'पूर्णाभ्यस्त शब्द', 'अंशाभ्यस्त शब्द', आणि 'अनुकरणवाचक शब्द' हे अभ्यस्त शब्दांचे प्रकार आहेत, त्यामुळे हा पर्याय बरोबर आहे. अभ्यस्त शब्द म्हणजे जे शब्द एका विशिष्ट अर्थाने किंवा कार्यासह वापरले जातात. पूर्णाभ्यस्त शब्दाचा अर्थ संपूर्णतः अभ्यस्त असलेला शब्द आहे, तर अंशाभ्यस्त शब्द त्याच अर्थाचा एक भाग दर्शवतो. अनुकरणवाचक शब्द म्हणजे जे शब्द दुसऱ्या शब्दाच्या अनुकरणात वापरले जातात. या सर्व प्रकारांमध्ये अभ्यस्त शब्दांचे विविध प्रकार समजून घेण्यास मदत होते, ज्यामुळे भाषा अधिक समृद्ध बनते. अन्य पर्याय हे अभ्यस्त शब्दांचे योग्य उदाहरणे किंवा परिभाषा प्रदान करत नाहीत, त्यामुळे ते योग्य नाहीत.

'कसाई' हा शब्द अरबी भाषेतून मराठीत आलेला आहे. अरबी भाषेत 'कसाई' म्हणजे 'कसणारा' किंवा 'कसाई' असा अर्थ आहे. या शब्दाचा उपयोग मुख्यतः मांस कापण्याच्या संदर्भात केला जातो. अरबी भाषेचा प्रभाव भारतीय उपखंडातील अनेक भाषांवर आढळतो, विशेषतः व्यापार, खाद्यपदार्थ आणि सांस्कृतिक संदर्भांमध्ये. त्यामुळे 'कसाई' हा शब्द अरबी भाषेतून घेतलेला असल्याने तो मराठी भाषेतही उपयोगात आहे. इतर पर्याय हे भाषिक उत्पत्तीच्या दृष्टीने योग्य नाहीत, त्यामुळे 'अरबी' हा पर्याय बरोबर आहे.

'देशी शब्द' म्हणजे आपल्या भाषेतून सजलेले, स्थानिक किंवा स्वदेशी उत्पत्तीचे शब्द. 'पीठ' हा पर्याय बरोबर आहे कारण तो मराठी भाषेतून आलेला एक मूळ शब्द आहे, जो मुख्यतः अन्न शिजवण्यासाठी वापरल्या जाणाऱ्या पिकांच्या पेर्या मळून तयार केलेल्या पावडरचे संकेत करतो. अन्य पर्यायांमध्ये 'अण्णा', 'बटाटा' आणि 'खाना' यांचे मूळ अन्य भाषांमध्ये आहे. 'अण्णा' हा संस्कृतच्या 'आचार्य' शब्दाचा संक्षिप्त रूप आहे, 'बटाटा' हा पोर्तुगीज भाषेतून आलेला शब्द आहे आणि 'खाना' हा हिंदी भाषेतून आलेला आहे. त्यामुळे 'पीठ' हा शब्द देशी व स्थानिक शब्द म्हणून योग्य आहे.

'मस्तक' हा शब्द 'तत्सम' शब्दसिद्धी प्रकारात येतो कारण हा संस्कृत भाषेतून आलेला आहे आणि त्याचा अर्थ थेट संस्कृत शब्दाशी संबंधित आहे. 'मस्तक' हा शब्द संस्कृतमध्ये 'मस्तकं' म्हणून विद्यमान आहे आणि त्याचा वापर मराठीत देखील तसाच केला जातो. तत्सम शब्द हे त्या भाषेतील मूल शब्दाशी समान अर्थ असलेल्या शब्दांना दर्शवतात. इतर पर्याय जसे 'तद्भव', 'देशी' आणि 'परकीय' हे शब्दसिद्धीचे प्रकार नाहीत कारण ते इतर भाषांमधून आलेल्या किंवा स्थानिक संदर्भात बदललेले शब्द आहेत. त्यामुळे 'मस्तक' हा 'तत्सम' म्हणून योग्य पर्याय आहे.

'ताई' हा शब्द मूळतः कानडी भाषेतील आहे. कानडी भाषेत 'ताई' म्हणजे 'बहीण' किंवा 'माणसाला बहीण म्हणून संबोधणारा शब्द'. या शब्दाचा उपयोग मराठीत सुद्धा बहीण किंवा मोठ्या बहिणीसंबंधीच्या संबोधनात केला जातो. त्यामुळे 'ताई' हा शब्द कानडी भाषेतून मराठीत आला आहे आणि तो आपल्या भाषेत एकात्मित झाला आहे. गुजराथी, मराठी किंवा संस्कृत भाषांमध्ये 'ताई' याला साधारणतः समान अर्थ नाही, त्यामुळे या पर्यायांचे मूळ प्रमाणित होत नाही. त्यामुळे बरोबर उत्तर 'कानडी' आहे, ज्यामुळे या प्रश्नाचे उत्तर स्पष्ट होते.

'ताई, भाकरी, तूप' हा पर्याय कानडी भाषेतील शब्दांचा समावेश करतो आणि त्यामुळे बरोबर आहे. 'ताई' हा शब्द कानडी भाषेत बहीण किंवा मोठी बहिण म्हणून वापरला जातो. 'भाकरी' हा शब्द मराठी भाषेत प्रचलित असला तरी त्याचा मूळ अर्थ आणि वापर कानडी भाषेतही साधारणत: समान आहे. 'तूप' म्हणजे तूप किंवा लोणी, हेही कानडीमध्ये वापरले जाते. त्यामुळे हा पर्याय योग्य आहे कारण या सर्व शब्दांचा संबंध कानडी भाषेशी आहे. इतर पर्यायांमध्ये दिलेले शब्द मराठी किंवा इतर भाषांमध्ये आहेत, त्यामुळे त्यांचा संबंध कानडी भाषेशी नाही. त्यामुळे बरोबर उत्तर 'ताई, भाकरी, तूप' आहे.

'शब्दसिद्धी' हा योग्य पर्याय आहे कारण 'शब्दसिद्धी' म्हणजे शब्द सिद्ध होणे, म्हणजेच एखाद्या शब्दाचा अर्थ किंवा उपयोग स्पष्ट करण्याची प्रक्रिया. या प्रक्रियेमध्ये शब्दाचा व्याकरणिक रूप, अर्थ, आणि वापर यांचा समावेश असतो. 'शब्दसिद्धी' म्हणजे शब्दाची वैधता आणि अचूकता यांची पुष्टी करणे. इतर पर्यायांमध्ये 'प्रत्ययघटित' आणि 'उपासर्गघटित' यांचा संबंध शब्दाच्या संरचनेतील घटकांशी आहे, तर 'अनुकरणवाचक' म्हणजे अनुकरण किंवा अनुकरणीय वाचनाशी संबंधित आहे. त्यामुळे, शब्द सिद्ध होण्याच्या क्रियेसाठी 'शब्दसिद्धी' हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो स्पष्टपणे शब्दाच्या प्रमाणित अर्थाशी जोडलेला आहे.

'किल्ली' हा शब्द कानडी भाषेतील आहे, कारण कानडी भाषेमध्ये 'किल्ली' म्हणजे 'चावी' किंवा 'की' असा अर्थ आहे. या संदर्भात 'किल्ली' हे एक विशिष्ट वस्तूचे प्रतिनिधित्व करते, जी कानडी भाषेत प्रचलित आहे. इतर पर्याय म्हणजे 'सार', 'चिल्लीपिल्ली', आणि 'रिकामटेकडा' हे शब्द प्रामुख्याने मराठी किंवा अन्य भारतीय भाषांमध्ये वापरले जातात, त्यामुळे ते कानडी शब्द नाहीत. 'किल्ली' चा अर्थ आणि वापर कानडी भाषेशी संबंधित असल्यामुळे तो बरोबर उत्तर आहे. त्यामुळे या प्रश्नासाठी 'किल्ली' हा योग्य पर्याय आहे.

'पूर्णाभ्यस्त शब्द' या प्रश्नात "मधूनमधून" हा पर्याय योग्य आहे कारण या शब्दाचा अर्थ "कधी कधी" किंवा "काही वेळा" असा आहे, जो पूर्णाभ्यस्ततेच्या अवधारणेशी संबंधित आहे. "गोडधोड," "अर्धामुर्धा," आणि "उद्याबिद्या" हे शब्द पूर्णाभ्यस्त स्वरूपात नाहीत आणि त्यांच्या अर्थाने पूर्णाभ्यस्तता दर्शवत नाहीत. "गोडधोड" म्हणजे चविष्ट पदार्थ, "अर्धामुर्धा" म्हणजे अर्धा आणि अर्धा, तर "उद्याबिद्या" म्हणजे भविष्यकाळातील ज्ञान. त्यामुळे "मधूनमधून" हा शब्द पूर्णाभ्यस्त शब्दांच्या श्रेणीमध्ये योग्य ठरतो आणि म्हणून तो या प्रश्नाचा बरोबर उत्तर आहे.

