर्मिती करतो.

'तीच तीच गाणी ऐकून माझे कान किटले' हा योग्य पर्याय आहे कारण 'किटणे' म्हणजे कानांना त्रास होणे किंवा कान थकून जाणे. जेव्हा व्यक्ती जास्त वेळा एकसारखी गाणी ऐकते, तेव्हा त्या गाण्यांची एकरसता आणि त्याचा पुनरावृत्तीचा त्रास कानांवर प्रभाव करतो. त्यामुळे कान थकलेले किंवा 'किटलेले' असणे हे एक नैसर्गिक आणि योग्य विधान आहे. 'किटले' या शब्दाचा वापर करून वाक्यातील भावना अधिक स्पष्ट होते, ज्यामुळे ऐकणाऱ्याला गाण्यांमुळे होणाऱ्या थकवा आणि कंटाळवाणेपणाची जाणीव होते. त्यामुळे हा पर्याय वाक्याच्या संदर्भात योग्य आहे.

'रक्षणाची काळजी वाहणे' या अर्थाचा वाक्प्रचार 'योगक्षेम चालवणे' हा आहे. 'योगक्षेम' म्हणजे ज्या गोष्टींमुळे व्यक्तीचे कल्याण आणि सुरक्षा सुनिश्चित होते. या वाक्प्रचाराचा वापर केल्याने आपण आपल्या किंवा इतरांच्या सुरक्षेची आणि कल्याणाची जबाबदारी घेत olduğाय. 'हातमिळवणी करणे' हा वाक्प्रचार सहकार्य किंवा मित्रत्व दर्शवतो, पण तो संरक्षणाच्या संदर्भात नाही. 'कलम होणे' हा वाक्प्रचार विशेषत: कायद्याच्या संदर्भात वापरला जातो आणि 'पाळण्यात जोजावणे' हा वाक्प्रचार चुकून किंवा हलक्याफुलक्या संदर्भात वापरला जातो. त्यामुळे 'योगक्षेम चालवणे' हा सर्वात योग्य पर्याय आहे, कारण तो रक्षण आणि काळजी या अर्थाशी संबंधित आहे.

'पाठ चोरणे' या वाक्यप्रचाराचा अर्थ 'कुचरपणा करणे' हा बरोबर पर्याय आहे कारण या वाक्यप्रचाराचा वापर सामान्यतः जबाबदारी घेत नसलेल्या किंवा काम करण्यास टाळाटाळ करणाऱ्या व्यक्तीच्या संदर्भात केला जातो. 'पाठ चोरणे' म्हणजे कोणतेही कार्य योग्य रीतीने न करता, त्यातच कमतरता ठेवणे किंवा कामाकडे दुर्लक्ष करणे. त्यामुळे या वाक्यप्रचाराचा अर्थ 'कुचरपणा करणे' हा योग्य आहे. इतर पर्यायांमध्ये 'मुळीच न दिसणे', 'मदत न करणे' आणि 'मदत करणे' यांचा संदर्भ या वाक्यप्रचाराशी संबंधित नाही, त्यामुळे ते बरोबर नाहीत. 'कुचरपणा करणे' हा पर्याय या वाक्यप्रचाराच्या अर्थाशी संबंधित आहे.

'चंदन करणे' हा वाक्प्रचार साधारणत: 'नाश करणे' या अर्थाने वापरला जातो. या वाक्प्रचारात 'चंदन' म्हणजे एक सुगंधित व मौल्यवान वस्तू आहे, ज्याचा उपयोग सामान्यतः चांगल्या गोष्टींपेक्षा दुष्ट आणि वाईट गोष्टींच्या संदर्भात केला जातो. 'चंदन करणे' म्हणजे चांगल्या गोष्टींचा नाश करणे किंवा त्यांचा अपमान करणे. त्यामुळे, या वाक्प्रचाराचा अर्थ 'नाश करणे' हा सही आहे. इतर पर्याय जसे 'सत्कर्म करणे', 'आनंद फुलवणे', आणि 'सेवा करणे' हे अर्थ या वाक्प्रचाराच्या संदर्भात योग्य नाहीत आणि त्यामुळे ते चुकीचे ठरतात. 'नाश करणे' हा अर्थ या वाक्प्रचारास योग्य ठरतो.

