'संन्याशाच्या लग्नाला शेंडीपासून सुरूवात' या म्हणीचा योग्य अर्थ 'एखाद्या गोष्टीचा आरंभ मूळापासून करणे' असा आहे. या म्हणीत संन्याश म्हणजे साधू, जो सामान्यतः सांसारिक जीवनाच्या उलट, आध्यात्मिक जीवन निवडतो. 'शेंडी' म्हणजे केसांची चुटकी, जी व्यक्तीच्या मूळाशी संबंधित आहे. यामुळे या म्हणीचा अर्थ आहे की कोणतीही गोष्ट किंवा प्रकल्प योग्य पद्धतीने, गहनतेने आणि मूळाशी प्रारंभ केल्यासच यश मिळते. ह्या दृष्टिकोनातून, योग्य योजना आणि तयारी महत्त्वाची आहे, त्यामुळे यशस्वीतेसाठी त्याची सुरुवात साधारणपणे मूलभूत स्तरावरच करावी लागते. अन्य पर्याय या म्हणीचा थेट अर्थ देत नाहीत, म्हणून बरोबर पर्याय हा आहे.

"तोफेच्या तोंडी देणे" या म्हणीचा अर्थ संकटात लोटणे आहे. या म्हणीचा वापर त्या परिस्थितीत केला जातो जिथे एखाद्या व्यक्तीला गंभीर किंवा धोकादायक परिस्थितीत ढकलले जाते. "तोफेच्या तोंडी" म्हणजे तीव्र प्रभाव किंवा विवशता दर्शविणारे एक प्रतीक. त्यामुळे, ज्यावेळी एखाद्या व्यक्तीला अडचणीत किंवा संकटात टाकले जाते, तेव्हा या म्हणीचा उपयोग केला जातो. या संदर्भात, "संकटात लोटणे" हा पर्याय योग्य आहे कारण तो म्हणीच्या अर्थाशी सुसंगत आहे. अन्य पर्यायांमध्ये "तोंड काळे करणे", "तोंड फिरवणे" आणि "त्रास देणे" यांचा अर्थ या म्हणीशी संबंधित नाही, म्हणून ते अयोग्य आहेत.

'कोल्हा काकडीला राजी' ह्या म्हणीचा अर्थ 'क्षुद्र माणसे क्षुद्र वस्तूना भाळतात' हा पर्याय बरोबर आहे. या म्हणीत कोल्हा एक प्रतीकात्मक पात्र आहे, जे कमी महत्त्वाच्या किंवा तुच्छ वस्तूंमध्ये आनंद शोधत आहे, म्हणजेच त्याला काकडीमध्ये आनंद मिळतो. यामुळे या म्हणीचा अर्थ स्पष्ट होतो की, कमी दर्जाच्या आणि लहान गोष्टींवर लक्ष केंद्रित करणा-या व्यक्तींना त्या गोष्टींमध्येच आनंद मिळतो. ही म्हण सामान्यतः त्या लोकांवर टीका करण्यासाठी वापरली जाते, ज्यांना उच्च दर्जाच्या गोष्टींपेक्षा कमी महत्त्वाच्या वस्तू अधिक आकर्षित करतात. त्यामुळे हा पर्याय योग्य आहे कारण तो म्हणीच्या गाभ्यातील अर्थ स्पष्टपणे समजावतो.

"गाढवाला गुळाची चव काय?" हा पर्याय योग्य आहे कारण या वाक्यात अर्थपूर्णता दर्शवली आहे की जो व्यक्ती गेम खेळण्यात व्यस्त आहे, त्याला व्याख्यानाचे महत्त्व समजत नाही. यामध्ये अज्ञानाच्या स्थिति किंवा अनावरणाच्या भावनेची तुलना केली गेली आहे. "पालथ्या घड्यावर पाणी" हे वाक्य सामान्यतः काहीतरी गहाळ किंवा निष्फळता दर्शवण्यासाठी वापरले जाते, त्यामुळे ते योग्य नाही. "सगळे मुसळ केरात" हा गट लोकांच्या कामाचे किंवा प्रयत्नाचे अपयश दर्शवतो, जो या संदर्भात लागू होत नाही. "दिव्याखाली अंधार" याचा अर्थ फसवी स्थिती दर्शवणारा आहे, ज्यामुळे तोही योग्य ठरत नाही. त्यामुळे, "गाढवाला गुळाची चव काय?" हा पर्याय या वाक्याच्या संदर्भात योग्य आहे.

निंदकाचे घर असावे शेजारी हे वचन योग्य आहे कारण याचा अर्थ असा आहे की, निंदा करणाऱ्या व्यक्तीच्या उपस्थितीत आपल्याला सतर्क रहावे लागते आणि त्यांच्या बोलण्यातून आपल्याला काही उपयुक्त माहिती मिळू शकते. यामध्ये निंदकाची भूमिका एक प्रकारच्या आरशासारखी असते, कारण त्यांच्या बोलण्यातून आपल्याला आपल्या त्रुटी आणि दोषांचे ज्ञान मिळू शकते. त्यामुळे निंदक आपल्याला जागरूक ठेवण्यास मदत करतो. हा विचार आपल्या सामाजिक आणि वैयक्तिक विकासाच्या दृष्टीने महत्त्वपूर्ण आहे. त्यामुळे, निंदकाचे घर असावे शेजारी हे वचन आपल्याला निंदा करणाऱ्यांचा उपयोग कसा होऊ शकतो हे स्पष्ट करते.

'थेंबे थेंबे तळे साचे' या म्हणीत 'बचत' या गोष्टीचे महत्त्व सुचवले आहे. या म्हणीचा अर्थ आहे की, थोड्या थोड्या प्रमाणात केल्याने मोठा परिणाम साधता येतो. जसे थेंब थेंब जमा होऊन तळे बनवतो, तसाच प्रत्येक थेंब म्हणजे एक छोटी बचत. यामध्ये सूचित केले जाते की, नियमित व कमी प्रमाणात केलेली बचत एकत्रित होऊन मोठे स्वरूप धारण करू शकते. त्यामुळे, आर्थिक बचत किंवा संसाधनांची बचत करणे महत्त्वाचे आहे. या म्हणीच्या माध्यमातून आपल्याला हे शिकायला मिळते की, छोटे छोटे प्रयत्न किंवा बचतीचे महत्त्व अनिवार्य आहे, कारण ते एकत्रित होऊन मोठा फायदा देऊ शकतात.