'चराई' हा पर्याय बरोबर आहे कारण 'चराई' हा 'चर' या धातूपासून बनलेला आहे व त्यात '-ाई' हा प्रत्यय जोडलेला आहे. 'चर' या धात्याचा अर्थ आहे 'चरायला जाणे' किंवा 'चरणे', जेव्हा 'चराई' म्हणजे चाऱ्यावर चालणे किंवा चराई करणे. यामुळे 'चराई' हा शब्द धातुसाधित आहे. इतर पर्यायांमध्ये, 'मंदिर', 'जल', आणि 'अत्तर' हे शब्द स्वतंत्र रूपात आहेत आणि त्यांच्यात प्रत्ययाचा वापर नाही. त्यामुळे 'चराई' हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो स्पष्टपणे एक धातुसाधित शब्द आहे जो प्रत्ययाद्वारे तयार झाला आहे.

'रिकामटेकडा' हा गुजराती भाषेतून मराठीत आलेला शब्द आहे. गुजराती भाषेत 'रिकामटेकडा' म्हणजे 'काहीही न करता बसलेला किंवा काहीही उपयोग न करणारा' असा अर्थ आहे. हा शब्द मराठी भाषेत वापरला जातो आणि त्याचा अर्थही तसाच राहतो. इतर पर्याय, जसे की 'बस', 'गाजर', आणि 'सामना', हे सर्व प्रामुख्याने हिंदी किंवा अन्य स्थानिक भाषांमधून आलेले आहेत. 'रिकामटेकडा' या शब्दाचा उपयोग विशेषतः व्यक्तीच्या कार्यक्षमतेच्या अभावास संदर्भित करण्यासाठी केला जातो, आणि त्यामुळे तो गुजराती भाषेतील मूळ अर्थ धारण करताना मराठीमध्येही स्वीकृत आहे. त्यामुळे 'रिकामटेकडा' हा बरोबर उत्तर आहे.

'मंदिर' हा शब्द 'तत्सम' प्रकारातील शब्द आहे. तत्सम शब्द असे शब्द असतात, जे संस्कृत भाषेतील मूळ रूप धारण करतात आणि मराठीत थेट वापरले जातात. 'मंदिर' हा संस्कृत शब्द आहे, जो मूळतः 'मंदिरम' या संस्कृत शब्दापासून आलेला आहे. यामुळे 'मंदिर' हा शब्द संस्कृत आणि मराठीमध्ये समान अर्थाने वापरला जातो आणि त्यात भाषिक बदल नसतो. दुसरीकडे, 'तद्भव', 'देशी', आणि 'परभाषीय' हे पर्याय संस्कृतच्या प्रभावाखालील शब्दांचे प्रतिनिधित्व करतात, परंतु 'मंदिर' त्यात समाविष्ट नाही. म्हणून 'तत्सम' हा योग्य पर्याय आहे.

'हापूस' हा पर्याय योग्य आहे कारण 'हापूस' हा शब्द पोर्तुगीज भाषेतून आलेला आहे, जो विशेषतः आंब्याच्या एका प्रकारासाठी वापरला जातो. पोर्तुगीज भाषेत 'manga' म्हणजे आंबा, आणि 'हापूस' हा शब्द भारतीय भाषांमध्ये या विशेष प्रकारच्या आंब्यासाठी लोकप्रिय झाला आहे. या आंब्याला अत्यंत गोड, सुगंधित आणि समृद्ध स्वाद असल्याने, तो भारतीय लोकांमध्ये विशेषतः लोकप्रिय आहे. इतर पर्याय जसे की 'अर्ज', 'सामना', आणि 'अण्णा' हे शब्द भारतीय भाषांमध्येच आलेले आहेत आणि त्यांचा पोर्तुगीज भाषेशी थेट संबंध नाही. त्यामुळे, 'हापूस' हा पर्याय बरोबर आहे.

"बोलताना" आणि "लिहिताना" हे शब्द कृदन्त आहेत कारण हे क्रियापदांच्या क्रियापद रूपांचे रूपांतर असलेल्या शब्दांचे उदाहरण आहे. कृदन्त म्हणजे क्रियापदाच्या आधारावर तयार केलेले विशेषण व संज्ञा स्वरूपाचे शब्द. "बोलताना" या शब्दात "बोलणे" या क्रियापदाचा उपयोग करून त्यात "-ताना" या प्रत्ययाने एक विशेष अर्थ जोडला आहे, ज्यामुळे हे शब्द क्रियाकलापाचे चालू स्वरूप दर्शवतात. याचप्रमाणे "लिहिताना" मध्ये "लिहिणे" या क्रियापदाचा वापर करून त्यात "-ताना" हा प्रत्यय जोडला आहे. त्यामुळे हे दोन्ही शब्द कृदन्त प्रकारात मोडतात, जो क्रियापदाच्या संदर्भात क्रिया करण्याची स्थिती व्यक्त करतो.

'चाक' हा शब्द 'तद्भव' प्रकाराचा आहे, कारण हा संस्कृतमधून विकसित झालेला आणि मराठीत वापरण्यात आलेला एक शब्द आहे. तद्भव शब्द म्हणजे ज्या शब्दांचा मूळ संस्कृत किंवा इतर भाषांतून घेतलेला आहे आणि ते शब्द स्थानिक भाषेत रूपांतरित झाले आहेत. 'चाक' हा शब्द संस्कृत 'चक्र' च्या अपभ्रंशातून आलेला आहे, ज्याने त्याच्या अर्थासह मराठीत प्रवेश केला. 'फारशी', 'तत्सम' आणि 'संस्कृत' हे पर्याय चुकीचे आहेत, कारण 'फारशी' हा एक वेगळा भाषा समूह आहे, 'तत्सम' म्हणजे मूळ संस्कृत शब्द तसेच वापरणे, आणि 'संस्कृत' म्हणजे मूळ भाषाच आहे. त्यामुळे 'चाक' हा 'तद्भव' शब्द म्हणून योग्य आहे.

"जा, ये, कर, बस, बोल, पी" यासारख्या मूळ धातूंना "सिद्ध शब्द" म्हणतात. सिद्ध शब्द म्हणजे मूलभूत किंवा प्राथमिक अर्थ असलेले शब्द, जे कोणत्याही उपसर्ग किंवा प्रत्ययाशिवाय असतात. हे शब्द स्वतंत्रपणे वापरता येतात आणि त्यांचा अर्थ स्पष्ट असतो. या शब्दांचे उपयोग विविध वाक्यांमध्ये मूलभूत क्रियात्मकता दर्शवण्यासाठी केला जातो. इतर पर्याय जसे "साधित शब्द," "उपसर्गघटित," आणि "प्रत्ययघटित" यामध्ये शब्दांचे रूपांतर किंवा संदर्भ दिला जातो, परंतु मूळ धातूंचा अर्थ स्पष्ट करणारा आणि स्वतंत्र शब्द म्हणून सिद्ध शब्द हा योग्य पर्याय आहे. त्यामुळे "सिद्ध शब्द" हा योग्य उत्तर आहे.

प्रीती हा तत्सम शब्द आहे कारण याचा अर्थ प्रेम किंवा स्नेह दर्शवतो, जो एका विशिष्ट भावनिक स्थितीला सूचित करतो. प्रीती हा एक संस्कृत मूल असलेला शब्द आहे, जो मराठीतही अनेक संदर्भांमध्ये वापरला जातो. 'प्रीत' हा शब्द देखील समान अर्थ दर्शवतो, परंतु 'प्रीती' या शब्दाची वापराची गती अधिक आहे आणि तो अधिक सामान्यतः वापरला जातो. 'रांगोळी' आणि 'रीत' यांचा अर्थ प्रीतीच्या भावनेशी संबंधित नाही, त्यामुळे ते तत्सम शब्द म्हणून विचारले जाऊ शकत नाहीत. त्यामुळे प्रीती हा बरोबर पर्याय आहे, कारण तो भावनात्मक घटक दर्शवतो आणि तत्सम शब्दांच्या संदर्भात योग्य आहे.

"तेलुगू शब्दांचा गट ओळखा" या प्रश्नात "अनरसा" आणि "शिकेकाई" हे शब्द बरोबर उत्तर आहेत कारण हे दोन्ही शब्द तेलुगू भाषेतून घेतलेले आहेत. "अनरसा" म्हणजे एक प्रकारचा मिठाईचा पदार्थ आहे, तर "शिकेकाई" म्हणजे एक प्रकारचा वनस्पतीचा वापर जो इथे शैम्पू म्हणून केला जातो. हे शब्द तेलुगू भाषेतील लोकप्रिय असलेले आणि मराठीसह इतर भाषांमध्ये देखील वापरण्यात येणारे आहेत. इतर पर्यायांमध्ये असलेले शब्द मराठीमध्ये आहेत, त्यामुळे त्यांच्या भाषिक उत्पत्तीच्या आधारे "अनरसा, शिकेकाई" हा पर्याय बरोबर आहे.

