"मला राजाश्रय मिळाला होता; पण राजकृपा मात्र माझ्या वाट्याला आली नव्हती" या वाक्यातील संयुक्त वाक्याचे पृथक्करण करण्यासाठी "पण" हे उभयान्वयी अव्यय आहे, ज्यामुळे वाक्यांमध्ये विरोध दर्शवला जातो. "राजाश्रय" हा शब्द कर्म आहे कारण तो क्रियेसाठी विषय असतो. "राजकृपा" हा उद्देश आहे, कारण तो क्रियेसाठी लक्ष्य दर्शवतो. "मला" हा कर्म आहे, जो क्रियाकर्त्याशी संबंधित आहे. "मिळाला होता" हा विधेय आहे कारण तो वाक्याचा मुख्य क्रियाविशेषण आहे. "आली नव्हती" हेही विधेय आहे, जे वाक्यातील स्थिती दर्शवते. "माझ्या वाट्याला" हे विधेय विस्तार आहे, कारण ते वाक्यातील अर्थ वाढवते. म्हणून हा पर्याय योग्य आहे.

'हे कोणीही कबूल करील' या वाक्यातील उद्देश्य 'कोणीही' हा शब्द आहे. या वाक्यात 'कोणीही' हा सर्वनाम व्यक्त करतो की, कोणतीही व्यक्ती या बाबतीत कबूल करेल. यामुळे वाक्याचा मुख्य भाग म्हणजे कोणतीही व्यक्ती या विचारावर सहमत होण्याचा संकेत आहे. 'हे', 'कबूल', आणि 'करील' हे अन्य शब्द वाक्याच्या अर्थात सहायक असले तरी, वाक्याचा मुख्य उद्देश व्यक्त करण्यासाठी 'कोणीही' हा शब्द महत्त्वाचा आहे. त्यामुळे 'कोणीही' हा पर्याय योग्य ठरतो, कारण तो त्या वाक्यातील व्यापकता आणि सर्वसमावेशकता दर्शवितो.

‘शरदाच्या चांदण्यात गुलमोहर मोहक दिसतो.’ या वाक्यातील 'विधानपूरक' म्हणजे 'मोहक'. विधानपूरक म्हणजे वाक्यातील क्रियापदाची (दिसतो) अर्थानुसार अधिक माहिती देणारे किंवा त्याचे स्वरूप स्पष्ट करणारे विशेषण. 'मोहक' हे विशेषण क्रियापदाच्या अर्थाला पूरक ठरते आणि 'गुलमोहर' याच्या देखावे आणि आकर्षणाची माहिती देते. त्यामुळे वाक्यात 'गुलमोहर' कसा आहे हे सांगण्यासाठी 'मोहक' हे शब्द आवश्यक आहे. इतर पर्याय जसे 'शरद', 'चांदणे' आणि 'गुलमोहर' हे वाक्यातील मुख्य घटक आहेत, परंतु ते क्रियापदाच्या स्थितीला स्पष्ट कर्ते नाहीत. त्यामुळे 'मोहक' हा योग्य विधानपूरक आहे.

'शरदाच्या चांदण्यात गुलमोहर मोहक दिसतो' या वाक्याचे पृथक्करण करताना 'शरदाच्या चांदण्यात' हा भाग विधेय विस्तार दर्शवतो कारण तो वाक्याच्या संपूर्ण अर्थात स्थान किंवा काळ व्यक्त करतो. 'गुलमोहर' हा भाग उद्देश्य आहे कारण तो मुख्य क्रियेत भाग घेत आहे म्हणजेच 'कसा दिसतो?' या प्रश्नाचे उत्तर ठरवतो. 'मोहक' हा शब्द विधानपूरक आहे कारण तो 'गुलमोहर' च्या गुणधर्माचे वर्णन करतो. 'दिसतो' हे क्रियापद असून वाक्याची मुख्य क्रिया दर्शवते. त्यामुळे 'शरदाच्या चांदण्यात विधेय विस्तार, गुलमोहर उद्देश्य, मोहक-विधानपूरक, दिसतो क्रियापद' हा पर्याय बरोबर आहे कारण तो वाक्याच्या प्रत्येक घटकाचे योग्य वर्गीकरण करतो.