'दोन्हीकडून सारख्याच अडचणीत सापडणे' या अर्थाची म्हण 'इकडे आड तिकडे विहीर' आहे. या म्हणीत व्यक्तीला दोन बाजूंच्या अडचणींमध्ये सापडलेले दर्शवित आहे. 'आड' आणि 'विहीर' या शब्दांनी अस्वस्थतेचे जे चित्र उभे आहे, ते म्हणजे एका बाजूने अडचण आणि दुसऱ्या बाजूनेही तशीच परिस्थिती. यामुळे व्यक्तीला दोन्ही बाजूंनी त्रास सहन करावा लागतो. याउलट, इतर पर्यायांमध्ये या अर्थाची कल्पना व्यक्त होत नाही. 'इकडे वारा तिकडे झरा', 'इकडे नदी तिकडे समुद्र' आणि 'दुष्काळात तेरावा महिना' या म्हणी वेगवेगळ्या परिस्थितींवर प्रकाश टाकतात, पण त्या दोन्ही बाजूंच्या अडचणींचा उल्लेख करत नाहीत. त्यामुळे 'इकडे आड तिकडे विहीर' हे योग्य उत्तर आहे.

'ताकापुरते रामायण' या म्हणीचा अर्थ 'स्वार्थासाठी खुशामत' आहे, कारण या म्हणीचा उपयोग त्या वेळी केला जातो जेव्हा कोणी व्यक्ती दुसऱ्याच्या स्वार्थासाठी किंवा फायद्यासाठी अधिक स्वच्छंद आणि आडवणूक करते. यामध्ये व्यक्तीच्या आचरणाची चेष्टा केली जाते, कारण ते केवळ त्याच्या स्वार्थामुळे दुसऱ्यांना प्रभावित करण्याचा प्रयत्न करतात. या म्हणीचा संदर्भ व्यक्तिमत्त्वाच्या कूपमंडूकतेकडे निर्देशित करतो, जिथे माणूस आपल्या स्वार्थासाठी काहीही करण्यास तयार असतो. त्यामुळे 'स्वार्थासाठी खुशामत' हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो या म्हणीचा खरा अर्थ स्पष्टपणे व्यक्त करतो.

'मारून मुटकून - आणणे' हा योग्य पर्याय आहे कारण या म्हणीचा अर्थ आहे की, कोणीतरी खूप मार खाल्ल्यावर किंवा शारीरिक त्रास झाल्यावर पुनः उभा राहतो किंवा सावरतो. 'आणणे' या क्रियापदाने या स्थितीत यथास्थित येण्याचा संदर्भ व्यक्त केला आहे. 'मारून मुटकून आणणे' म्हणजे कोणत्याही कठोर परिस्थितीत जिद्द आणि चिकाटीने पुन्हा सावरून पुढे जाणे. या म्हणीत 'आणणे' हे सर्वात योग्य क्रियापद आहे कारण ते सावरून उभे राहण्याच्या क्रियेशी संबंधित आहे, आणि यामुळे या म्हणीचा घटक विचार दर्शवला जातो. इतर पर्याय या संदर्भात योग्य नाहीत, कारण त्यांचा अर्थ या म्हणीच्या मूळ अर्थाशी जुळत नाही.

'जन्मा आला हेला आणि पाणी वाहून मेला' या म्हणीचा अर्थ आहे की, कोणत्याही गोष्टीसाठी योग्य वेळ किंवा योग्य क्षण येतो, त्यालाच महत्त्व असते. या म्हणीची विरुद्धार्थी म्हण म्हणजे 'ज्ञान तिथे मान', जी सूचित करते की ज्ञानामध्येच खरी महत्त्वता आहे आणि ज्ञान मिळवणे हे महत्त्वाचे आहे. यामुळे ज्ञानावर आधारित निर्णय घेणे योग्य ठरते. 'जेवीन तर तुपाशी नायतर उपाशी' ही म्हण खाद्यपदार्थांच्या संदर्भात आहे, तर 'जने ती जाणे वांझ काय जाणे' या म्हणीचा संबंध जनतेच्या ज्ञानाशी आहे. 'आयत्या बिळात नागोबा' हा एक वेगळा संदर्भ आहे. त्यामुळे 'ज्ञान तिथे मान' ही योग्य विरुद्धार्थी म्हण आहे, कारण ह्या म्हणीत ज्ञानास महत्त्व देण्यात आले आहे, जे 'जन्मा आला हेला' च्या विचारांशी विरोधाभास दर्शवते.

"निरुद्योगी, निरूपयोगी मनुष्य कोणालाही हवासा वाटत नाही" या वाक्याच्या अर्थानुसार, "खायला काळ भुईला भार" हा पर्याय बरोबर आहे. या म्हणीत निरुद्योगी व्यक्तीचा उल्लेख आहे, जो समाजात उपयुक्त नसतो आणि त्यामुळे त्याच्यावर कुणाचीही इच्छा नसते. "खायला काळ भुईला भार" या म्हणीत देखील उपयुक्ततेचा अभाव दर्शविला आहे, म्हणजेच, ज्याचा उपयोग नाही, तो भार म्हणून मानला जातो. या दोन्ही वाक्यांचा अर्थ समान आहे, जो निरुपयोगी व्यक्तीच्या उपस्थिति आणि तिच्या उपयोगितेवर आधारित आहे. म्हणूनच, हे विधान आणि या म्हणीचा संबंध योग्य आहे.