'आंबा' हा शब्द 'तद्भव' प्रकारात मोडतो. तद्भव शब्द म्हणजे संस्कृत भाषेतून बदललेल्या किंवा रूपांतरित झालेल्या शब्दांचा समूह. 'आंबा' हा एक मराठी शब्द आहे जो संस्कृत 'आम्र' यावरून आलेला आहे, त्यामुळे हा शब्द तद्भव म्हणून ओळखला जातो. तद्भव शब्दांमध्ये भाषिक बदल, उच्चारातील फरक आणि स्थानिक जीवनशैलीचा समावेश असतो. अन्य पर्याय जसे 'तत्सम', 'बोली', आणि 'कृदन्त' हे शब्द या संदर्भात योग्य नाहीत कारण 'तत्सम' म्हणजे संस्कृत शब्द असलेल्या स्वरूपात वापरणे, 'बोली' म्हणजे स्थानिक भाषेतील शब्द, आणि 'कृदन्त' म्हणजे क्रियापदापासून तयार झालेला शब्द. त्यामुळे 'आंबा' हा शब्द बरोबर तद्भव प्रकारात येतो.

'कोबी' हा शब्द पोर्तुगीज भाषेतून मराठीत आला आहे. पोर्तुगीज भाषेमध्ये 'cabbage' म्हणजेच 'कोबी' या अर्थाने 'cabbage' या शब्दाचा वापर केला जातो. पोर्तुगीज व्यापाऱ्यांनी आणि शेतकऱ्यांनी भारतात आल्यानंतर अनेक खाद्यपदार्थांचे आणि त्यांचे नामकरणांचे शब्द मराठीत आणले, ज्यामुळे 'कोबी' हा शब्द आमच्या भाषेत स्थान मिळवू शकला. त्यामुळे 'कोबी' हा शब्द पोर्तुगीज भाषेतील मूळ शब्दांवर आधारित आहे, जो भारतीय खाद्यसंस्कृतीत महत्त्वाचा स्थान राखतो. यामुळे 'कोबी' हा योग्य पर्याय आहे, कारण तो भाषाशास्त्रीय दृष्ट्या योग्य आहे.

'धर्म', 'कन्या', आणि 'वृक्ष' हे सर्व शब्द तत्सम आहेत कारण त्यांच्या मूळ संस्कृत शब्दांवरून ते उत्पन्न झाले आहेत. 'धर्म' हा संस्कृतात 'धर्म' म्हणूनच वापरला जातो, 'कन्या' म्हणजे 'कन्या' आणि 'वृक्ष' म्हणजे 'वृक्ष'च आहे. तर 'भाऊ' हा शब्द तत्सम नाही कारण त्याची मूळ संस्कृत रूप 'भ्रातृ' आहे. 'भाऊ' हा मराठीत वापरला जाणारा एक स्वतंत्र शब्द आहे, ज्यास तत्सम शब्दांमध्ये समाविष्ट केले जात नाही. त्यामुळे 'भाऊ' हा बरोबर पर्याय आहे, कारण तो इतर दिलेल्या शब्दांच्या तुलनेत तत्सम नसलेला आहे.

गैरहजर, सब जज्ज, अनुकरण, सुविचार हे शब्द 'उपसर्गसाधित शब्द' या प्रकारात येतात. उपसर्ग साधित शब्द म्हणजे त्यांच्या मूळ शब्दावर उपसर्ग जोडल्याने तयार केलेले शब्द. उदाहरणार्थ, 'गैर-' हा उपसर्ग 'हजर' या शब्दावर जोडला गेला आहे, त्यामुळे 'गैरहजर' तयार झाला. तसेच 'सुविचार'मध्ये 'सु-' हा उपसर्ग 'विचार' शब्दावर जोडला गेला आहे. या प्रकारे उपसर्ग जोडल्याने नवीन अर्थ प्राप्त होते आणि या शब्दांचा वापर अधिक व्यापक बनतो. त्यामुळे या सर्व शब्दांना उपसर्गसाधित शब्द म्हणता येईल, ज्यामुळे 'उपसर्गसाधित शब्द' हा पर्याय योग्य ठरतो.

'मराठी उपसर्ग नसलेला गट कोणता?' या प्रश्नाचे योग्य उत्तर 'फक्त क' आहे. 'अनु', 'अप', 'अभि' आणि 'निर' हे सर्व उपसर्ग आहेत, जे शब्दांच्या अर्थात बदल घडवतात. 'अनु' म्हणजे 'सह' किंवा 'आसपास', 'अप' म्हणजे 'खाली', 'अभि' म्हणजे 'कडे' आणि 'निर' म्हणजे 'प्रति'. हे सर्व उपसर्ग म्हणून वापरले जातात. त्यामुळे या गटातील सर्व शब्द उपसर्ग आहेत. 'भर', 'अ', 'नि', 'अद' यामध्ये 'भर' हे उपसर्ग नसलेले आहे, परंतु अन्य शब्द उपसर्ग आहेत. त्यामुळे 'फक्त क' हा पर्याय योग्य आहे, कारण या गटातील सर्व शब्द उपसर्ग आहेत आणि त्यामुळे त्याला उपसर्ग नसलेला गट मानला जात नाही.

'पिता' हा 'तत्सम' शब्द आहे कारण 'पिता' शब्द संस्कृत भाषेतून आलेला आहे आणि त्याचा अर्थ 'वडील' असा आहे. तत्सम शब्द म्हणजे असे शब्द जे विविध भाषांमध्ये समान अर्थाने वापरले जातात, विशेषतः संस्कृत आणि मराठीमध्ये. 'पिता' हा संस्कृतचा शब्द आहे, जो मराठीतही वापरला जातो. इतर पर्याय जसे 'ढेकूण', 'अप्पा' आणि 'घमेले' हे शब्द मराठीतून आलेले आहेत आणि त्यांचा संस्कृतमधील मूलाशी थेट संबंध नाही, म्हणून ते तत्सम शब्दांच्या श्रेणीत येत नाहीत. त्यामुळे 'पिता' हा योग्य पर्याय आहे.

'गृह', 'हस्त', 'शीर्ष' हे शब्द तत्सम शब्दांच्या वर्गात येतात कारण हे सर्व संस्कृत भाषेतून आलेले आहेत आणि त्यांच्या अर्थानुसार ते उच्चार आणि स्वरूपात एकसारखे आहेत. तत्सम शब्दांचा अर्थ असा की, हे शब्द मूळतः एकाच भाषेतून घेतलेले असतात, ज्यामुळे त्यांच्या बरोबरीच्या अर्थाची साम्यता असते. या तीनही शब्दांची व्युत्पत्ती संस्कृत भाषेतून झाली आहे व त्यामुळे ही तत्त्वे एकमेकांशी संबंधित आहेत. इतर पर्याय जसे तद्भव, फारशी किंवा अरबी या शब्दांच्या व्युत्पत्ती किंवा अर्थाच्या बाबतीत तत्सम शब्दांच्या श्रेणीत येत नाहीत, त्यामुळे हे पर्याय योग्य नाहीत. त्यामुळे 'तत्सम' हा पर्याय बरोबर आहे.

'Sar' हा शब्द तामिळी भाषेतून आला आहे, आणि हा शब्द भारतीय भाषांमध्ये विशेषतः साहित्य, संगीत आणि शास्त्रीय कलांमध्ये वापरला जातो. तामिळी भाषेतील 'सार' हा शब्द 'सारांश' किंवा 'सार' यासारख्या अर्थांमध्ये वापरला जातो, ज्यामुळे या शब्दाला अधिक गहन आणि सांस्कृतिक संदर्भ प्राप्त होतो. तामिळी संस्कृतीत या शब्दाचा वापर विविध कलात्मक आणि धार्मिक प्रथांमध्ये केला जातो. इतर पर्याय जसे की कानडी, तेलगू आणि हिंदी या भाषांमधून हा शब्द आलेला नाही, त्यामुळे तामिळी हा पर्याय योग्य आहे. या संदर्भात तामिळी भाषेतील सांस्कृतिक धागा आणि शब्दाचा अर्थ दोन्ही महत्त्वाचे आहेत.

'डहाळी', 'ढेकूण', आणि 'धोंडा' हे शब्द देशी आहेत कारण हे सर्व शब्द मराठी भाषेतून आलेले आहेत आणि त्यांचा वापर भारतीय संस्कृती व निसर्गाशी संबंधित आहे. 'डहाळी' म्हणजे पानांचे तुकडे किंवा फांद्या, 'ढेकूण' म्हणजे एक प्रकारचा कीटक, तर 'धोंडा' म्हणजे मोठा खडक. या सर्व शब्दांची मूळ संस्कृती आणि अर्थ स्थानिक आहेत, ज्यामुळे ते देशी मानले जातात. इतर पर्यायांमध्ये 'पगार', 'चाकरी', 'हकिकत' हे शब्द उर्दू किंवा अरबी भाषेशी संबंधित आहेत, तर 'कोबी' आणि 'हापूस' हे शब्दही स्थानिक असले तरी त्यांचा वापर विशेष संदर्भात केला जातो, त्यामुळे 'डहाळी', 'ढेकूण', 'धोंडा' हे शब्द अधिक प्रमाणात देशी आहेत.