'अशा प्रकारचे अनेक विचार आकाशातील सृष्टीचे सौंदर्य पाहून त्याचे मनन करणाऱ्याच्या मनात येतील' या वाक्यातील 'विधेयविस्तार' म्हणजे वाक्याचा विस्तार करणारे घटक. 'आकाशातील सृष्टीचे सौंदर्य पाहून त्याचे मनन करणाऱ्याच्या मनात' हे वाक्यातील मुख्य विचाराचे स्पष्टीकरण करणारे वाक्य आहे. हे घटक विचारांबद्दलची माहिती अधिक स्पष्ट करते आणि वाक्याचा अर्थ गडद करते. 'विचार', 'अशा प्रकारचे अनेक' आणि 'येतील' हे शब्द मुख्य विचाराच्या संदर्भात कमी विशद आहेत, त्यामुळे ते विधेयविस्तार म्हणून स्वीकारले जात नाहीत. त्यामुळे बरोबर उत्तर 'आकाशातील सृष्टीचे सौंदर्य पाहून त्याचे मनन करणाऱ्याच्या मनात' आहे, कारण हे वाक्याचा विस्तार आणि स्पष्टता प्रदान करते.

'विधेय विस्तार' म्हणजे वाक्यातील मुख्य क्रियापदाच्या अर्थाच्या विस्तारासाठी जो भाग वापरला जातो. "आमचा छोटा मुलगा काल विकत घेतलेले पुस्तक अगदी तन्मयतेने वाचीत बसला आहे" या वाक्यात 'वाचीत बसला आहे' हे मुख्य क्रियापदाचे स्वरूप आहे. 'अगदी तन्मयतेने' हा विस्तार चांगला आहे कारण तो वाचनाच्या पद्धतीचा आणि तीव्रतेचा उल्लेख करतो, जो वाचनातील भावनात्मक गुंतवणूक दर्शवतो. त्यामुळे, 'अगदी तन्मयतेने' हे विधेय विस्तार म्हणून योग्य ठरते. इतर पर्याय 'विकत घेतलेले' किंवा 'छोटा मुलगा' वाचकाच्या क्रियेत थेट योगदान देत नाहीत आणि त्यामुळे त्यांना विधेय विस्तार म्हणून मानले जात नाही.

"माझा भाऊ आनंदाने रसगुल्ले खातो." या वाक्यातील उद्देश्य विस्तार म्हणजे वाक्यातील मुख्य विषयाचे आणखी एक स्पष्टीकरण करणारे विशेषण किंवा सर्वनाम आहे. येथे "माझा" हा शब्द वाक्यातील मुख्य विषय "भाऊ" यासंबंधी अधिक माहिती देतो, म्हणजेच तो त्या भाऊचा उल्लेख करतो जो वक्ता (मी) याचा आहे. "माझा" हे विशेषण वाक्यातील विषयाची सर्वाधिक महत्त्वाची माहिती प्रदान करते आणि त्यामुळे वाक्याची स्पष्टता वाढवते. त्यामुळे "माझा" हा पर्याय बरोबर आहे, कारण तो उद्देश्य विस्ताराचे कार्य करते.

"या कृत्याबद्दल आम्ही येथे जमलेले सर्व लोक आपले मनःपूर्वक अभिनंदन करितो." या वाक्यात "आपले मनःपूर्वक अभिनंदन" हे अधोरेखित केलेले शब्द वाक्य पृथक्करणातील उद्देश्य विस्तार दर्शवतात. कारण "आपले मनःपूर्वक अभिनंदन" हा वाक्यातील व्यक्तीच्या कृत्याचा उद्देश स्पष्ट करतो. हे वाक्याचे मुख्य क्रियापद "करितो" याच्याशी संबंधित आहे, आणि हे दर्शवते की व्यक्ती कशाबद्दल अभिनंदन करीत आहे. त्यामुळे, हे शब्द वाक्याच्या उद्देश्य विस्तारात येतात, जे वाक्याच्या मुख्य विचाराला अधिक स्पष्टता व विस्तार प्रदान करतात. यामुळे बरोबर पर्याय "उद्देश्य विस्तार" आहे.