'मांजराच्या गळ्यात घंटा कोणी बांधायची?' या म्हणीचा अर्थ आहे की धोक्याच्या कामात कोणालाही पुढे येण्यात रुची नसते. या म्हणीत मांजराचे उदाहरण घेतले आहे, कारण मांजर हे प्राणी असुरक्षित मानले जाते, आणि त्याला गळ्यात घंटा बांधणे ही एक धोकादायक गोष्ट आहे. यामुळे, या म्हणीत व्यक्त केलेले विचार हे आहेत की धोक्याच्या कामासाठी किंवा संकटाच्या परिस्थितीत कोणीही पुढे येत नाही, त्यामुळे कार्य साधण्यासाठी सुरक्षिततेची खात्री असलेल्या व्यक्तींचीच निवड केली जाते. त्यामुळे 'धोक्याची कामे करायला कोणी पुढे येत नाही' हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो या म्हणीच्या अर्थाशी सुसंगत आहे.

"कर नाही त्याला डर नाही" हा पर्याय योग्य आहे कारण यामध्ये व्यक्त केलेली भावना किंवा विचारधारा स्पष्टपणे दर्शवते की अमितला प्राचार्यांकडून जाब विचारला तरी त्याला काहीही भिती किंवा संकोच नाही. "कर नाही त्याला डर नाही" म्हणजे त्याला कोणतीही भीती नाही, आणि तो निर्भयपणे सामोरा जातो. हे विधान अमितच्या बिनधास्तपणाला चांगली अचूकता प्रदान करते. इतर पर्यायांमध्ये दिलेली म्हणी किंवा वाक्ये या प्रसंगाशी संबंधित नाहीत, आणि त्यामुळे त्यांच्याकडे योग्य अर्थ नाही. त्यामुळे दिलेला उत्तर योग्य आहे आणि त्यात विचारलेला अर्थ स्पष्टपणे व्यक्त झाला आहे.

'पालथ्या घड्यावर पाणी' या म्हणीचा अर्थ म्हणजे काहीही बदल केला तरी त्याचा काही उपयोग होत नाही, कारण मूलभूत समस्या तशीच राहते. 'कुत्र्याची शेपूट वाकडे ते वाकडेच' ही म्हण याच अर्थाने वापरली जाते. या म्हणीतही एक गोष्ट स्पष्टपणे दर्शवली जाते की, काही गोष्टी बदलताना त्यांच्या स्वभावात किंवा तत्त्वात काहीही फरक येत नाही. त्यामुळे या दोन्ही म्हणी एकमेकांच्या समानार्थक आहेत. इतर पर्याय 'रात्रभर वाचली गीता कालचा गोंधळ बरा होता', 'शहाण्याला शब्दांचा मार' आणि 'गाढवाला गुळाची चव काय?' या म्हणींचा अर्थ याच संदर्भात नाही. त्यामुळे 'कुत्र्याची शेपूट वाकडे ते वाकडेच' हा पर्याय योग्य आहे.

बरोबर उत्तर 'मेलेल्या म्हशीला मणभर दूध' हे आहे कारण या म्हणीचा अर्थ आहे की जेव्हा एक व्यक्ती किंवा वस्तू आपली उपयुक्तता गमावते, तेव्हा त्याच्यावर केलेली स्तुती किंवा काळजी निरर्थक ठरते. बाबारावांचे निधन झाल्यावर त्यांच्या कार्याबद्दल बोलणे, म्हणजे त्यांच्या उपयुक्ततेची आठवण जागृत करणे, परंतु त्यांनी आता या जगात नसल्यामुळे त्यांचे कार्य अप्राप्य झाले आहे. त्यामुळे शोकसभेत त्यांच्या कार्यावर बोलणे हे या म्हणीला अनुसरते. इतर पर्याय असलेल्या म्हणींचा या प्रसंगाशी थेट संबंध नाही, कारण त्या अधिक व्यंगात्मक किंवा चेष्टात्मक स्वरूपाच्या आहेत. त्यामुळे या प्रसंगासाठी 'मेलेल्या म्हशीला मणभर दूध' हे उत्तर योग्य आहे.

'दिव्याखाली अंधार' ही म्हण आहे जी प्रकाशाच्या सापेक्षतेत अंधाराचा संकेत करते. या म्हणीचा अर्थ असा आहे की ज्या गोष्टींमध्ये आपण प्रकाशाची अपेक्षा करतो, त्या गोष्टींमध्ये अंधार असतो, म्हणजेच आपण ज्या बाबी लक्षात घेत नाहीत त्या अधिक महत्त्वाच्या असू शकतात. 'पतंग', 'ढेकूण', आणि 'उजेड' हे पर्याय वाईट आहेत कारण ते या म्हणीच्या अर्थाशी संबंधित नाहीत. 'पतंग' हा एक खेळण्याचा प्रकार आहे, 'ढेकूण' एक कीट आहे, तर 'उजेड' म्हणजे प्रकाश, जो या म्हणीत अपेक्षित नाही. म्हणून 'अंधार' हा योग्य पर्याय आहे, कारण तो म्हणीच्या संकल्पनेला अनुसरतो.

'झाकली मूठ सव्वा लाखाची' ही म्हण अर्थाने पूर्ण करते कारण 'झाकली मूठ' म्हणजेच आपण काहीतरी लपवले आहे, आणि त्याच्या मूल्याशी संबंधित असलेला 'सव्वा लाखाची' हा पर्याय अधिक योग्य आहे. या म्हणीचा अर्थ असा आहे की, काही गोष्टींचा खरा मूल्य किंवा वजन लपलेले असते, जसे की मूठभर वस्तु. 'सव्वा लाखाची' ह्या पर्यायामध्ये एक मोठा आर्थिक संदर्भ आहे, ज्यामुळे या म्हणीचा विचार अधिक प्रभावशाली ठरतो. इतर पर्याय 'एक करोडची', 'सव्वा शेराची' आणि 'पाच बोटांची' या सर्वांनी या म्हणीच्या संदर्भात योग्य अर्थ प्रदान करत नाहीत. त्यामुळे 'सव्वा लाखाची' हा पर्याय योग्य आहे.

