'अरे बापरे ! केवढा मोठ्ठा साप... !' हे वाक्य योग्य 'उद्गारवाचक' वाक्य आहे. उद्गारवाचक वाक्यांमध्ये व्यक्तीच्या भावना, आश्चर्य, आनंद किंवा इतर भावना व्यक्त केल्या जातात. या वाक्यात 'अरे बापरे' शब्दांशिवाय, 'केवढा मोठ्ठा साप' यामुळे व्यक्त होणारे आश्चर्य स्पष्टपणे दर्शवले आहे. त्यामुळे हे वाक्य एक उद्गार म्हणून उपयुक्त आहे. इतर पर्यायांमध्ये 'साप खूप मोठा आहे का?' हा प्रश्नवाचक आहे, 'केवढा मोठ्ठा साप आहे नाही !' हा वाक्याचा अर्थ स्पष्ट नाही आणि त्यामुळे तो उद्गारवाचक म्हणता येणार नाही. यामुळे फक्त 'अरे बापरे ! केवढा मोठ्ठा साप... !' हा पर्याय योग्य ठरतो.

संयोगचिन्ह म्हणजे वाक्यातील शब्दांना जोडण्यासाठी वापरले जाणारे चिन्ह. 'संयोगचिन्ह' या संदर्भात '- ' हे चिन्ह बरोबर आहे कारण हे कमी करणारे चिन्ह मानले जाते, जे वाक्यातील शब्दांना जोडण्यासाठी वापरले जाते. हे चिन्ह वाक्यातील विभिन्न घटकांच्या संबंधाबद्दल माहिती प्रदान करते. इतर पर्याय, जसे की ' : ' हे विशेषतः विश्लेषण किंवा समंजसतेसाठी वापरले जाते, '+ ' हे चढविण्यासाठी वापरले जाते, आणि दुसरे '-' चिन्ह देखील वापरलेले नाही, त्यामुळे ते संयोगचिन्ह म्हणून योग्य ठरत नाहीत. म्हणून, '- ' हे संयोगचिन्ह म्हणून योग्य आहे.

'उद्गारवाचक चिन्ह' म्हणजे वाक्याच्या शेवटी भावनांचे व्यक्तीकरण करणारे चिन्ह, जसे की '!' (उद्गार चिन्ह). 'किती छान आहे तुझे हात' हा पर्याय योग्य आहे कारण या वाक्यात व्यक्त केलेली भावना अत्यंत आनंददायक आणि प्रशंसा दर्शवते, जी उद्गारवाचक चिन्हाने दर्शवली जाते. यावरून वाचकाला लेखकाची भावना स्पष्टपणे जाणवते. दुसरे पर्याय जसे 'तुझ्या हातात काय आहे', 'तुझे हात सुंदर आहेत.' आणि 'काय झाले तुझ्या हाताला' हे वाक्ये विचारणारे किंवा माहितीपूर्ण आहेत, त्यामुळे त्यांची शेवटची लेखनशैली उद्गारवाचक चिन्हासाठी योग्य नाही. त्यामुळे 'किती छान आहे तुझे हात' हा पर्याय बरोबर आहे.

'संयोगचिन्हाचा वापर करण्यात येतो' यामध्ये 'अ' आणि 'ड' हे पर्याय योग्य आहेत. 'संयोगचिन्ह' म्हणजे '&' चिन्ह, जे दोन किंवा अधिक शब्दांना एकत्र जोडण्यासाठी वापरले जाते. उदाहरणार्थ, 'राजा & राणी' यामध्ये 'राजा' आणि 'राणी' हे दोन शब्द एकत्रित केले आहेत. याशिवाय, ओळीच्या शेवटी जर शब्द अपुरे राहिले, तर 'संयोगचिन्ह' वापरून त्या शब्दांचा संदर्भ एकत्रित केला जातो, जसे की 'शाळेत वाचन & लेखन'. दुसरीकडे, 'संबोधनाकरिता' आणि 'दुसऱ्याचे मत अप्रत्यक्षपणे सांगण्यासाठी' हे पर्याय 'संयोगचिन्ह'च्या वापराशी संबंधित नाहीत. त्यामुळे 'अ' आणि 'ड' हे पर्याय योग्य आहेत.