'त्याचा धाकटा मुलगा आज क्रिकेटच्या सामन्यात चांगला खेळला' या वाक्यातील उद्देश्य विस्तार म्हणजे वाक्याची मुख्य विचारधारा म्हणजेच वाक्याच्या मुख्य तत्वाला अधोरेखित करणारे घटक. पर्याय 'अ' म्हणजे 'त्याचा धाकटा' हा वाक्यातील मुख्य विषय आहे, जो वाक्याची केंद्रबिंदू म्हणून कार्य करतो. या वाक्यात धाकटा मुलगा हे प्रमुख घटक आहे, ज्यावर वाक्याची मूळ भावना आधारलेली आहे. त्यामुळे 'अ' पर्याय योग्य आहे. 'क' आणि 'ब' पर्याय वाक्याचा मुख्य विचार दर्शवत नाहीत, त्यामुळे ते अचूक नाहीत. 'ड' पर्याय देखील वाक्याच्या मूळ अर्थाशी संबंधित नाही. यामुळे 'फक्त अ' पर्याय अचूक ठरतो.

"पवळी गाय दूध देते" या वाक्यातील उद्देश्य म्हणजे 'गाय'. वाक्यात 'गाय' हाच मुख्य विषय आहे, कारण त्याच्याबद्दल अधिक माहिती दिली जाते. 'पवळी' या शब्दाने गायच्या विशेषणाची भूमिका बजावली आहे, त्यामुळे तो गायला अधिक विशिष्ट बनवतो. 'दूध' हे गायच्या कार्याचे फलित आहे, जे गाय देते. 'देते' हा क्रियापद आहे, जो वाक्यातील क्रियाकलाप दर्शवतो. तरीही, वाक्यातील मुख्य उद्देश्य म्हणजे गाय, कारण वाक्याचे केंद्र बिंदू आणि मुख्य विचार या शब्दाभोवती फिरतो. त्यामुळे, 'गाय' हा बरोबर उत्तर आहे, जो वाक्याच्या अर्थाचा मुख्य आधार आहे.

'शरदाच्या चांदण्यात गुलमोहर मोहक दिसतो' या वाक्यातील विधेयविस्तार 'शरदाच्या चांदण्यात' हा आहे. विधेयविस्तार म्हणजे वाक्यातील मुख्य क्रियापदाच्या अर्थाला अधिक स्पष्टता आणि रंगत देणारा घटक. या वाक्यात 'दिसतो' हा मुख्य क्रियापद आहे, आणि त्याच्या आधी आलेला 'शरदाच्या चांदण्यात' हा घटक मुख्य क्रियापदाला संदर्भित करतो, म्हणजेच गुलमोहर कशात मोहक दिसतो याचे स्पष्टीकरण देतो. त्यामुळे 'शरदाच्या चांदण्यात' ही माहिती वाक्यातील मुख्य विचारास पूरक ठरते आणि त्यामुळे योग्य उत्तर आहे.

'आम्ही अभ्यासाला आलो, म्हणजे मग तू आम्हास ते शिकव' या वाक्यात 'विधेयविस्तार' म्हणजे वाक्याच्या मुख्य वाक्याचा विस्तार करणारा भाग. 'तू आम्हास ते शिकव' हा मुख्य वाक्याचा भाग आहे, आणि 'म्हणजे मग' हा विस्तार करणारा भाग आहे. 'म्हणजे' हे शब्द वाक्यातील विचार स्पष्ट करण्यासाठी वापरले जाते, तर 'मग' हा शब्द विचाराच्या पुढील विकासाचा संकेत देतो. त्यामुळे 'म्हणजे, मग' हा पर्याय योग्य आहे कारण तो वाक्याच्या मुख्य विचाराशी संबंधीत आहे आणि त्याचा विस्तार करतो. अन्य पर्याय वाक्याच्या अर्थाशी संबंधित नसल्यामुळे योग्य ठरत नाहीत.