"पिंडी ते ब्रह्मांडी" ह्या म्हणीचा अर्थ "जे आपल्याजवळ आहे तेच सर्वत्र आहे" हा बरोबर पर्याय आहे. या म्हणीचा मुख्य विचार म्हणजे, मानवाच्या जीवनातील अनुभव, भावना आणि स्थिती हे सर्वत्र एकसारखेच असतात. म्हणजेच, जो अनुभव आपण घेतो, ती भावना किंवा परिस्थिती इतर ठिकाणी देखील आढळू शकते. या अर्थाने, प्रत्येक व्यक्तीची आंतरिकता आणि जीवनाशी संबंधित असलेल्या गोष्टी एकसारख्या असतात. म्हणूनच, या म्हणीचा आधारभूत अर्थ 'जे आपल्याजवळ आहे तेच सर्वत्र आहे' अशीच आहे. हा दृष्टिकोन आपल्याला मानवतेच्या एकतेचा अनुभव देतो आणि सर्व जीवांच्या अनुभवांमध्ये साम्य दर्शवतो.

"भगीरथ प्रयत्न" या म्हणीचा अर्थ म्हणजे अत्यंत मेहनत आणि समर्पणाने केलेले प्रयत्न. "अति नेटाने केलेले प्रयत्न" हा पर्याय या म्हणीच्या अर्थाशी थोडा संबंधित आहे, पण तो पूर्णपणे समानार्थी म्हणीत समाविष्ट केला जात नाही. "बादरायण संबंध," "बारभाई कारभार" आणि "लंकेची पार्वती" हे सर्व पर्याय भगीरथ प्रयत्नांच्या संदर्भात योग्य नाहीत. त्यामुळे "ड, क, ब, अ चूक" हा पर्याय बरोबर आहे कारण यात सर्व पर्याय भगीरथ प्रयत्नांच्या समानार्थी म्हणीच्या अर्थाशी संबंधित नाहीत. यामुळे, योग्य उत्तर म्हणून दिलेला पर्याय योग्य ठरतो.

'जळत्या घराचा पोळता वासा' ही एक प्रसिद्ध मराठी म्हण आहे, जिने संकट आणि कठीण प्रसंगातही माणसाने जिद्द, धैर्य आणि आशा बाळगावी हे दर्शवते. 'अनेक संकटांतूनही त्यातल्या त्यात मार्ग काढण्याचा त्याने प्रयत्न केला' हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो या म्हणीच्या आशयाशी सुसंगत आहे. यामध्ये व्यक्ती कितीही कठोर परिस्थितीत असली तरी तो मार्ग शोधण्याचा प्रयत्न करत राहतो, हे सूचित केले आहे. असा प्रयत्न माणसाच्या आयुष्यातील संकटांचा सामना करण्याची प्रेरणा देतो. इतर पर्याय या म्हणीच्या अर्थाला पूर्णपणे अनुकूल नाहीत, त्यामुळे योग्य उत्तर हा तिसरा पर्याय आहे, जो प्रतिकूल परिस्थितीत टिकून राहण्याच्या धारणेला व्यक्त करतो.

'नाकाने कांदे सोलणे' या म्हणीचा अर्थ 'बढाया मारणे' हा पर्याय बरोबर आहे कारण या म्हणीचा वापर वेगळ्या परिस्थितीत कोणाच्या योग्यतेसाठी किंवा कौशल्याच्या अभावाबद्दल व्यंग किंवा उपहास व्यक्त करण्यासाठी केला जातो. 'बढाया मारणे' म्हणजे स्वतःच्या योग्यतेचे किंवा कौशल्याचे अतिशयोक्तीने वर्णन करणे, जसे की नाकाने कांदे सोलणे हे एक अशक्य कार्य दर्शवते. त्यामुळे या दोन्ही वाक्यांमध्ये एका प्रकाराचा उपहास आहे. इतर पर्याय त्याच अर्थात नाहीत किंवा म्हणीच्या मुख्य अर्थाशी संबंधित नाहीत, त्यामुळे ते योग्य ठरत नाहीत. त्यामुळे बरोबर पर्याय 'बढाया मारणे' हा आहे.

'भलत्यासच गीळी' हा बरोबर पर्याय आहे. हा एक सामान्य मराठी म्हण आहे, ज्याचा अर्थ आहे की ज्याला आपली चूक समजत नाही किंवा जो मूर्ख आहे, त्याच्यावर काहीही परिणाम होत नाही. 'गीळी' म्हणजे एक प्रकारची चूक किंवा खोटी आशा, जी ती व्यक्ती अनुभवते. या म्हणीत 'भलत्यासच' या शब्दाने मूर्ख किंवा चुकिचा उल्लेख केला आहे. इतर पर्याय जसे 'भलत्यासच जाळी', 'भलत्यास मारी', आणि 'भलत्यासच टाळी' हे वाक्य नैसर्गिक किंवा संदर्भानुसार योग्य अर्थ देत नाहीत. त्यामुळे 'भलत्यासच गीळी' हे योग्य व पूर्ण वाक्य आहे.

'चार दिवस सासूचे चार दिवस सुनेचे' या म्हणीचा अर्थ 'प्रत्येकाला काही दिवस अधिकार मिळतात' हा आहे. या म्हणीत सासू आणि सुनेच्या अधिकारांच्या कालावधीला संदर्भित केले जाते. याचा अर्थ असा आहे की घरगुती जीवनात सासू आणि सुनेचा अधिकार किंवा वर्चस्व नियमितपणे बदलत राहतो. म्हणजेच, एका कालावधीत सासूला अधिकार असतो, तर दुसऱ्या कालावधीत सुनाला अधिकार मिळतो. यामध्ये दोन्ही व्यक्तींच्या भूमिकांना महत्त्व दिले जाते आणि त्यांचे समजून घेण्याचे महत्त्व सांगितले जाते. त्यामुळे या म्हणीत प्रत्येकाला त्यांच्या हक्कांचा एक विशिष्ट कालावधी असतो, जो त्यांच्या नात्याच्या समतोलात योगदान देतो.