'रक्षक, वंदना, श्रवणीय, रसिक' हे शब्द संस्कृत भाषेतील प्रत्ययांचा वापर करून बनलेले आहेत. 'रक्षक' मध्ये 'क' प्रत्यय, 'वंदना' मध्ये 'ना' प्रत्यय, 'श्रवणीय' मध्ये 'नीय' प्रत्यय आणि 'रसिक' मध्ये 'क' प्रत्यय वापरले गेले आहेत. या सर्व प्रत्ययांचा मूळ स्रोत संस्कृत आहे, ज्यामुळे या शब्दांचा अर्थ आणि वापर समृद्ध झाला आहे. यामुळे हे शब्द धातुसाधितेच्या श्रेणीत येतात. इतर पर्याय जसे की मराठी, फारसी आणि गुजराती प्रत्यय यामुळे बनलेले शब्द नाहीत, त्यामुळे ते योग्य नाहीत. संस्कृत प्रत्यय हा या शब्दांच्या रचनेत महत्त्वाचा घटक आहे.

'रमणीय' हा शब्द प्रत्ययघटीत आहे, कारण या शब्दात 'रमणीयता' या संकल्पनेचा अर्थ व्यक्त करण्यासाठी '-ीय' हा प्रत्यय जोडलेला आहे. 'रमणीय' म्हणजे आकर्षक किंवा सुंदर असा अर्थ व्यक्त करतो. प्रत्ययघटीत शब्दांमध्ये मूळ शब्दाला प्रत्यय जोडून नवीन अर्थ निर्माण केला जातो. 'फटफजिती' हा शब्द निश्चित अर्थ देत नाही, 'सरकार' हा संज्ञा शब्द आहे आणि 'हररोज' हा एक विशेषण व क्रियापद यांचा संगम आहे, त्यामुळे ते प्रत्ययघटीत नाहीत. म्हणून 'रमणीय' हा योग्य पर्याय आहे, कारण तो प्रत्ययाचा उपयोग करून नवीन संकल्पना दर्शवतो.

'वेदना' हा शब्द उपसर्गघटीत शब्द नाही. उपसर्गघटीतील शब्द म्हणजे असे शब्द जे उपसर्गाच्या वापराने तयार झालेले असतात. उदाहरणार्थ, 'सरदार' (सर + दार), 'बिनचूक' (बिन + चूक), आणि 'भरजरी' (भर + जरी) हे सर्व उपसर्गांचे समावेश करतात, ज्यामुळे त्यांचा अर्थ बदलतो. 'वेदना' हा एक मूळ शब्द आहे, जो कोणत्याही उपसर्गाचा वापर करीत नाही. त्यामुळे, उपसर्गघटीत शब्द नसलेल्या यादीत 'वेदना' हा शब्द योग्य आहे. उपसर्ग घातल्यावर अर्थात आणि भाषाशुद्धतेत बदल होतो, जो 'वेदना' मध्ये दिसत नाही. त्यामुळे 'वेदना' हा बरोबर उत्तर आहे.

'उनाडकी, भांडखोर, वेडसर' हा पर्याय बरोबर आहे कारण या शब्दांमध्ये प्रत्ययांचा वापर स्पष्टपणे दिसून येतो. 'उनाडकी' हा 'उनाड' या शब्दावर '-की' हा प्रत्यय जोडल्याने तयार झाला आहे, 'भांडखोर' हा 'भांड' या शब्दावर '-खोर' प्रत्ययामुळे आलेला आहे, आणि 'वे़डसर' हा 'वे़ड' या शब्दावर '-सर' या प्रत्ययाने गडद झाला आहे. या तिन्ही शब्दांमध्ये प्रत्ययाची उपस्थिती त्यांच्या अर्थासही योगदान देते, ज्यामुळे त्यांचा उपयोग विशेषण म्हणून होतो. बाकीचे पर्याय प्रत्ययांचे योग्य उपयोग दर्शवत नाहीत, त्यामुळे 'उनाडकी, भांडखोर, वेडसर' हा पर्याय योग्य ठरतो.

टाकाऊ हा प्रत्ययघटित शब्द आहे कारण यात 'टाक' या धातूला 'ऊ' हा प्रत्यय जोडला गेला आहे, ज्यामुळे त्याचा अर्थ बदलतो आणि तो एक विशेषण म्हणून वापरला जातो. 'टाकाऊ' म्हणजे जो टाकता येईल असा, म्हणजेच उपयोगात नसलेला वस्तू. याउलट, 'उपवास', 'घरोघरी' आणि 'पंचवटी' हे शब्द प्रत्ययघटित शब्द नाहीत. 'उपवास' हा शब्द संयोगाने तयार झाला आहे, 'घरोघरी' हा शब्द स्थानिकतेचा संदर्भ देतो आणि 'पंचवटी' हा नाव आहे. त्यामुळे 'टाकाऊ' हा बरोबर पर्याय आहे, कारण तो स्पष्टपणे प्रत्ययाच्या वापरामुळे तयार झालेला आहे आणि त्याचा अर्थ दर्शवतो.

"ताळा," "अनरसा," "किडूक मिडूक," आणि "शिकेकाई" हे शब्द तेलगू भाषेतून मराठीत आले आहेत. तेलगू भाषेतील या शब्दांचा उपयोग मराठी भाषेत वेगवेगळ्या अर्थांसाठी केला जातो. "ताळा" म्हणजे लहान गोड पदार्थ, "अनरसा" म्हणजे विशेष प्रकारचा मिठाई, "किडूक मिडूक" म्हणजे विविध लहान गोष्टी, आणि "शिकेकाई" म्हणजे एक प्रकारचा वनस्पतिक उत्पाद. या शब्दांची मूळ तेलगू भाषेत आहे आणि या शब्दांच्या वापराने मराठी भाषेला समृद्ध केले आहे. त्यामुळे, मराठी भाषेमध्ये तेलगू भाषेच्या प्रभावाचे निरीक्षण करता येते.

कर्णापासून कान यासारख्या शब्दांना 'तद्भव शब्द' म्हणतात. तद्भव शब्द म्हणजे त्या भाषेच्या मूळ संस्कृतीतून किंवा मूळ धारणांमधून विकसित झालेले शब्द, जे मुख्यतः संस्कृत किंवा अन्य प्राचीन भाषांमधून आलेले असतात, पण वेगवेगळ्या भाषांमध्ये त्यांचे रूपांतर झालेले असते. या शब्दांमध्ये मूळ अर्थ कायम राहतो, तरी त्यात थोडा बदल झालेला असतो. 'तत्सम शब्द' म्हणजे त्या भाषेतून थेट आलेले शब्द, जे मूळ स्वरूपात राहतात. 'देशी शब्द' म्हणजे त्या विशिष्ट भाषेमध्ये संपूर्णपणे स्थानिक असलेले शब्द, तर 'परभाषीय शब्द' म्हणजे परकीय भाषेतून आलेले शब्द. त्यामुळे कर्णापासून कान या उदाहरणात 'तद्भव शब्द' हा योग्य पर्याय आहे.

तद्भव शब्द म्हणजे संस्कृत भाषेतील शब्दांचे मराठीतले अपभ्रंश किंवा बदललेले रूप. 'घास', 'ओठ', 'काम', 'दूध' हे सर्व तद्भव शब्द आहेत कारण हे शब्द संस्कृतमधून प्रत्यक्ष वापरात आले आहेत आणि त्यांच्या मूळ रूपांतून बदलले आहेत. 'घर', 'गाव', 'कोवळा', 'घाम' यांचाही समावेश तद्भव शब्दांमध्ये होतो. त्यामुळे पर्याय अ आणि ड हे योग्य आहेत. 'ब' आणि 'क' या पर्यायांमध्ये दिलेल्या शब्दांचे मूळ संस्कृतातून थेट येत नाही, तर ते आणखी बदललेले शब्द आहेत, ज्यामुळे ते तद्भव शब्दांच्या गटात येत नाहीत. म्हणून अ आणि ड हे पर्याय योग्य आहेत.

'अक्का' हा शब्द कानडी भाषेतून आलेला आहे. कानडी भाषेत 'अक्का'चा अर्थ 'बहिण' किंवा 'बड़ी बहन' असा आहे. या शब्दाचा वापर भारतीय दक्षिणेकडील राज्यांमध्ये, विशेषतः कर्नाटकमध्ये, मोठ्या प्रमाणावर केला जातो. मराठी भाषेतही 'अक्का' हा शब्द वापरला जातो, परंतु तो कानडी भाषेतील मूळ शब्दावरून घेतलेला आहे. त्यामुळे 'अक्का' हा शब्द कानडी भाषेतून आलेला असला तरी तो मराठीमध्ये वापरण्यात येतो. इतर पर्याय जसे तेलगू, मराठी, आणि फारसी हे या शब्दाच्या मूळ स्रोताशी संबंधित नाहीत, त्यामुळे 'फक्त कानडी' हा पर्याय योग्य आहे.