'अठरा गुणांचा खंडोबा' या वाक्प्रचाराचा योग्य अर्थ 'लबाड माणूस' आहे. या वाक्प्रचारात 'अठरा गुण' म्हणजे विविध गुण, पण खंडोबा म्हणजे एक असा व्यक्ती जो या गुणांचा उपयोग तोळामोळा करता किंवा फसवणूक करण्यासाठी करतो. त्यामुळे, 'लबाड माणूस' हा अर्थ उभा राहतो, जो सूचक आहे की ह्या व्यक्तीला अनेक गुण आहेत, पण तो त्यांचा उपयोग खोटी माहिती देण्यासाठी किंवा इतरांना फसवण्यासाठी करतो. अन्य पर्याय जसे 'दरिद्री माणूस', 'सज्जन माणूस', आणि 'साक्षर माणूस' या संदर्भात योग्य नाहीत कारण त्या अर्थाने 'अठरा गुणांचा खंडोबा' व्यक्तीच्या गुणधर्मांचे योग्य प्रतिबिंबित करत नाहीत. त्यामुळे 'लबाड माणूस' हा बरोबर पर्याय आहे.

'चुरमुरे खात बसणे' या वाक्प्रचाराचा बरोबर अर्थ 'खजील होणे' आणि 'पदरी काही हि न पडणे' आहे. या वाक्प्रचाराचा उपयोग सामान्यतः अशा परिस्थितीत केला जातो जिथे व्यक्तीला लहान किंवा कमी महत्त्वाच्या गोष्टींसाठी खेद आणि लाज वाटते. 'खजील होणे' हा खूप स्पष्ट अर्थ आहे, ज्यात व्यक्तीला आपल्या कृतीमुळे किंवा परिस्थितीमुळे लज्जा किंवा अपमानाच्या भावना येतात. 'पदरी काही हि न पडणे' या अर्थात, व्यक्तीला काही महत्त्वाचे किंवा मूल्यवान गोष्टी मिळत नाहीत, त्यामुळे त्यास असंतोष व खजील होण्याची भावना भासते. त्यामुळे, 'फक्त अ, ब बरोबर' हा पर्याय योग्य आहे, कारण या दोन्ही अर्थांचा या वाक्प्रचाराशी संबंध आहे.

'भिम्याला कुस्तीत चारीमुंड्या चीत केल्यापासून त्याचा' या वाक्प्रचारात 'इंगा जिरविणे' हा पर्याय योग्य आहे कारण याचा अर्थ व्यक्तीच्या आत्मविश्वासाची कमी होणे किंवा अपमानित होणे असा आहे. कुस्तीच्या पराभवामुळे भिम्याची स्थिती असहायतेमध्ये जाते, आणि 'इंगा जिरविणे' ह्या वाक्प्रचाराने याच भावनेचे प्रतिनिधित्व केले आहे. इंगा म्हणजे आत्मविश्वास, त्याची जिरविणे म्हणजे त्याचा ह्रास होणे. इतर पर्यायांमध्ये 'उधाण येणे', 'ऊर दडपणे' आणि 'उघडा पडणे' यांचा सरासरी अर्थ या संदर्भात योग्य नाही, कारण त्यांचा भिम्याच्या स्थितीशी थेट संबंध नाही. त्यामुळे 'इंगा जिरविणे' हा पर्याय सर्वात योग्य ठरतो.

'पोटात ठेवणे' या वाक्प्रचाराचा अर्थ 'गुप्तता ठेवणे' आहे, कारण या वाक्प्रचाराचा उपयोग एखादी गोष्ट इतरांच्या नजरेपासून लपवण्यासाठी किंवा गुप्त ठेवण्यासाठी केला जातो. 'पोटात ठेवणे' ह्या अर्थाने आपण विचार करत असताना, यामध्ये 'गुप्तता' आणि 'लपवणे' यांचा संबंध स्पष्टपणे दिसून येतो. त्यामुलं, जेव्हा एखादी माहिती किंवा गोष्ट पोटात ठेवली जाते, तेव्हा ती बाहेर येत नाही आणि ती व्यक्ती तिला गुप्त ठेवते. 'आधार देणे', 'पोटाशी धरणे', आणि 'मौन धारण करणे' हे अन्य पर्याय या वाक्प्रचाराच्या अर्थास अनुकूल नाहीत, त्यामुळे 'गुप्तता ठेवणे' हा बरोबर पर्याय आहे.