'जगात बुवा अन् मनात कावा' या म्हणीचा समानार्थी अर्थ 'तोंड चोपडा नि मनी वाकडा' ह्या म्हणीत आहे. या दोन्ही म्हणी मानवी स्वभावातील पृष्ठभूमी व गूढतांना व्यक्त करतात. 'जगात बुवा अन् मनात कावा' म्हणजे बाहेर बोलणे आणि आतले विचार वेगळे असणे, ज्यामुळे व्यक्तीची खोटी व्यक्तिमत्व दर्शवते. दुसरीकडे, 'तोंड चोपडा नि मनी वाकडा' हाही त्या अर्थाने वापरला जातो, कारण यात व्यक्तीच्या बोलण्याचे बाह्य रूप व आतले विचार यांमध्ये विरोध दर्शविला जातो. त्यामुळे, या दोन्ही म्हणी समानार्थक असून, व्यक्तीची बाह्य आणि आंतरिक वर्तनाची विसंगती दर्शवतात, म्हणून 'तोंड चोपडा नि मनी वाकडा' हा योग्य पर्याय आहे.

'समान अर्थाच्या म्हणी ओळखा' या प्रश्नात 'फक्त अ, ब बरोबर' हा पर्याय योग्य आहे कारण 'कांदा पडला पेवात पिसा हिंडे गावात' आणि 'काखेत कळसा गावाला वळसा' या दोन्ही म्हणींचा अर्थ एकत्रितपणे व्यक्त केला आहे. पहिल्या म्हणीचा अर्थ म्हणजे एखाद्या गोष्टीची अनपेक्षित स्थिती, तर दुसऱ्या म्हणीचा अर्थ म्हणजे कधीही आणि कुठेही घडणारे कार्य. दोन्ही म्हण्या एकाच प्रकारच्या अनुभव व्यक्त करतात. अन्य पर्यायात दिलेल्या म्हणींचा अर्थ वेगळा असल्यामुळे ते समान अर्थाच्या गटात येत नाहीत. त्यामुळे 'फक्त अ, ब बरोबर' हा पर्याय योग्य ठरतो.

"कोणत्याही गोष्टीचा अतिरेक हा वाईट असतो" या वाक्याचे योग्य समर्थन "अति तिथे माती" या म्हणीत आहे. या म्हणीचा अर्थ आहे की कोणत्याही गोष्टीचा अतिरेक केल्यास त्याचे परिणाम हानिकारक ठरतात. म्हणजेच, ज्या गोष्टीचा योग्य प्रमाणात उपयोग केला जातो, ती चांगली ठरते, पण तिचा अति उपयोग केल्यास ती नाशकारी ठरू शकते. त्यामुळे "अति तिथे माती" म्हणीचा उपयोग वाक्यातील विचार व भावना स्पष्ट करण्यास मदत करतो. या संदर्भात इतर पर्याय योग्य नाहीत कारण ते वाक्यातील अर्थाशी संबंधित नाहीत. "अति तिथे माती" ही एक प्रसिद्ध म्हण आहे जी अतिरेकाच्या हानिकारक परिणामांना अधोरेखित करते.

'आंधळ्या-बहिऱ्याची गाठ' ही म्हण 'एकमेकांना मदत करण्यास असमर्थ असणाऱ्या दोन माणसांची गाठ पडणे' या वाक्यासाठी समर्पक आहे. या म्हणीचा अर्थ असा आहे की जेव्हा दोन व्यक्ती एकमेकांच्या अपर्ण परिस्थितीत आहेत आणि त्यामुळे त्यांच्यातील संवाद आणि मदतीची क्षमता कमी होते, तेव्हा ते एकत्र आले तरी त्यांना एकमेकांना काहीही फायदा होणार नाही. आंधळा आणि बहिरा यांचे एकत्र येणे म्हणजे दोन्हीच्या अपंगत्वामुळे काहीही कार्यवाही होऊ शकत नाही. त्यामुळे या संदर्भात ही म्हण योग्य ठरते, कारण ती त्या परिस्थितीचे नेमके वर्णन करते जिथे मदतीची गरज असते, पण ती शक्य नाही.

'जो वेळेला हजर असतो त्याचा फायदा होतो' हा पर्याय 'हाजीर तो वजीर' या म्हणीचे समर्पक उदाहरण आहे, कारण या म्हणीचा अर्थ असा आहे की जो व्यक्ती वेळेस उपस्थित असतो, त्याला त्या संधीचा फायदा मिळतो. याच कृतीत यशाची आशा असते, म्हणून हजर राहणे महत्त्वाचे आहे. या म्हणीत 'वजीर' म्हणजेच महत्त्वाची व्यक्ती किंवा स्थान, ज्याची प्राप्ती त्या व्यक्तीच्या उपस्थितीवर अवलंबून असते. इतर पर्यायांमध्ये दिलेले विचार कष्ट, अभ्यास किंवा पोहण्याच्या बाबतीत आहेत, पण त्यांचा या म्हणीशी थेट संबंध नाही. त्यामुळे, 'जो वेळेला हजर असतो त्याचा फायदा होतो' हा पर्याय योग्य ठरतो.

'भित्यापाठी ब्रह्मराक्षस' या म्हणीचा अर्थ 'भित्र्या माणसावर संकटे कोसळणे' असा आहे. या म्हणीचा मुख्य विचार म्हणजे ज्या व्यक्तीला भिती वाटते, त्याच्यावर संकटे किंवा समस्या अधिक प्रकट होतात. भित्री व्यक्तीच्या मनातील अनिश्चितता आणि भीतीचं वातावरण त्याला अधिक संकटात टाकते. या संदर्भात, भित्री माणसाची मनोविज्ञानात्मक स्थिती त्याला विविध अडचणींचा सामना करायला कमी समर्थ बनवते. त्यामुळे, 'भित्र्या माणसावर संकटे कोसळणे' हा अर्थ या म्हणीच्या सुसंगततेला दर्शवतो. इतर पर्यायांमध्ये 'भीती न वाटणे,' 'घाबरणे,' आणि 'जीव पट्टिशी जाणे' या अर्थांच्या संदर्भात ही म्हण व्यक्त होत नाही, त्यामुळे योग्य उत्तर फक्त 'भित्र्या माणसावर संकटे कोसळणे'च आहे.