'भरदिवसा' हा शब्द उपसर्गघटित शब्द म्हणून ओळखला जातो. या शब्दात 'भर' हा उपसर्ग आहे, जो मुख्य शब्द 'दिवस' वर जोडला गेला आहे. 'भर' या उपसर्गाचा अर्थ आहे 'पूर्णपणे' किंवा 'संपूर्ण' आणि 'दिवसा' म्हणजे दिवसभर. त्यामुळे 'भरदिवसा' हा एकत्रित अर्थ दर्शवतो, ज्यामुळे तो उपसर्गघटित शब्द म्हणून वर्गीकृत होतो. अन्य पर्यायांमध्ये 'प्रत्ययघटित शब्द' असतो, ज्या शब्दात प्रत्यय जोडले जातात, 'सामासिक शब्द' म्हणजे दोन किंवा अधिक शब्दांचे एकत्रीकरण, आणि 'अभ्यस्त शब्द' मजकूर मध्ये अभ्यस्त असलेल्या गोष्टी दर्शवतात, तरीही 'भरदिवसा' चा उपसर्गघटित शब्द म्हणून योग्य ठरतो.

'संस्कृत भाषेतून मराठी भाषेत आलेले व त्या स्वरुपात राहिलेले शब्द म्हणजे तत्सम शब्द' हा पर्याय योग्य आहे. तत्सम शब्द म्हणजे ज्या शब्दांचा मूळ संस्कृत भाषेतून घेतलेला आहे आणि ते शब्द त्यांच्या मूल स्वरूपात मराठी भाषेत वापरले जातात. उदाहरणार्थ, 'पुस्तक', 'विद्या', 'शिक्षा' हे शब्द तत्सम शब्दांच्या श्रेणीत येतात कारण हे शब्द संस्कृतमध्ये जसे आहेत तसंच मराठीत वापरले जातात. इतर पर्याय जसे तद्भव शब्द, देशी शब्द आणि परकीय शब्द हे संस्कृतचे मूळ स्वरूप बदललेले किंवा अर्थानुसार भिन्न असलेले शब्द दर्शवतात, त्यामुळे ते योग्य नाहीत. त्यामुळे 'तत्सम शब्द' हा योग्य उत्तर आहे.

'अजाण, अदपाव, अवजड' हे शब्द मराठी उपसर्ग असलेले आहेत. उपसर्ग म्हणजे मूल शब्दाच्या आधी जोडण्यात येणारे असे शब्द, जे त्या मूल शब्दाचा अर्थ बदलतात किंवा विस्तृत करतात. या शब्दांमध्ये 'अ-' हा उपसर्ग आहे, जो नकारात्मक अर्थ दर्शवतो. 'अजाण' म्हणजे 'जाणून न घेणे', 'अदपाव' म्हणजे 'पाव नसलेला', आणि 'अवजड' म्हणजे 'जड' किंवा 'जड असल्याचा अर्थ'. यामुळे या शब्दांमध्ये उपसर्ग स्पष्टपणे दिसून येतो. इतर पर्यायांनी दिलेले शब्द उपसर्ग नसलेले आहेत, त्यामुळे ते बरोबर उत्तर नाहीत. त्यामुळे 'अजाण, अदपाव, अवजड' हा पर्याय योग्य आहे.

'धडपड' हा शब्द अंशाभ्यस्त प्रकारात मोडतो कारण या शब्दात 'धड' आणि 'पड' या दोन वेगळ्या शब्दांचा समावेश आहे. 'धड' म्हणजे थोड्या प्रमाणात किंवा अंशात काहीतरी करणे, तर 'पड' म्हणजे खाली जाणे किंवा खाली येणे. एकत्रित केल्यास 'धडपड' म्हणजे थोड्या प्रमाणात काहीतरी पडणे किंवा घडणे, ज्यामुळे हा शब्द अंशाभ्यस्त श्रेणीमध्ये येतो. त्यामुळे, हा शब्द एकत्रित केलेल्या भागांमुळे एक संकल्पना दर्शवतो, ज्यामुळे तो अंशाभ्यस्त आहे. अन्य पर्याय जसे पूर्णाभ्यस्त, अनुकरणवाचक किंवा 'यापैकी कोणताही नाही' हे शब्द या विशेष गुणधर्मास अनुकूल नाहीत, त्यामुळे त्यांचा योग्यतेशी काहीही संबंध नाही.

'गुलाब', 'बारदान', 'गालीचा', आणि 'अबू' हे शब्द फारशी भाषेतील आहेत. 'गुलाब' म्हणजे गुलाबाचा फूल, 'बारदान' म्हणजे धान्य ठेवण्यासाठीचा बॅग, 'गालीचा' म्हणजे गालिचा आणि 'अबू' म्हणजे वडील किंवा आदराने संबोधणे. या सर्व शब्दांचा वापर भारतीय भाषांमध्ये विशेषतः मराठीत फारशी भाषेशी संबंधित आहे. फारशी भाषेचा प्रभाव भारतीय संस्कृतीवर आणि भाषांवर खूप आहे, ज्यामुळे अनेक फारशी शब्द मराठीत समाविष्ट झाले आहेत. अन्य पर्याय जसे 'कन्नड', 'अरबी' आणि 'यापैकी नाही' हे शब्द या संदर्भात योग्य नाहीत कारण या शब्दांचा मूळ फारशी भाषेशी संबंध नाही. त्यामुळे 'फारशी' हा योग्य पर्याय आहे.

'साबण' हा शब्द पोर्तुगीज भाषेतून आला आहे, कारण पोर्तुगीज भाषेत 'sabão' म्हणजेच साबण या अर्थाने वापरला जातो. भारतात पोर्तुगीजांच्या उपनिवेशीकरणामुळे अनेक पोर्तुगीज शब्द भारतीय भाषांमध्ये समाविष्ट झाले. 'साबण' हा शब्द त्यापैकी एक आहे, जो आजही मराठीत वापरला जातो. इतर पर्याय जसे की 'तिकीट', 'अहंकार', आणि 'खेडूत' हे शब्द इतर भाषांमधून किंवा स्थानिक भाषांमध्ये आढळतात, पण त्यांचा पोर्तुगीज भाषेशी संबंध नाही. त्यामुळे, 'साबण' हा बरोबर उत्तर आहे, कारण तो स्पष्टपणे पोर्तुगीज भाषेतून आलेला आहे.

शब्दाच्या आधी काही अक्षरे जोडली जातात, त्यांना व्याकरणाच्या भाषेत 'उपसर्ग' असे नाव आहे. उपसर्ग म्हणजे मुख्य शब्दाच्या सुरवातीस जोडले जाणारे अक्षरे किंवा अर्थवर्धक घटक, जे त्या शब्दाचा अर्थ बदलतात किंवा विस्तृत करतात. उदाहरणार्थ, 'अवकाश' या शब्दात 'अव-' हा उपसर्ग आहे, जो 'काश' या शब्दाला जोडला गेला आहे. इतर पर्याय विचारल्यास, 'प्रत्यय' मुख्य शब्दाच्या शेवटी जोडला जातो, 'तत्सम' आणि 'तद्भव' हे शब्दाच्या प्रकाराशी संबंधित आहेत, पण ते उपसर्ग नाहीत. त्यामुळे, उपसर्ग हा योग्य पर्याय आहे कारण तो शब्दाच्या प्रारंभात जोडला जातो आणि त्याचा अर्थ बदलतो.

'वृक्ष' हा पर्याय तत्सम शब्द आहे कारण 'वृक्ष' या शब्दाचा अर्थ वनस्पतींच्या समूहात येतो आणि तो प्रमाणित व सामान्यतः वापरला जाणारा शब्द आहे. दुसरीकडे, 'घर', 'गाव' आणि 'काम' या शब्दांचे अर्थ भौगोलिक स्थान आणि क्रियाकलाप दर्शवतात, जे विविध ठिकाणी आणि संदर्भात वापरले जातात, त्यामुळे ते तत्सम शब्दांच्या श्रेणीत येत नाहीत. तत्सम शब्द म्हणजे समान अर्थ असणारे शब्द, आणि 'वृक्ष' हा वनस्पतींच्या संदर्भात एक विशिष्ट आणि सामान्य शब्द आहे. त्यामुळे, 'वृक्ष' हा बरोबर पर्याय आहे.

"मधूनमधून असेच घराकडे येत जा" या वाक्यातील 'मधूनमधून' हा शब्द पूर्णाभ्यस्त शब्दांच्या श्रेणीमध्ये मोडतो. पूर्णाभ्यस्त शब्द म्हणजे जे शब्द पूर्णपणे एकाच अर्थाचा संदर्भ दर्शवतात आणि त्यांच्या वापरामध्ये कोणताही अंश किंवा भाग नाही. 'मधूनमधून' हा शब्द विशेषतः वेळेच्या संदर्भात वापरला जातो, जेव्हा एखादी क्रिया विशिष्ट अंतराने किंवा वेळेवर केली जाते. त्यामुळे हा शब्द एकसंध अर्थ देतो आणि त्यात कोणतीही अंशता नाही. दुसऱ्या पर्यायांमध्ये अंशाभ्यस्त आणि अनुकरणवाचक शब्दांचा वापर असला तरी 'मधूनमधून' या संदर्भात योग्य पर्याय 'पूर्णाभ्यस्त शब्द' आहे.