"माझ्या नणंदेच्या सासूने तिला उभ्या वर्षात एकदाही माहेरी पाठविले नाही" या वाक्यातील विधेय "पाठविली नाही" आहे कारण विधेय म्हणजे वाक्यातील मुख्य क्रियापद किंवा क्रिया व त्या क्रियेशी संबंधित माहिती. "पाठविली नाही" हा वाक्याचा मुख्य क्रियाकर्ता आहे, जो वाक्यातील क्रियाक्रम दर्शवतो. इतर पर्याय म्हणजे "नणंद," "उभ्या वर्षात एकदाही माहेरी," आणि "सासूने" या सर्वांनी वाक्यातील क्रियेला जोडणारे घटक आहेत, मात्र त्यांचा मुख्य क्रियाकर्त्याशी थेट संबंध नाही. त्यामुळे "पाठविली नाही" हा योग्य पर्याय आहे, कारण तो वाक्यातील क्रियेसाठी महत्त्वाचा आहे आणि वाक्याची संपूर्ण अर्थव्यवस्था समजून घेण्यासाठी आवश्यक आहे.

'एके दिवशी युद्ध बंद झाल्याची बातमी येऊन धडकली' या वाक्यात 'येऊन, एके दिवशी' हे विधेयविस्तार आहे. विधेयविस्तार म्हणजे वाक्यातील मुख्य क्रियापदाची किंवा घटनेची अधिक माहिती देणारे शब्द. 'येऊन' हे क्रियापदाची स्थिती दर्शवते, तर 'एके दिवशी' ही कालावधीतली माहिती देणारी शब्दरचना आहे. यामुळे वाक्याची कल्पना अधिक स्पष्ट होते. 'धडकली' हे मुख्य क्रियापद आहे आणि 'बातमी' हे वाक्याचे विषय आहे. 'युद्ध बंद झाल्याची' हे घटक वाक्य आहे आणि हे वाक्यातील मुख्य विचाराचे समर्थन करते, परंतु विधेयविस्तारात समाविष्ट होत नाही. त्यामुळे बरोबर उत्तर 'येऊन, एके दिवशी' आहे.

'त्याचा धाकटा मुलगा आज क्रिकेटच्या सामन्यात चांगला खेळला' या वाक्यातील उद्देश्य 'मुलगा' हा शब्द आहे. उद्देश म्हणजे वाक्यातील मुख्य विषय किंवा केंद्रबिंदू, ज्यावर वाक्याची माहिती आधारित आहे. या वाक्यात 'मुलगा' हा शब्द मुख्य पात्र आहे, ज्याच्या कामगिरीवर वाक्यात चर्चा केली जात आहे. 'आज', 'चांगला', आणि 'खेळला' हे शब्द वाक्यातील क्रिया, काळ किंवा विशेषण दर्शवितात, परंतु ते 'मुलगा' या शब्दावर आधारित आहेत. त्यामुळे 'मुलगा' हा मुख्य उद्देश्य असल्याने तोच योग्य पर्याय आहे.

"पांढरे स्वच्छ दात मुखास शोभा देतात" या वाक्यात "मुखास शोभा" हे कर्म आणि कर्मविस्तार आहे. या वाक्यातील "दात" हे कर्म असून, "मुखास शोभा" हे कर्मविस्तार दर्शवतो. कर्म म्हणजे वाक्यात क्रियेसाठी लागणारे मुख्य घटक, तर कर्मविस्तार म्हणजे त्या कर्माबद्दल अधिक माहिती देणारे घटक. "मुखास शोभा" या वाक्याच्या संदर्भात "दात" यांना विशेषण स्वरूपात जोडत आहे, ज्यामुळे दातांचे महत्त्व आणि त्यांची शोभा याबद्दल अधिक खुलासा होतो. त्यामुळे "मुखास शोभा" हा योग्य पर्याय आहे.