"सारा गाव मामाचा, एक नाही कामाचा" हे म्हण या प्रसंगात योग्य आहे कारण या परिस्थितीत मुलीच्या लग्नाच्या वेळी भाऊ, मित्र आणि दुकानदाराचे समर्थन असल्याचे सांगितले आहे, पण ऐनवेळी त्यांच्याकडून काहीही मदत होत नाही. यामुळे, "सारा गाव मामाचा" हे सांगते की सर्वजण आपले असले तरी प्रत्यक्षात उपयोगी असलेले एकही व्यक्ती नाहीत, म्हणजेच तीच गृहितके पडतात. लग्नाच्या तयारीसाठी अनेक मदतीची अपेक्षा असते, पण वास्तविकता वेगळीच असू शकते. यामुळे, या परिस्थितीत हे म्हण योग्य ठरते, जे लोकांच्या वेगवेगळ्या अपेक्षा आणि वास्तवामध्ये असलेल्या चुकांचा अनुभव दर्शवते.

"विंचवाचे बिऱ्हाड पाठीवर" ही म्हण त्या अर्थाला योग्य आहे, कारण या म्हणीत व्यक्तीच्या गरजेनुसार आणि परिस्थितीनुसार त्याच्या वस्तू स्वतः बरोबर घेऊन फिरावे लागते, हे स्पष्ट केले आहे. विंचवाच्या बिऱ्हाडात विंचवाला त्याच्या वस्तू पाठीवर घेऊन फिरावे लागते, त्यामुळे येथे समानता दर्शवली आहे. इतर पर्याय या अर्थाशी सुसंगत नाहीत. "घर फिरले की घरचे वासेही फिरतात" ही म्हण घर बदलल्यावर त्याचे वासे सुद्धा बदलतात, "गरिबाच्या घराला सावकाराची कडी" याचा अर्थ गरिबीवर असलेला कर्जाचा बोजा आहे, आणि "घर ना दार, वाऱ्यावर बिऱ्हाड" याचा अर्थ शाश्वततेचा अभाव दर्शवतो. त्यामुळे योग्य उत्तर म्हणजे "विंचवाचे बिऱ्हाड पाठीवर" कारण तेच सांगते की वस्तू स्वतःसह घेऊन फिरावे लागते.

"पाचा मुखी परमेश्वर" या म्हणीचा योग्य अर्थ 'पुष्कळ लोक बोलतात ते खरे' असा आहे. या म्हणीत 'पाचा' म्हणजे पाच लोक, पण याचा अर्थ सामान्यतः 'पुष्कळ लोक' असा घेतला जातो. या म्हणीचा आधार म्हणजे जेव्हा एकाच गोष्टीवर अनेक लोक चर्चा करतात, तेव्हा त्यांच्या एकत्रित विचारांना व महत्त्वाला मान दिला जातो. म्हणूनच, 'पुष्कळ लोक बोलतात ते खरे' हा अर्थ अधिक योग्य ठरतो. म्हणजेच, अनेक लोकांच्या मतांची एकत्रित विचारधारा महत्त्वाची असते, त्यामुळे यामुळे एकत्रित सत्यता साकारते. त्यामुळे फक्त पर्याय ब बरोबर आहे.

'केळीवर नारळी आणि घर चंद्रमौळी' ही म्हण अत्यंत गरीब स्थिती व्यक्त करते. या म्हणीचा अर्थ असा आहे की बाह्य जगात काही विशेष किंवा भव्यतेची आभास आहे, पण खरेतर परिस्थिती अत्यंत गरीब किंवा अस्वस्थ आहे. केळीवर नारळ ठेवणे हे एक प्रतीक आहे, ज्यामध्ये भव्यतेची भास दिखवली जाते, परंतु वास्तविकता तशीच राहील. या म्हणीमध्ये घराची स्थिती चंद्रमौळी म्हणजे भव्य असूनही त्यात वास्तवात काहीही नाही. त्यामुळे, 'अत्यंत गरीब स्थिती असणे' हा या म्हणीचा योग्य अर्थ आहे. इतर पर्यायांच्या अर्थांमध्ये वास्तविकतेशी तफावत आहे, त्यामुळे ते योग्य नाहीत.

'अनुभवाशिवाय शहाणपण येत नाही' हा पर्याय बरोबर आहे कारण या म्हणीचा मुख्य अर्थ म्हणजे जीवनातील अनुभव आणि शिक्षण आवश्यक आहे. 'स्वतः मेल्यावाचून स्वर्ग दिसत नाही' म्हणजे कोणत्याही गोष्टीचा खरा अनुभव घेतल्याशिवाय त्याचे महत्त्व समजणे कठीण आहे. म्हणजेच, आपल्याला ज्या गोष्टींचा अनुभव नाही, त्या गोष्टींचे महत्व किंवा त्यांच्या परिणामाची जाणीव होणार नाही. त्यामुळे अनुभवाच्या अभावी ज्ञान मिळवणे किंवा शहाणपण प्राप्त करणे शक्य नाही. इतर पर्याय या अर्थाशी संबंधित नसल्याने योग्य ठरत नाहीत. म्हणून, अनुभवाशिवाय शहाणपण येत नाही हा पर्याय या म्हणीच्या अर्थाशी सुसंगत आहे.

'गुळानं मरतो तिथे विष कशाला' ही म्हण वाक्याच्या संदर्भात योग्य आहे. या म्हणीचा अर्थ असा आहे की ज्या परिस्थितीत साध्या गोष्टींनी काम चालते, तिथे जटिल किंवा हानिकारक गोष्टींचा उपयोग करण्याची आवश्यकता नाही. ज्ञानेश्वराव यांच्या वाक्यांमध्ये साध्या, गोड शब्दांनी लोकांना प्रभावित करणे हे व्यक्त केले आहे. त्यामुळे, गुळानं मरतो तिथे विष कशाला ही म्हण थेट या विचाराशी संबंधित आहे. अन्य पर्यायांमध्ये 'घोळात घ्यायला..गोड शब्द' आणि 'गोड शब्द पूरे' यामध्ये शब्दांची कमी किंवा जास्तीची शिफारस आहे, जे प्रत्यक्ष अर्थाशी संबंधित नाही. 'दादागिरी करण्याची गरज नसे' यामध्ये विचारांचा स्पष्टपणा नाही. त्यामुळे 'गुळानं मरतो तिथे विष कशाला' हा योग्य पर्याय आहे.