'आवाक्याबाहेरची गोष्ट करू पाहणे' या अर्थाचा वाक्प्रचार 'आकाशाला गवसणी घालणे' हा आहे. हा वाक्प्रचार व्यक्तीच्या महत्त्वाकांक्षा किंवा उद्दिष्टे गाठण्याच्या इच्छेला दर्शवतो, जे वास्तवात साध्य करणे कठीण असते. येथे 'आकाशाला गवसणी घालणे' म्हणजे अनपेक्षित, आकांक्षापूर्ण किंवा असंभव गोष्टीचे प्रयत्न करणे हे सूचित केले जाते. इतर पर्याय हे वाक्प्रचार आहेत, पण त्यांचा अर्थ या विचारश्रेणीच्या पलिकडे आहे. 'आकाश फाटणे' किंवा 'आभाळ कोसळणे' हे नकारात्मक संदर्भ दर्शवतात आणि 'अस्मान ठेंगणे होणे' हा वाक्प्रचार अधिक सामान्य व अकार्यक्षम आहे. त्यामुळे 'आकाशाला गवसणी घालणे' हा योग्य पर्याय आहे.

'महत्व वाढविणे' हा वाक्प्रचार या वाक्यातील अचूक अर्थ आहे. 'देव्हारे माजविणे' म्हणजे एखाद्या व्यक्तीच्या कामातून किंवा कृतीतून त्याला अधिक महत्त्व देणे किंवा त्याची महत्ता वाढवणे हे दर्शविते. सखाराम पाटलांनी तुकाराम पाटलांचे देव्हारे माजविण्याचे काम केल्याने तुकाराम पाटलांचे कार्य आणि त्यांची महत्त्वता वाढत आहे. यामुळे, सखाराम पाटलांचे हे कार्य तुकाराम पाटलांचे स्थान अधिक महत्त्वाचे बनविण्याचे कार्य आहे. त्यामुळे, 'महत्व वाढविणे' हा बरोबर पर्याय आहे, कारण याने वाक्यातील संदर्भ स्पष्ट होते आणि वाक्याचा मूळ अर्थही थोडक्यात स्पष्ट होतो.

'थक्क होणे' या शब्दाचा वाक्यात योग्य व उपयोगी संदर्भ 'भारतीय स्त्रियांची विलक्षण बुद्धी पाहून मी आगदी थक्क होऊन गेली आहे' या पर्यायामध्ये स्पष्टपणे व्यक्त झाला आहे. या वाक्यात 'थक्क होणे' म्हणजे काहीतरी अद्भुत किंवा अप्रत्याशित गोष्टीमुळे आश्चर्यचकित होणे, असे दर्शविले आहे. भारतीय स्त्रियांची बुद्धी उल्लेखित करून, वाक्यातील भावना अधिक तीव्र बनवली आहे. यामुळे, हे वाक्य या शब्दाच्या अर्थानुसार योग्य आहे आणि त्यात थक्क होण्याच्या भावना सुसंगतपणे व्यक्त केल्या आहेत. बाकीचे पर्याय या प्रतिमेमध्ये योग्य नाहीत, कारण त्यांचा 'थक्क होणे' या शब्दाशी थेट संबंध नाही.

"हलक्या कानाचा माणूस" हा वाक्प्रचार सामान्यतः त्या व्यक्तीला सूचित करतो जो इतरांच्या बोलण्यावर किंवा माहितीवर पटकन विश्वास ठेवतो, म्हणजेच त्याला खऱ्या-खोट्याची शहानिशा न करता विश्वास ठेवण्याची प्रवृत्ती असते. त्यामुळे, "खऱ्या-खोट्याची शहानिशा न करता विश्वास ठेवणारा" हा बरोबर पर्याय आहे. इतर पर्यायांमध्ये "बारा पिंपळावरचा माणूस" हा संदर्भित वाक्प्रचार असला तरी तो हलक्या कानाच्या अर्थाशी संबंधित नाही. "स्वतःच्याच फायद्याचा विचार करणारा" आणि "कोणाच्याही कानात सतत बोलणारा" हेही अर्थात वेगळे आहेत. म्हणून "खऱ्या-खोट्याची शहानिशा न करता विश्वास ठेवणारा" हा पर्यायच योग्य आहे.

'शल्यचिकित्सा' हा वाक्प्रयोग वैद्यकीय व्यवसायावरून आला आहे. शल्यचिकित्सा म्हणजे शारीरिक रोगाचे निदान आणि उपचार करण्यासाठी शस्त्रक्रिया करणे. हे वैद्यकीय क्षेत्रातील एक अत्यंत महत्त्वाचे अंग आहे, जे जीवन व मृत्यूच्या परिस्थितींमध्ये महत्त्वपूर्ण भूमिका निभावते. वैद्यकीय क्षेत्रामध्ये शल्यचिकित्सक हे तज्ज्ञ असतात जे वैद्यकीय ज्ञान आणि कौशल्यांच्या आधारे विविध शस्त्रक्रिया पार पाडतात. इतर पर्याय जसे की संगणक, संगीत, व पर्यटन यांचा शल्यचिकित्सेशी काहीही संबंध नाही, त्यामुळे 'वैद्यकीय' हा पर्याय बरोबर आहे.