'अलीकडे मी तुम्हाला एकही पत्र लिहिले नाही' या वाक्यातील उद्देश्य म्हणजे वाक्यातील मुख्य क्रियापदाशी संबंधित व्यक्ती. 'मी' हा शब्द वाक्यातील कर्ता आहे आणि त्यानेच पत्र न लिहिण्याचा विचार केलेला आहे. यामुळे 'मी' हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो वाक्यातील क्रियेला दिशादर्शक आहे. वाक्यातील इतर शब्द जैसे 'अलीकडे', 'तुम्हाला', आणि 'पत्र' हे सुसंगतता दर्शवतात, पण 'मी' हा शब्द या वाक्यातील केंद्रबिंदू आहे. त्यामुळे, वाक्याच्या विचारधारेशी संबंधित असलेल्या उद्देशामध्ये 'मी' हा शब्द प्रमुख ठरतो.

'उद्देश्यांग' म्हणजे 'कर्ता व त्याबद्दलची विशेष माहिती' हा पर्याय बरोबर आहे कारण उद्देश्यांग हे वाक्यातील कर्त्याचा विशेष उल्लेख करते. त्यात कर्त्याच्या क्रियेसाठी आवश्यक असलेल्या गुण, स्वरूप किंवा स्थितीची माहिती दिली जाते, ज्यामुळे वाक्य अधिक स्पष्ट आणि अर्थपूर्ण बनते. कर्ता कोण आहे, त्याची भूमिका काय आहे, आणि त्याच्या क्रियेशी असलेले संबंध स्पष्ट करण्यासाठी उद्देश्यांग महत्त्वाचे असते. इतर पर्यायांमध्ये कर्म किंवा क्रियापद यांबद्दल विशेष माहिती विचारली जात आहे, त्यामुळे ते उद्देश्यांग चा योग्य अर्थ समजावून सांगत नाहीत. त्यामुळे, 'कर्ता व त्याबद्दलची विशेष माहिती' हा बरोबर पर्याय आहे.

'मी तुम्हाला एकही अक्षर बोललो नाही' या वाक्यातील उद्देश्य 'मी' आहे, कारण 'मी' या सर्वनामाने वाक्याच्या क्रियेत (बोलणे) सहभागी असलेल्या व्यक्तीचा उल्लेख केला आहे. यामुळे वाक्याच्या संप्रेषणात 'मी' हा मुख्य घटक ठरतो, जो संवादातील कार्याची जबाबदारी घेतो. 'तुम्हाला', 'अक्षर', आणि 'एकही' हे शब्द खरे तर वाक्यातील इतर घटक आहेत, परंतु त्यांच्या तुलनेत 'मी' शब्द वाक्याचे केन्द्रबिंदू आहे. 'मी' च्या माध्यमातून व्यक्तीच्या क्रियेचा निर्देश स्पष्टपणे केला जातो, ज्यामुळे वाक्याचा उद्देश अधिक ठसा देतो. त्यामुळे 'मी' हा बरोबर उत्तर आहे.

'आम्ही जातो आमुच्या गावा' या वाक्यात 'जातो' हे विधेय आहे कारण विधेय म्हणजे वाक्यातील क्रिया दर्शवणारे शब्द. 'जातो' हा एक क्रियापद आहे जो 'आम्ही' या कर्त्याने केलेल्या क्रियेचे प्रदर्शन करतो. वाक्यातील 'आम्ही' हा कर्ता आहे, 'आमुच्या' हा विशेषणात्मक शब्द आहे जो गावेचे वर्णन करतो, आणि 'गावा' हे संज्ञा आहे जे ठिकाण दर्शवते. परंतु, वाक्यातील क्रिया, म्हणजे 'जातो', हीच विधेय आहे. त्यामुळे 'जातो' हा पर्याय बरोबर आहे कारण तो वाक्यातील मुख्य क्रियेस स्पष्ट करतो, जो वाक्याचा अर्थ समजून घेण्यासाठी महत्त्वाचा आहे.