'एखाद्याचा डाव त्याच्यावरच उलटविण्याचे कृत्य' या अर्थासाठी 'गुरुची विद्या गुरुला फळली' ही म्हण योग्य आहे. या म्हणीचा अर्थ असा आहे की, जेव्हा एखादी व्यक्ती दुसऱ्याच्या युक्त्या किंवा योजना त्यांच्या विरोधातच वापरते, तेव्हा ती व्यक्ती त्या योजनेचा शिकार होते. यामुळे या म्हणीत दिलेला अर्थ 'डाव उलटविणे' हा स्पष्टपणे व्यक्त होतो. इतर पर्याय 'कुडीचा दांडा गोतास काळ', 'खाई त्याला खवखवे', आणि 'आपलेच दात आपलेच ओठ' हे अर्थाने या संदर्भात योग्य नाहीत, कारण ते 'उलटवणे' या क्रियेशी संबंधित नाहीत. म्हणून 'गुरुची विद्या गुरुला फळली' हा पर्याय बरोबर आहे.

'बळी तो पिळी' या म्हणीमध्ये 'कान' हा पर्याय योग्य आहे कारण या म्हणीचा अर्थ आहे की ज्याला बळी दिला जातो तो व्यक्ती आपल्या दुर्देवाची जाणीव करून घेतो, त्यामुळे 'कान' हे शब्द वापरणे अधिक उचित ठरते. या म्हणीचा वापर त्या व्यक्तीच्या ऐकण्याच्या क्षमतेशी संबंधित असल्याने 'कान' हा शब्द अर्थपूर्ण आहे. इतर पर्याय, जसे 'नाक', 'मान' आणि 'हात', या म्हणीच्या संदर्भाशी संबंधित नाहीत आणि त्यामुळे त्यांचा उपयोग योग्य ठरत नाही. म्हणीच्या अर्थानुसार 'कान' हा पर्याय एकदम अचूक असतो आणि त्यामुळे तो योग्य उत्तर आहे.

'उतावळा नवरा गुडघ्याला बाशिंग' या म्हणीत उतावळेपणा दर्शविण्यात आलेला आहे. या म्हणीत नवऱ्याच्या घाईगडबडीच्या स्वभावावर टीका केली जाते. उतावळेपणा म्हणजे विचार न करता, धाडसाने व जलद निर्णय घेणं. नवरा जर उतावळा असेल, तर तो निर्णय घेताना किंवा काम करताना सावधगिरी बाळगण्याऐवजी लवकर निर्णय घेतो, ज्यामुळे तो कठीण परिस्थितीत अडकतो. म्हणूनच, 'उतावळेपणा' हा पर्याय बरोबर आहे कारण तो या म्हणीचा मुख्य आशय आणि संदेश व्यक्त करतो. इतर पर्यायांमध्ये नटवेपणा, बेजबाबदारपणा आणि स्वार्थीपणा यांचा संबंध या म्हणीतल्या चेतावणीशी नाही. त्यामुळे उतावळेपणाची टीका स्पष्टपणे या म्हणीत दर्शविली गेली आहे.

'गर्वाचे घर खाली' ही म्हण 'जी माणसे गर्विष्ठ असतात त्यांच्यावर अपमानित होण्याची पाळी येते' या अर्थाशी योग्य आहे कारण गर्विष्ठ व्यक्तींचा गर्व त्यांना नकारात्मक परिणामांना सामोरे जाण्यासाठी प्रवृत्त करतो. ही म्हण दर्शवते की गर्व करणाऱ्यांची शेवटची अवस्था अत्यंत दुर्देवी असू शकते, आणि त्यामुळे त्यांना अपमानित होण्याची शक्यता वाढते. गर्विष्ठ व्यक्तींचा आत्मविश्वास आणि अहंकार त्यांच्या अपमानाची कारणे बनतात. उर्वरित पर्यायांमध्ये या अर्थाची स्पष्टीकरण नसल्यामुळे त्यांना योग्य म्हणीत समाविष्ट केले जाऊ शकत नाही. त्यामुळे 'गर्वाचे घर खाली' हा बरोबर उत्तर आहे.

'मानेवर गळू नि पायाला जळू' ही म्हण 'आवश्यक तेथे मदत न करता, ज्याला गरज नाही त्याला मदत करणे' या अर्थाची आहे. या म्हणीचा अर्थ असा आहे की, आपल्याला आवश्यक असलेल्या गोष्टीकडे दुर्लक्ष करून, अनावश्यक गोष्टींमध्ये वेळ व संसाधने वाया घालवणे. हे आपल्याला सूचित करते की मदत करण्यासाठी योग्य ठिकाणी लक्ष केंद्रित करणे आवश्यक आहे. इतर पर्याय जसे की 'भाताला तांदूळ नि पाण्याला उधाण', 'मनसुबे केले नि दिवस निघून गेले' आणि 'भरवश्याच्या म्हशीला टोणगा' हे पर्याय या अर्थाशी संबंधित नाहीत आणि त्यामुळे योग्य पर्याय नाहीत. म्हणून, 'मानेवर गळू नि पायाला जळू' हा बरोबर पर्याय आहे.