'काना निराळे टाकणे' या अर्थाने वाक्याचा मुख्य अर्थ म्हणजे कोणत्याही गोष्टीकडे लक्ष न देणे किंवा ऐकूण न ऐकल्यासारखे भासविणे. 'ऐकूण न ऐकल्यासारखे भासविणे' हा पर्याय यामध्ये स्पष्टपणे व्यक्त केला आहे की, व्यक्ती दुसऱ्याच्या बोलण्याकडे लक्ष द्यायला नकार देते आणि त्याची अनदेखी करते. यामुळे या वाक्याचा अर्थ स्पष्टपणे व्यक्त होतो. इतर पर्याय जसे की 'दुसरीकडे लक्ष देणे' आणि 'दुर्लक्ष करणे' हे सुद्धा एका अर्थाने संबंधित असले तरी ते 'काना निराळे टाकणे' च्या अर्थाशी थोडक्यात भिन्न आहेत. 'दुसऱ्याने न ऐकता चिंतन करणे' हा पर्याय तर अगदी वेगळा अर्थ व्यक्त करतो. त्यामुळे बरोबर उत्तर म्हणजे 'ऐकूण न ऐकल्यासारखे भासविणे.'

'सुतोवाच करणे' या वाक्प्रचाराचा समानार्थी वाक्प्रचार 'ओनामा करणे' आहे. 'सुतोवाच करणे' म्हणजे कोणत्याही गोष्टीबद्दल निराळे, थोडक्यात, किंवा स्पष्टपणे सांगणे किंवा प्रमाण देणे. 'ओनामा करणे' हेदेखील वस्तुस्थितीवर प्रकाश टाकणे किंवा कोणत्याही गोष्टीची व्यवस्थित माहिती देणे याअर्थी वापरला जातो. त्यामुळे दोन्ही वाक्प्रचारांची समानता आहे. इतर पर्याय जसे 'सोक्षमोक्ष करणे', 'सोंग करणे' आणि 'समझोता करणे' हे वाक्प्रचार 'सुतोवाच करणे'च्या अर्थाशी संबंधित नसलेले आहेत. यामुळे 'ओनामा करणे' हा योग्य पर्याय आहे, कारण तो अर्थाने सुतोवाच करण्याच्या कार्याशी संबंधित आहे.

'त्यांनी त्याच्यावर इतके उपकार केले, की कृतज्ञ बनून त्याने त्यांचा पाणउतारा केला' हा वाक्प्रचार विसंगत वापरला आहे. 'पाणउतारा' या वाक्प्रचाराचा अर्थ आहे, कुणाच्या उपकारांची उतराई करणे किंवा त्यांना प्रतिप्रदान करणे. पण या वाक्यात 'कृतज्ञ बनून' या शब्दसंग्रहामुळे अर्थ अस्पष्ट होतो. कृतज्ञता दर्शविणारे वाक्य अधिक सरळ आणि स्पष्ट असावे लागेल, जेणेकरून वाचकाला समजेल की उपकारांचे प्रतिपादन कसे केले जात आहे. इतर पर्यायांमध्ये वाक्प्रचारांचा उपयोग योग्य अर्थात करण्यात आला आहे, ज्यामुळे ते स्पष्ट आणि अर्थपूर्ण आहेत. त्यामुळे या वाक्याचा वापर विसंगत आहे.

"राम आणि लक्ष्मण यांच्यात कारण नसताना दुही माजविण्याचे काम लोक करीत आहेत." या वाक्यातील वाक्प्रचार म्हणजे 'दुही माजणे'. 'दुही माजणे' म्हणजे तणाव किंवा भांडण वाढवणे, जे या वाक्यात स्पष्टपणे व्यक्त केले आहे. 'दुही करणे' हा वाक्प्रचार सामान्यतः एखाद्या व्यक्तीस किंवा गटाच्या संबंधात द्वेष किंवा ताण निर्माण करण्याचा संदर्भ देतो, म्हणून तो योग्य नाही. 'भांडण लावणे' हा वाक्प्रचारही 'दुही माजणे'च्या अर्थाशी संबंधित असला तरी, मूळ वाक्यातील क्रियाकर्त्याच्या दृष्टिकोनातून 'दुही माजणे' हा अधिक अचूक वाक्प्रचार आहे. त्यामुळे 'फक्त ब' हा पर्याय अचूक आहे.