संबोधन दर्शविताना 'स्वल्पविराम' हे विरामचिन्ह योग्य आहे कारण हे शब्द किंवा वाक्यांच्या मध्ये थोडा विराम देण्यासाठी वापरले जाते, ज्यामुळे वाचक किंवा ऐकणाऱ्याला संबोधलेल्या व्यक्तीचा उल्लेख स्पष्टपणे समजतो. 'स्वल्पविराम' वापरल्याने वाचनाचा प्रवाह सुरळीत राहतो आणि विचार सुगमपणे व्यक्त केला जातो. उदाहरणार्थ, "मित्रा, ये ना!" या वाक्यात 'मित्रा' ला स्वल्पविराम देऊन संबोधन स्पष्ट केले जाते. इतर पर्याय जसे की 'अर्धविराम', 'संयोगचिन्ह', आणि 'अपूर्णविराम' संबोधन दर्शविण्यासाठी योग्य नाहीत कारण त्यांचा उपयोग वेगवेगळ्या वाचनशुद्धतेसाठी केला जातो, जे संबोधन स्पष्ट करण्यासाठी वापरले जात नाही. त्यामुळे, 'स्वल्पविराम' हे सर्वात योग्य आणि उपयुक्त आहे.

'उद्गारवाचक' चिन्ह वाक्यातील आश्चर्य, आनंद, खेद अशा मनोधर्मांचा उल्लेख दर्शवण्यासाठी योग्य आहे. या चिन्हाचा उपयोग वाक्याच्या शेवटी संकेत देण्यासाठी केला जातो की लेखक किंवा वक्ता कोणत्या भावनांचा अनुभव घेत आहे. उदाहरणार्थ, "किती छान आहे!" किंवा "हे किती आश्चर्यकारक आहे!" यांसारख्या वाक्यात उद्गारवाचक चिन्ह वापरण्यात आले आहे. हे चिन्ह वाचनात एक प्रकारचा उत्साह किंवा भावना आणते, ज्यामुळे वाक्याचे भावनिक गूढ अधिक स्पष्ट होते. त्यामुळे वाक्यात मनोधर्म दर्शवण्यासाठी 'उद्गारवाचक' चिन्ह बरोबर आहे आणि यामुळे वाचन अधिक समृद्ध होते.

'उद्गारवाचक चिन्ह' हे योग्य उत्तर आहे, कारण शोक, तिरस्कार, आश्चर्य अशा मनोधर्मांचा उल्लेख करताना संवादात किंवा वाचनात तीव्र भावनांचे प्रदर्शन करण्यासाठी उद्गारवाचक चिन्हाचा वापर केला जातो. हे चिन्ह वाक्याच्या शेवटी ठेवले जाते, ज्यामुळे वाचक किंवा श्रोता त्या भावनांची तीव्रता अनुभवू शकतो. उदाहरणार्थ, "अरे, किती सुंदर आहे!" यामध्ये '!' या उद्गारवाचक चिन्हामुळे आनंद व्यक्त होतो. इतर पर्याय, जसे की प्रश्नचिन्ह, स्वल्पविराम चिन्ह, आणि पूर्णविराम चिन्ह, त्या भावनांचे प्रदर्शन करत नाहीत, त्यामुळे त्यांचा वापर अशा वाक्यांच्या शेवटी केला जात नाही. त्यामुळे, 'उद्गारवाचक चिन्ह' हे स्पष्ट कारणाने योग्य आहे.

एखाद्या शब्दासाठी असलेला पर्याय दाखविण्यासाठी दोघांच्यामध्ये वापरल्या जाणाऱ्या चिन्हांस "विकल्प चिन्ह" म्हणतात. हे चिन्ह वापरून आपल्याला दोन किंवा अधिक पर्यायांमध्ये योग्य एकाची निवड करण्यास मदत होते. सामान्यतः, विकल्प चिन्ह म्हणजे "अथवा" किंवा "किंवा" यांसारखे संकेत वापरून दिले जाते, ज्यामुळे वाचन करताना वाचकाला पर्यायांची स्पष्टता मिळते. यामुळे वाचकाला संवादामध्ये किंवा लेखनामध्ये एकाधिक विचार किंवा विकल्प समजून घेणे सोपे जाते. इतर पर्याय जसे "संयोग चिन्ह", "अवतरण चिन्ह", आणि "लोप चिन्ह" यांचा या संदर्भात उपयोग होत नाही कारण ते पर्याय दर्शविण्यासाठी योग्य नाहीत.

'हरि-हर' या शब्दांमध्ये वापरलेले चिन्ह संयोगचिन्ह आहे. संयोगचिन्ह म्हणजे दोन किंवा दोनपेक्षा जास्त पदांमध्ये (शब्दांमध्ये) जोडण्यासाठी वापरले जाणारे चिन्ह. 'हरि' आणि 'हर' या दोन पदांना जोडण्यासाठी '-' हे चिन्ह वापरले गेले आहे, जे संयोगचिन्हाचे कार्य करते. हे चिन्ह शब्दांचे एकत्रित स्वरूप दर्शवते, ज्यामुळे 'हरि-हर' हा एकसंघ अर्थ व्यक्त करतो. इतर पर्याय जसे प्रश्नचिन्ह, उद्गारवाचक चिन्ह, आणि अवतरणचिन्ह हे शब्दांच्या अर्थात किंवा उपयोगात वेगळे कार्य करतात, पण 'हरि-हर' मध्ये '- ' हे संयोगचिन्ह म्हणूनच योग्य आहे. त्यामुळे 'संयोगचिन्ह' हे विधान बरोबर आहे.