‘दुहेरी बोलाची कवडी मोलाची’ हा वाक्प्रचार म्हणजे दुहेरी बोलणे किंवा दोन मुद्यांवर एकाच वेळी बोलणे हे कमी किंमतीचे किंवा महत्वाचे असल्याचे दर्शवतो. यात दुहेरी बोलण्यामुळे व्यक्तीला योग्य ठिकाणी विश्वास ठेवता येत नाही, जेव्हा एखादी गोष्ट कमी महत्त्वाची किंवा किंमतीची वाटते. 'कवडी मोलाची' हा पर्याय योग्य आहे कारण याचा अर्थ कमी मूल्याचा किंवा महत्वाचा नसलेला असतो. हा वाक्प्रचार सामान्यतः तिरस्काराने वापरला जातो, जेव्हा एखादी व्यक्ती द्विअर्थी बोलत असते आणि त्यामुळे समजात गोंधळ निर्माण होतो. अन्य पर्याय त्या अर्थाने योग्य नाहीत, त्यामुळे 'कवडी मोलाची' हा पर्याय योग्य ठरतो.

'आपला हात जगन्नाथ' ही एक प्रसिद्ध मराठी म्हण आहे, ज्याचा अर्थ स्वतःसाठी मुबलक घेण्याची मोकळीक असणे असा आहे. या म्हणीचा उपयोग मानवाच्या स्वातंत्र्याची, स्वावलंबनाची आणि आत्मनिर्भरतेची भावना व्यक्त करण्यासाठी केला जातो. यामध्ये हे दर्शविले आहे की, व्यक्तीने स्वतःच्या कष्टांमुळे आपले जीवन सुधारावे आणि जे काही मिळवावे ते स्वतःच्या प्रयत्नांनी मिळवावे. त्यामुळे हे खरे आहे की, या म्हणीचा मुख्य संदेश आहे की व्यक्तीला आत्मनिर्भर होण्याची आणि स्वतःच्या क्षेत्रात यश मिळवण्याची मोकळीक असते. म्हणूनच, 'स्वतःसाठी मुबलक घेण्याची मोकळीक असणे' हा पर्याय बरोबर आहे.

'चांदणे' हा पर्याय चोराच्या मनात बसणारा एक अचूक शब्द आहे कारण याचा अर्थ चांदण्यांच्या प्रकाशात किंवा चंद्राच्या प्रकाशात होणारे मोहक दृश्य असते, जे चोराच्या मनात आकर्षण निर्माण करते. चोर हा नेहमीच शिकार शोधत असतो आणि चांदण्यांच्या प्रकाशात त्याला एक खास वातावरण अनुभवता येते, जे त्याच्या मनात 'चांदणे'च्या माध्यमातून व्यक्त होते. 'पोलीस' आणि 'शिपाई' हे शब्द चोराच्या धोरणाशी संबंधित नाहीत, कारण ते सुरक्षा व नियमांचे पालन करणारे आहेत, जे चोराच्या विचारांमध्ये समाविष्ट होत नाहीत. 'सोने नाणे' हा पर्याय चोराच्या हेतूशी संबंधित असला तरी तो रिकाम्या जागेसाठी योग्य नाही, कारण तो एक वस्तू आहे, भावना नाही. त्यामुळे 'चांदणे' हा योग्य पर्याय आहे जे चोराच्या मनातल्या भावनांना सुसंगतपणे व्यक्त करतो.

"तो पाप देणार नाही, तर पुण्य कसले देतो?" ही म्हण अत्यंत कंजूष मनुष्याच्या स्वभावाचे वर्णन करते. या म्हणीचा अर्थ असा आहे की, जो व्यक्ती कंजूष आहे, त्याच्याकडून चांगल्या गोष्टींची अपेक्षा करणे म्हणजे मूळ गोष्टींची अपेक्षा करणे. कंजूष व्यक्ती नेहमीच आपल्या संपत्तीला किंवा संसाधनांना कशाच्याही बदल्यात देण्यास तयार नसतो, त्यामुळे त्याच्याकडून काहीतरी सकारात्मक किंवा पुण्य मिळवण्याची अपेक्षा करणं म्हणजे मूर्खपणाचे लक्षण आहे. त्यामुळे, या म्हणीचा बरोबर अर्थ अत्यंत कंजूष मनुष्य या पर्यायाशी संबंधित आहे, कारण तो या व्यक्तीच्या स्वभावाचे अचूक दर्शन घडवतो.

'रंग जाणे रंगारी' या म्हणीचा अर्थ 'ज्याची विद्या त्यालाच माहित' हा पर्याय बरोबर आहे. या म्हणीचा आधार घेतल्यास, कोणत्याही विषयाची सखोल माहिती किंवा कौशल्य त्या विषयातील तज्ञ व्यक्तीपर्यंतच मर्यादित असते. हे स्पष्ट करते की, ज्ञान आणि कौशल्य यांचे वास्तविक समज असलेले व्यक्तीच त्यांचे ज्ञान इतरांना समजून देऊ शकतात. इतर पर्यायांमध्ये, 'रंगाचा संबंध नेहमी रंगायाशी येतो' हे वाक्य विषयाच्या अर्थाशी संबंधित नाही. 'रंग जाणे अन् रंगारी जाणे' हे वाक्यही अर्थ अस्पष्ट करते. 'रंग आणि रंगाऱ्याचे नाते घनिष्ठ असते' हा पर्यायही मुख्य विचाराशी संबंधित नाही. त्यामुळे 'ज्याची विद्या त्यालाच माहित' हा पर्याय या म्हणीच्या अर्थास योग्य ठरतो.

'गुळ नाही पण गुळाची वाचा तरी असावी' हा पर्याय बरोबर आहे, कारण या विधानात व्यक्त केलेल्या विचारांचा योग्य प्रतिसाद देतो. यामध्ये मुख्यतः उपमा दिली आहे की, गरिबीमुळे आपण काहीच देऊ शकत नाही, तरीही आपली वागणूक गोड, विनम्र आणि आदर्श असावी लागते. गुळाची वाचा म्हणजे गोड बोलणे किंवा चांगली वागणूक यावर लक्ष केंद्रित करणे, जे विधानाच्या आशयाशी पूर्णपणे सुसंगत आहे. इतर पर्याय त्याच अर्थाने किंवा भावनेला समर्थन देत नाहीत, त्यामुळे ते योग्य ठरत नाहीत. त्यामुळे बरोबर पर्याय हा आहे.