'गाडगे' हा शब्द परभाषीय आहे, कारण याचा उगम इंग्रजी भाषेतील 'gadge' शब्दापासून झाला आहे, ज्याचा अर्थ 'खेळाच्या किंवा कामाच्या साधनांचा संच' असा आहे. या शब्दाचा वापर मराठी भाषेत विशेषतः घरगुती संदर्भात केला जातो. 'डोंगर,' 'दगड,' आणि 'लेकरू' हे शब्द शुद्ध मराठी भाषेतून आलेले आहेत आणि त्यांचा उगम स्थानिक भाषेत आहे. 'डोंगर' म्हणजे पर्वत किंवा टेकडी, 'दगड' म्हणजे खडक किंवा पाषाण, आणि 'लेकरू' म्हणजे लहान मुलं, या सर्वांची व्युत्पत्तीसुद्धा मराठी भाषेतील आहे. त्यामुळे 'गाडगे' हा एकटा परभाषीय शब्द आहे, जो इतर पर्यायांपेक्षा भिन्न आहे.

'उपवास, उद्योग, आकर्ण' हे शब्द फारशी व अरबी उपसर्ग असणारे आहेत. 'उप' हा उपसर्ग अरबी भाषेतून आलेला आहे, आणि 'उपवास' म्हणजे काहीतरी खाणे टाळणे, 'उद्योग' म्हणजे काम किंवा व्यवसाय, आणि 'आकर्ण' म्हणजे ऐकणे. या शब्दांमध्ये फारशी व अरबी उपसर्ग स्पष्टपणे दिसून येतात. या शब्दांच्या रचनेमध्ये उपसर्ग, धातू आणि प्रत्यय यांचा समावेश असल्याने ते या श्रेणीमध्ये येतात. इतर पर्यायांमध्ये असलेले शब्द या उपसर्गांच्या संदर्भात योग्य नाहीत, त्यामुळे 'उपवास, उद्योग, आकर्ण' हा पर्याय योग्य आहे.

तद्भव शब्द म्हणजे प्राचीन संस्कृत किंवा प्राकृत भाषेतून विकसित झालेल्या मराठी शब्दांचा एक प्रकार. 'घाम' हा शब्द संस्कृतच्या 'घाम' या शब्दापासून तद्भव स्वरूपात तयार झाला आहे, त्यामुळे तो तद्भव शब्द मानला जातो. याउलट, 'कर', 'जल' आणि 'हस्त' हे शब्द संस्कृत भाषेतून थेट आलेले आहेत आणि त्यांना तद्भव शब्द म्हणून मानले जात नाही. 'कर' म्हणजे 'काम', 'जल' म्हणजे 'पाणी' आणि 'हस्त' म्हणजे 'हात'. त्यामुळे 'घाम' हा योग्य उत्तर आहे कारण तो मराठी भाषेत तद्भव स्वरूपात समाविष्ट आहे, ज्यामुळे आमच्या भाषेतील सांस्कृतिक आणि भाषिक विकासाचे प्रतीक आहे.

'प्रतिक्रिया' हा शब्द उपसर्गघटित शब्द म्हणून ओळखला जातो कारण यात 'प्रति' हा उपसर्ग वापरण्यात आलेला आहे. उपसर्ग 'प्रति' म्हणजे 'विरोधात' किंवा 'कडून' असा अर्थ देतो, तर 'क्रिया' म्हणजे क्रिया किंवा क्रियाशीलता. या दोन्ही घटकांच्या एकत्रित वापरामुळे 'प्रतिक्रिया' हा एक अद्वितीय अर्थ निर्माण करतो. हे लक्षात घेतल्यास, हा शब्द उपसर्गघटित श्रेणीमध्ये येतो. इतर पर्यायांमध्ये 'प्रत्ययघटित', 'सामासिक' आणि 'अभ्यस्त' यांचा संदर्भ योग्य नाही, कारण त्यांनी 'प्रतिक्रिया' या शब्दाच्या संरचनेचा योग्य परिणाम व्यक्त केलेला नाही. म्हणून 'उपसर्गघटित शब्द' हा योग्य पर्याय आहे.

'कानडी भाषेतून मराठीत रूढ झालेल्या शब्दांमध्ये 'कांबळे' हा शब्द निश्चितपणे योग्य आहे. 'कांबळे' म्हणजे 'कंबळ' किंवा 'कंबळाची चादर' असा अर्थ घेतला जातो. हा शब्द कानडी भाषेतून आला आहे आणि मराठीत त्याचा वापर मोठ्या प्रमाणात केला जातो. याच्या विपरीत, 'डबा', 'किडूकमिडूक' आणि 'शिकेकाई' हे शब्द अन्य भाषांमधून आलेले आहेत, पण त्यांचा मूळ संदर्भ कानडी भाषेशी संबंधित नाही. त्यामुळे 'कांबळे' हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो कानडी भाषेपासून थेट प्रभावित झाला आहे आणि मराठी भाषेत प्रचलित आहे.

'अतिशय' हा उपसर्गघटीतला शब्द आहे कारण यामध्ये 'अति' हा उपसर्ग आहे, जो मुख्य शब्दाच्या अर्थाला प्रगल्भता किंवा अधिकता देतो. उपसर्ग म्हणजे शब्दाच्या सुरुवातीला जोडला जाणारा भाग, जो त्या शब्दाचा अर्थ बदलतो किंवा वाढवतो. 'अतिशय'मध्ये 'अति' हा उपसर्ग 'शय' या मुख्य शब्दाला जोडला जातो, ज्यामुळे त्याचा अर्थ 'अधिक' किंवा 'खूप' असा होतो. उर्वरित पर्याय जसे 'लेखक', 'टाकाऊ', आणि 'आनंदित' या शब्दांमध्ये उपसर्गाचा उपयोग नाही, त्यामुळे ते उपसर्गघटीत येत नाहीत. या कारणामुळे 'अतिशय' हा बरोबर उत्तर आहे.

'जल, ग्रंथ, परंतु' हा पर्याय बरोबर आहे कारण या तीनही शब्दांचे अर्थ एकसारखे नाहीत, परंतु त्यांचा उपयोग वगळण्याच्या संदर्भात एकत्रित केला जातो. 'जल' म्हणजे पाणी, 'ग्रंथ' म्हणजे पुस्तक, आणि 'परंतु' हे एक conjunction आहे जे वाक्यात विरोध दर्शवतो. यामुळे या तीन शब्दांमध्ये समानता असली तरी त्यांचे अर्थ भिन्न आहेत, त्यामुळे हा पर्याय योग्य ठरतो. इतर पर्यायांमध्ये दिलेले शब्द एकत्रितपणे समान अर्थ किंवा संदर्भ दर्शवत नाहीत; उदाहरणार्थ, 'भाऊ, कोवळा, सासू' या शब्दांमध्ये एकत्रित रूपात नातेसंबंध दर्शवणारे शब्द आहेत, किंवा 'दगड, धोंडा, डोके' यामध्ये शरीराच्या भौतिक गोष्टींचा समावेश आहे. त्यामुळे 'जल, ग्रंथ, परंतु' हा पर्याय योग्य आहे.

'बंधुता' हा शब्द 'प्रत्ययघटित' प्रकारातील आहे. प्रत्ययघटित शब्द म्हणजे त्यांच्यातील मूळ शब्दास एक किंवा अधिक प्रत्यय जोडून तयार केलेले शब्द. 'बंधु' हा मूळ शब्द आहे आणि त्यात '-ता' हा प्रत्यय जोडला गेला आहे, ज्यामुळे 'बंधुता' हा नवीन शब्द तयार झाला आहे. या प्रक्रियेमुळे शब्दाचा अर्थ विस्तारीत होतो, जसे की 'बंधुता' म्हणजे 'बंधुत्व' किंवा 'भाईचारा'. त्यामुळे 'प्रत्ययघटित' हा पर्याय योग्य ठरतो, कारण यात प्रत्यय जोडून एक नवीन शब्द निर्माण करण्यात आलेला आहे, जो मूळ शब्दाच्या अर्थाशी संबंधित आहे.

"धर्म" पासून "धार्मिक" असा संबंध असतो, तशाच पद्धतीने "धीट" पासून "धिटाई" हा शब्द योग्य आहे. "धिटाई" म्हणजे धाडस, उमठ, किंवा धाडसाने वागणे, जे "धीट" च्या अर्थाशी सुसंगत आहे. "धीट" म्हणजे धाडसी किंवा धिर असा अर्थ आहे, त्यामुळे "धिटाई" हे त्याचे विशेषण स्वरूपात योग्य आहे. इतर पर्याय जसे की "धारिष्ट्य," "धाडस," आणि "धटिंगण" या शब्दांचे अर्थ वेगळे आहेत. "धारिष्ट्य" म्हणजे धाडसाचे एक रूप, परंतु ते थेट "धीट" च्या संदर्भात नाही. "धाडस" हा मूलतः एक क्रिया किंवा संज्ञा आहे, आणि "धटिंगण" हे शब्दही योग्य संदर्भात नाहीत. त्यामुळे "धिटाई" हा "धीट" चा योग्य पर्याय आहे.