वाक्याच्या शेवटी तपशील किंवा अतिरिक्त माहिती द्यावयाची असल्यास 'अपूर्णविराम' वापरला जातो. अपूर्णविराम हे वाचनात स्थगिती देण्याचे कार्य करते आणि वाचकाला पुढील माहितीच्या अपेक्षेत ठेवते. हे चिन्ह वाचनाच्या प्रवाहात एक थांबा निर्माण करते, ज्यामुळे वाचन अधिक स्पष्ट आणि समजण्यास सोपे होते. त्यामुळे, जेव्हा आपण वाक्याच्या शेवटी अतिरिक्त माहिती जोडतो, तेव्हा अपूर्णविराम योग्य ठरतो. इतर पर्याय म्हणजे अर्धविराम, स्वल्पविराम आणि संयोगचिन्ह हे विविध परिस्थितींमध्ये वापरले जातात, परंतु तपशील देण्यासाठी अपूर्णविरामच योग्य आहे. त्यामुळे, बरोबर उत्तर 'अपूर्णविराम' आहे.

बोलणाऱ्याच्या तोंडचे शब्द तशाच स्वरूपात दर्शविण्यासाठी 'अवतरण चिन्ह' वापरले जाते. अवतरण चिन्ह म्हणजे " " किंवा ' ' यांचा वापर करून बोललेले किंवा लिहिलेले वाक्य थेट प्रकट केले जाते. हे चिन्ह वाचनात वाचकाला दर्शवते की हे शब्द प्रत्यक्ष बोलणाऱ्याचे आहेत, त्यामुळे त्यांचे महत्त्व आणि स्वरूप जपले जाते. अवतरण चिन्हाचा वापर संवाद, विचार किंवा मत व्यक्त करण्यासाठी केला जातो, ज्यामुळे वाचनाचा अनुभव अधिक समृद्ध होतो. इतर पर्याय जसे 'उद्गारवाचक चिन्ह', 'संयोग चिन्ह' आणि 'प्रश्नचिन्ह' हे बोलण्याचे स्वरूप दर्शवण्यासाठी उपयुक्त नाहीत, कारण ते वेगवेगळ्या प्रकारच्या वाचनातील भावना किंवा प्रकार दर्शवतात. त्यामुळे 'अवतरण चिन्ह' हा बरोबर पर्याय आहे.

लेखनामध्ये अर्धविरामासाठी ';' या चिन्हाचा वापर केला जातो. अर्धविराम चिन्हाच्या उपयोगामुळे वाक्याची स्पष्टता वाढते आणि विचारांचे विभाजन योग्यप्रकारे केले जाते. अर्धविराम वापरल्याने वाचन करताना विचारांचे उपविभाग किंवा अनुक्रम अधिक सुसंगतपणे समजण्यात येतो. हे चिन्ह विशेषतः यादी, उदाहरणे, किंवा विविध विचारांच्या समूहांमध्ये उपयोगात येते. इतर पर्यायांची तुलना करता, ':' (कोलन) मुख्यतः स्पष्टीकरणासाठी, '-' (हायफन) जोडण्यासाठी, आणि '?' (प्रश्नचिन्ह) प्रश्न विचारण्यासाठी वापरला जातो. त्यामुळे, लेखनामध्ये अर्धविरामासाठी ';' हे चिन्ह योग्य आहे, कारण ते वाचनाच्या प्रवाहाला साधते आणि विचारांची यथार्थता कायम ठेवते.

'उद्गगारातील भाव सौम्य असतो म्हणून केवलप्रयोगी अव्ययानंतर 'स्वल्पविराम' हे बरोबर आहे. स्वल्पविराम हे विरामचिन्ह उद्गार, विचार किंवा भावना दर्शवताना वापरले जाते, ज्यामुळे वाचनात एक विशिष्ट थांबा येतो, परंतु वाचनाची गती कमी होत नाही. हे विशेषतः त्या ठिकाणी उपयुक्त असते जिथे लेखकाच्या भावना किंवा विचारांचे स्वरूप सौम्य आणि निरंतर असते. यामुळे वाचकाला भावना समजून घेण्यासाठी थोडा वेळ मिळतो, परंतु त्यामध्ये पूर्ण थांबा नाही. इतर पर्यायांमध्ये 'अर्धविराम', 'पूर्णविराम', आणि 'अपसारणचिन्ह' यांचा उपयोग विशेष अर्थ किंवा पूर्ण विचार दर्शवण्यासाठी केला जातो, ज्यामुळे ते या संदर्भात योग्य नाहीत.