'तात्कालिक' हा शब्द शब्दसाधित उपप्रकारात मोडतो कारण हा शब्द 'तात्काळ' या मूल शब्दावर 'िक' हा प्रत्यय लावण्यात आलेला आहे. 'तात्काळ' म्हणजे 'त्याच क्षणी' किंवा 'सध्या' दर्शवणारा शब्द आहे, ज्याला 'िक' प्रत्यय जोडल्यामुळे 'तात्कालिक' म्हणजे 'त्या क्षणी संबंधित' असा अर्थ प्राप्त होतो. हा शब्द बनवण्याची प्रक्रिया म्हणजे मूल शब्दातून नवीन शब्द तयार करणे, जे शब्दसाधित पद्धतीने केले जाते. इतर पर्याय जसे 'उपसर्ग घटित' आणि 'धातुसाधित' यामध्ये उपसर्ग किंवा धातूच्या आधारावर शब्दांची रचना होते, पण 'तात्कालिक' हा मूल शब्दाच्या अर्थाशी थेट संबंधित आहे, त्यामुळे तो शब्दसाधित उपप्रकारात येतो.

"अक्कलहुशारी" हा शब्द प्रत्यय साधित प्रकारचा आहे कारण या शब्दात 'अक्कल' आणि 'हुशारी' या दोन शब्दांच्या जोडणीने नवीन अर्थ निर्माण करण्यात आलेला आहे. 'अक्कल' म्हणजे बुद्धी आणि 'हुशारी' म्हणजे चपळपणा, यांतील प्रत्यय 'हुशारी' या शब्दाला जोडून 'अक्कलहुशारी' तयार झाला आहे, ज्याचा अर्थ म्हणजे बुद्धिमत्ता आणि चपळता यांचे संगम. प्रत्यय साधित शब्दांमध्ये एक मूळ शब्द असतो ज्याला प्रत्यय जोडून नवीन अर्थ प्राप्त केला जातो. इतर पर्यायांच्या बाबतीत, सामासिक म्हणजे दोन्ही शब्दांचे संधारण, उपसर्ग घटित अभ्यस्त म्हणजे उपसर्गाच्या वापराने तयार केलेले शब्द, तर अभ्यस्त हा शब्द स्वत: एक स्वतंत्र अर्थ दर्शवत असतो, त्यामुळे 'अक्कलहुशारी' साठी योग्य पर्याय 'प्रत्यय साधित' आहे.

'मजुरी' हा शब्द फारसी प्रत्यय लागून तयार झालेला तद्धित शब्द आहे. तद्धित शब्द म्हणजे त्या शब्दात कोणत्याही विशेष अर्थाच्या संदर्भात एक विशेष प्रत्यय जोडला जातो, ज्यामुळे त्या शब्दाचा अर्थ बदलतो किंवा त्यात एक खास अर्थाचा समावेश होतो. 'मजुरी' या शब्दात 'मजूर' या उगमापासून 'री' हा फारसी प्रत्यय जोडल्याने कामाच्या अर्थाचा सूचक शब्द बनतो. इतर पर्याय जसे 'सावकारी', 'पहारेकरी' आणि 'मासलेवाईक' हे तद्धित शब्द नाहीत, कारण त्यामध्ये फारसी प्रत्ययाचा वापर झालेला नाही. त्यामुळे 'मजुरी' हा योग्य उत्तर आहे.

उपसर्गाला स्वत:चा सूचक अर्थ असतो, हे विधान योग्य आहे. उपसर्ग म्हणजे शब्दाच्या सुरवातीला जोडला जाणारा एक भाग, जो त्या शब्दाला विशिष्ट अर्थ प्रदान करतो. उदाहरणार्थ, 'परि-' उपसर्ग 'परिणाम' या शब्दात जोडल्यास 'परि'चा अर्थ विचारात घेतल्यास 'परिस्थिती'च्या संदर्भात एक विशेष अर्थ प्रकट होतो. त्यामुळे उपसर्गाला त्याचा स्वत:चा अर्थ असतो आणि तो त्या शब्दाच्या अर्थावर प्रभाव टाकतो. इतर पर्याय अयोग्य आहेत कारण प्रत्यय शब्दाच्या शेवटी येतात, सामासिक शब्द दोन शब्दांचे एकत्रण असते आणि 'देशज' शब्दात विदेशी शब्दांचा अंतर्भाव नाही. यामुळे उपसर्गाला अर्थ असणे हे विधान योग्य ठरते.

'शेजारीपाजारी, उरलासुरला, गोडधोड' हा शब्दगट अंशाभ्यस्त शब्दांसाठी योग्य आहे. अंशाभ्यस्त शब्द म्हणजे एकाच धातूपासून तयार केलेले, जे एकाच अर्थाचे असले तरी त्यात एक किंवा अधिक अंशांचा समावेश करतात. उदाहरणार्थ, 'शेजारीपाजारी' या शब्दात 'शेजार' आणि 'पाजार' या दोन अंशांचा समावेश आहे, ज्यामुळे याचा अर्थ अधिक विस्तृत आणि अर्थपूर्ण बनतो. 'उरलासुरला' आणि 'गोडधोड' या शब्दांतही समान तत्त्व वापरले आहे, जिथे दोन अंश एकत्र करून नवीन अर्थ तयार केला गेला आहे. त्यामुळे या पर्यायात अंशाभ्यस्त शब्दांचा योग्य वापर दर्शविला आहे.

'अर्ज' हा पर्याय अरबी परभाषेतून मराठीत आलेला आहे, कारण या शब्दाचा मूळ उगम अरबी भाषेत आहे. 'अर्ज' म्हणजे 'विनंती' किंवा 'फरियाद' असा अर्थ असतो, जो विशेषतः प्रशासकीय किंवा कायदेशीर संदर्भात वापरला जातो. इतर पर्याय 'भाकरी', 'सामना', आणि 'बटाटा' हे सर्व भारतीय भाषांमधून किंवा स्थानिक उपयोगातील शब्द आहेत. 'भाकरी' हा शब्द भारतीय आहाराशी संबंधित आहे, 'सामना' हा संवाद किंवा स्पर्धेशी संबंधित आहे आणि 'बटाटा' हा एक भाज्यांचा शब्द आहे जो स्थानिक भाषांमध्ये वापरला जातो. त्यामुळे, 'अर्ज' हा एकमेव शब्द आहे जो अरबी परभाषेतून मराठीत आलेला आहे.

'पाय' हा शब्द 'तद्भव' प्रकारात येतो. तद्भव म्हणजे संस्कृतमधील मूल शब्दांपासून विकसित होऊन, प्रचलित भाषेत अद्ययावत स्वरूपात आलेले शब्द. 'पाय' हा संस्कृत शब्द 'पद' याचा अपभ्रंश आहे, जो प्राचीन काळातून मराठीत वापरला जातो. तद्भव शब्दांचे स्वरूप साधारणतः बदललेले असते, पण त्यांची मूळ अर्थाची भावना कायम राहते. इतर पर्याय 'तत्सम', 'देशी' आणि 'विदेशी' यामध्ये 'तत्सम' म्हणजे संस्कृत भाषेतून थेट घेतलेले शब्द, 'देशी' म्हणजे स्थानिक भाषांमधील शब्द, आणि 'विदेशी' म्हणजे इतर भाषांमधून आलेले शब्द आहेत, पण 'पाय' हा शब्द तद्भव म्हणून ओळखला जातो कारण तो संस्कृतपासून विकसित झालेला आहे.

'देशी' म्हणजे स्थानिक किंवा स्वदेशी असणारा असा अर्थ आहे. 'लुगडे' हा शब्द ग्रामीण भागात वापरला जाणारा एक पारंपरिक कपडयांचा प्रकार आहे, जो भारतात विशेषतः महाराष्ट्रात प्रचलित आहे. यामुळे तो एक स्थानिक आणि सांस्कृतिक विशेषता दर्शवतो, ज्यामुळे तो 'देशी' म्हणून मानला जातो. उर्वरित पर्याय म्हणजे 'पगार', 'मंजूर' आणि 'मास्तर' हे सर्व शब्द अधिक सामान्य आहेत आणि त्यांचा वापर विविध भाषिक आणि सांस्कृतिक संदर्भात होतो, त्यामुळे ते स्थानिक विशेषता दर्शवत नाहीत. म्हणून, 'लुगडे' हा योग्य उत्तर आहे कारण तो देशी संस्कृतीचा एक महत्त्वाचा भाग आहे.

उपसर्गघटित शब्द म्हणजे तो शब्द जो उपसर्गाच्या सहाय्याने तयार झाला आहे. 'प्रयोग' हा शब्द 'उपसर्ग + धातू' या तत्त्वानुसार तयार झाला आहे, जिथे 'प्र-' हा उपसर्ग आहे आणि 'योग' हा धातू आहे. त्यामुळे 'प्रयोग' हा उपसर्गघटित शब्द आहे. इतर पर्याय म्हणजे 'खाणावळ', 'गटगट', आणि 'भाजीपाला' हे शब्द उपसर्गघटित नाहीत, कारण हे शब्द स्वतंत्रपणे अस्तित्वात आहेत आणि त्यांच्यात उपसर्गाचा वापर केलेला नाही. 'प्रयोग' हा शब्द उपसर्ग आणि धातूचा एकत्रित उपयोग दर्शवतो, ज्यामुळे तो उपसर्गघटित म्हणून योग्य उत्तर ठरतो.

'दूध' हा तद्भव शब्द आहे कारण तो संस्कृत शब्द 'दुध' यावरून आलेला आहे आणि त्याचा वापर आधुनिक मराठीत सामान्यतः केला जातो. तद्भव शब्द म्हणजे संस्कृत व अप्रचलित वळणांमधून विकसित झालेला आधुनिक भाषेत वापरात असलेला शब्द. 'दगड', 'हाड', आणि 'ढेकूण' हे शब्द संस्कृतमधील 'दग्ध', 'अस्थि', आणि 'ढेकूण' यांचे प्रत्यक्ष रूप नाहीत, म्हणून ते तद्भव शब्दात येत नाहीत. यावरून 'दूध' हा पर्याय बरोबर आहे. 'दूध' हा शब्द आजच्या भाषेत खूप वापरला जातो, त्यामुळे तो तद्भव शब्द म्हणून योग्य ठरतो.

'उगीचच्याउगीच' आणि 'खालच्याखाली' हे शब्द पूर्णाभ्यस्त शब्दांच्या प्रकारातील आहेत कारण या शब्दांत एकाच अर्थाचा पुनरावृत्तीचा उपयोग केला गेला आहे. पूर्णाभ्यस्त शब्दांमध्ये शब्दांचा आकार एकसारखा असतो आणि त्यात अर्थाचे पुनरुत्पादन होते. 'उगीचच्याउगीच' म्हणजे 'उगीचच' या शब्दाचा पुनरावृत्तीने वापर केला गेला आहे, ज्यामुळे अर्थ अधिक स्पष्टपणे व्यक्त होतो. 'खालच्याखाली'मध्येदेखील 'खालच्या' या वाक्याचा पुनरावृत्तीचा वापर आहे. इतर पर्यायांमध्ये या प्रकारचे पुनरावृत्ती किंवा समानता नाही, त्यामुळे त्यांच्याशी तुलना करता, 'पूर्णाभ्यस्त' हा पर्याय खरे ठरतो.

'अंशाभ्यस्त' या शब्दाचा अर्थ असा आहे की एखादी गोष्ट किंवा व्यक्ती एका विशिष्ट अंशामध्ये किंवा पद्धतीत गुंतलेली आहे. 'लाडीगोडी' हा शब्द या अर्थाशी संबंधित आहे कारण तो साधारणपणे हलकेपणाने किंवा आनंदाने वागणे दर्शवतो. यामुळे 'लाडीगोडी' हे अंशाभ्यस्त अर्थाने योग्य पर्याय ठरतो. इतर पर्याय जसे 'छी छी', 'खुशी', आणि 'लाल लाल' यांचा अर्थ अंशाभ्यस्त या शब्दाशी थेट संबंधित नाही, त्यामुळे ते योग्य पर्याय नाहीत. 'लाडीगोडी' हा पर्याय हलक्या फुलक्या भावनेला उत्तेजन देणारा आहे, ज्यामुळे 'अंशाभ्यस्त' या शब्दाशी ती संगती साधित करतो.

'सासू, दूध, ओठ' हा पर्याय देशी किंवा देशज शब्द नसलेला आहे. 'सासू' हा शब्द भारतात सामान्यतः वापरला जाणारा आहे, पण तो संस्कृत भाषेतून आलेला आहे आणि त्याला एक शहरी संदर्भ आहे. 'दूध' हा शब्द प्राचीन भारतीय भाषांमध्ये वापरण्यात आला असला तरी तोही एक वैदिक संदर्भ दर्शवतो, त्यामुळे तो भारतीय संदर्भात शुद्ध देशी मानला जात नाही. 'ओठ' हा शब्दही संस्कृतमधून आलेला आहे. या सर्व शब्दांचा वापर काळानुसार बदलला आहे आणि ते पारंपरिक देशी शब्दांच्या यादीत येत नाहीत. इतर पर्यायांमध्ये असलेले शब्द म्हणजे 'बोका', 'रेडा', 'पोट', 'गुडघा', 'लुगडे', 'झोप', 'ढेकूण', 'कंबर' हे सर्व देशी आणि पारंपरिक मानले जातात. त्यामुळे 'सासू, दूध, ओठ' हा पर्याय योग्य आहे.

'रक्षक' या धातूसाधितातील संस्कृत प्रत्यय 'अक' आहे. 'रक्षक' हा शब्द 'रक्षा' या धातूला 'अक' प्रत्यय जोडल्याने तयार झाला आहे. 'अक' प्रत्ययामुळे क्रियापदाचा एक विशेष अर्थ उद्भवतो, जो 'कार्य करणारा' किंवा 'कर्म करणार' असा दर्शवतो. यामुळे 'रक्षक' हा शब्द 'रक्षा करणारा' किंवा 'सुरक्षा करणारा' असा अर्थ घेतो. 'क', 'रक्ष', आणि 'क्षक' हे पर्याय या संदर्भात योग्य नाहीत कारण ते 'रक्षक' या शब्दाच्या निर्मितीत भाग घेत नाहीत. त्यामुळे 'अक' हा बरोबर पर्याय आहे, कारण तो निश्चितपणे 'रक्षक' शब्दाच्या मूळ धातूसोबत संबंधित आहे.

"शेजारी पाजारी", "उरला सुरला", "बारीक सारीक" हे शब्द अंशाभ्यस्त शब्दांच्या श्रेणीतील आहेत. अंशाभ्यस्त शब्द म्हणजे एकाच अर्थाच्या दोन किंवा अधिक शब्दांचा एकत्रित वापर, ज्यामुळे अर्थात कमी अधिकता येते. या उदाहरणांमध्ये, प्रत्येक शब्द एकाच संकल्पनेला दर्शवतो, परंतु वेगवेगळ्या स्वरूपात किंवा विशेषणात्मकरित्या. त्यामुळे या शब्दांचा एकत्रित वापर एक विशेष अर्थ स्पष्ट करतो. दुसरीकडे, पूर्णाभ्यस्त शब्द म्हणजे साधारणपणे एकच अर्थ दर्शवणारे शब्द, अनुकरण वाचक म्हणजे वर्णनात्मक शब्द, तर "यापैकी नाही" हा पर्याय देखील योग्य नाही. म्हणूनच, बरोबर उत्तर 'अंशाभ्यस्त शब्द' आहे, कारण या शब्दांनी एकत्रित अर्थाची स्पष्टता साधली आहे.

"तथापि" हा एक तत्सम शब्द आहे कारण तो संस्कृत भाषेतून आलेला आहे आणि मराठीत त्याचा वापर थेट अर्थाने केला जातो. तत्सम शब्द म्हणजे ज्या शब्दांचा मूळ संस्कृत किंवा अन्य भाषांमधून थेट वापर केला जातो. "तथापि" चा अर्थ "तरीही" असा आहे, जो वाक्यातील समशीतोष्णता दर्शवितो. इतर पर्याय जसे "तद्भव," "देशी," आणि "परभाषीय" हे वेगवेगळ्या प्रकारच्या शब्दसिद्धीसंदर्भात येतात, पण "तथापि" चा उपयोग सांगितल्याप्रमाणे तत्सम शब्द म्हणूनच केला जातो. त्यामुळे "तत्सम" हा पर्याय बरोबर आहे.

'समोरासमोर', 'हालहाल', 'एकेक' या शब्दांचा प्रकार ओळखण्यासाठी 'पूर्णाभ्यस्त शब्द' हा पर्याय बरोबर आहे. पूर्णाभ्यस्त शब्द म्हणजे असे शब्द जे त्यांच्या अर्थानुसार किंवा वापराच्या संदर्भानुसार संपूर्णपणे अभिव्यक्त होते. 'समोरासमोर' हा शब्द दोन गोष्टींच्या एकत्र येण्याचे, 'हालहाल' हा शब्द वेगवेगळ्या क्रिया किंवा स्थितींच्या पुनरावृत्तीचे आणि 'एकेक' हा शब्द एकाच गोष्टीच्या एकेक करून होणाऱ्या क्रियांची कल्पना व्यक्त करतो. हे सर्व शब्द त्यांच्या संपूर्ण अर्थासह वापरले जातात, त्यामुळे ते पूर्णाभ्यस्त शब्दांच्या श्रेणीमध्ये येतात. इतर पर्याय या शब्दांच्या प्रकाराला योग्य ठरवत नाहीत.