"आम्ही" हा अधोरेखित शब्द प्रथम पुरुषवाचक सर्वनाम आहे कारण तो वाक्यात बोलणाऱ्यांचा समावेश दर्शवतो. "आम्ही" म्हणजे "मी आणि इतर" किंवा "आमचे गट" असा अर्थ आहे, ज्यामुळे तो बोलणाऱ्यांच्या गटाची ओळख करून देतो. अन्य पर्यायांमध्ये "सामान्य सर्वनाम" म्हणजे कोणत्याही व्यक्तीला किंवा गोष्टीला दर्शवणारे शब्द, "द्वितीय पुरुषवाचक सर्वनाम" म्हणजे "तू" किंवा "तुम्ही" जे दुसऱ्या व्यक्तीला उद्देशून असते, आणि "दर्शक सर्वनाम" म्हणजे कोणत्याही विशिष्ट गोष्टीचा उल्लेख करणारे सर्वनाम. त्यामुळे, "आम्ही" हा शब्द प्रथम पुरुषवाचक सर्वनाम म्हणून योग्य आहे, हे स्पष्ट आहे.

“त्याने मला शिवाजी मंदिरात बोलावले, परंतु आपण आलाच नाहीत !" या वाक्यातील 'आपण' हा शब्द सर्वपुरुषवाचक सर्वनाम दर्शवितो. सर्वपुरुषवाचक सर्वनाम म्हणजे एकाच व्यक्तीच्या गटातील सर्व व्यक्तींना एकत्रितपणे दर्शविणारे सर्वनाम. 'आपण' या शब्दाचा वापर सहसा एकत्रित व्यक्तींचे प्रतिनिधित्व करण्यासाठी केला जातो. या वाक्यात 'आपण' म्हणजे बोलणार्‍यासोबत असलेल्या अन्य व्यक्तींना संदर्भित करते. हे 'तुम्ही' किंवा 'तुमच्या गटातील लोक' असे दर्शवते. त्यामुळे 'आपण' हा सर्वपुरुषवाचक सर्वनाम आहे, कारण तो एकत्रित व्यक्तींचा समावेश करतो.

'आम्ही' हा सर्वनाम पुरुषवाचक सर्वनाम म्हणून योग्य आहे. पुरुषवाचक सर्वनाम म्हणजे जे सर्वनाम व्यक्तीच्या लिंगाचा आणि संख्येचा उल्लेख करतात. 'आम्ही' हा एक प्रकारचा बहुवचन सर्वनाम आहे, जो एकाच गटातील पुरुष किंवा त्या गटात पुरुषांसह असलेल्या व्यक्तींना संदर्भित करतो. हे सर्वनाम बोलणाऱ्या व्यक्तींच्या गटाला दर्शवते. दर्शक सर्वनाम, संबंधी सर्वनाम, आणि सामान्य नाम यांचा या संदर्भात उपयोग होत नाही कारण ते 'आम्ही'च्या विशेषणांची व्याख्या करत नाहीत. त्यामुळे 'आम्ही' हा पुरुषवाचक सर्वनाम म्हणून योग्य आहे.

दर्शक सर्वनामे हे जवळचा व लांबचा प्राणी वा पदार्थ दाखवतात, म्हणून त्यांची जोडी २) आहे. प्रश्नार्थ कसर्वनामे प्रश्न विचारण्याच्या कामी येतात, त्यामुळे त्यांची जोडी ३) आहे. अनिश्चित सर्वनामे हे एकाच वाक्यात दोन नामांना जोडून येतात, यामुळे त्यांची जोडी ४) आहे. अनुसंबंधी सर्वनामे कोणत्याही नामाचा वा पदार्थाचा बोध होत नाही, म्हणून त्यांची जोडी १) आहे. यामुळे "2 3 4 1" हा पर्याय योग्य आहे. प्रत्येक सर्वनामाचे कार्य स्पष्टपणे सांगणारे व खरे ठरवणारे वर्णन असलेले प्रत्येक पर्याय योग्य जोड्या तयार करतो, त्यामुळे हा पर्याय बरोबर आहे.

सर्वनामे वचनभेदानुसार बदलतात आणि मराठीत मुख्यतः पाच प्रकारची सर्वनामे आहेत. या सर्वनामांमध्ये एकवचन, द्विवचन आणि बहुवचन यांचा समावेश आहे. एकवचनासाठी 'मी', 'तू', 'तो', 'ती' हे सर्वनामे आहेत, तर द्विवचनासाठी 'आम्ही', 'तुम्ही' आणि 'ते' हे वापरले जातात. 'आम्ही' आणि 'तुम्ही' हे बहुवचनातही वापरले जातात, त्यामुळे त्यांचे रूप बदलते. सर्वनामांची या पध्दतीने वर्गीकरण केल्यास, एकवचन, द्विवचन आणि बहुवचन यांचे योग्य वाचन साधले जाते. त्यामुळे, बरोबर पर्याय 'पाच' आहे जो वचनभेदानुसार बदलणाऱ्या सर्वनामांचे प्रमाण दर्शवतो.

'जो, जी, जे' ही सर्वनामे 'संबंधी सर्वनाम'च्या वर्गात येतात. संबंधी सर्वनामे त्या सर्वनामांची श्रेणी आहे जी व्यक्ती, वस्तू किंवा घटक यांच्या दरम्यान संबंध दर्शवतात. उदाहरणार्थ, 'जो' हा शब्द एखाद्या व्यक्तीची किंवा वस्तूची विशेषता दर्शवतो, तर 'जी' आणि 'जे' यांचा वापरसुद्धा त्या प्रकारच्या संबंध दर्शवण्यासाठी केला जातो. या सर्वनामांचा उपयोग वाक्यात संबंधित व्यक्ती किंवा वस्तूच्या संदर्भात अधिक माहिती देण्यासाठी केला जातो. 'पुरुषवाचक सर्वनाम', 'दर्शक सर्वनाम' आणि 'प्रश्नार्थक सर्वनाम' हे इतर प्रकारचे सर्वनाम आहेत, परंतु 'जो, जी, जे' यांचा संबंध स्पष्टपणे संबंधिततेशी आहे, म्हणून 'संबंधी सर्वनाम' हा योग्य पर्याय आहे.

'जीत / जित, जिच्यात' हा पर्याय 'जी' या स्त्रीलिंगी सर्वनामाचा सप्तमीचे विभक्तीयुक्त रूप दर्शवितो, हा कारण 'जी'चा विकार झाला की 'जिच्यात' व 'जीत' या रूपांमध्ये बदल होतो. 'जीत' म्हणजे 'जी' च्या संदर्भातच काहीतरी केले जाणे दर्शवते, आणि 'जिच्यात' हे स्थानिकतेचा दर्शक आहे. हे दोन्ही रूपे 'सप्तमी' विभक्तीच्या आवश्यकतेनुसार सार्थ ठरतात. इतर पर्याय 'जिला, जीस / जिस' हे रूपे सप्तमीसाठी योग्य नाहीत कारण ती रूपे अन्य विभक्तीसंदर्भात आहेत. 'जी' हे सर्वनाम आहे, जे विभक्तीत नाही. 'जिचा, जिचे, जिच्या' हे रूपे साधारणतः अन्य विभक्ती दर्शवतात, त्यामुळे 'जीत / जित, जिच्यात' हा पर्याय योग्य ठरतो.

मराठीतील मूळ सर्वनामांमध्ये लिंग व वचनानुसार बदलणाऱ्या सर्वनामांचा गट 'अ' या पर्यायात दिला आहे, जो बरोबर आहे. 'अ' मध्ये 'मी', 'तू', 'तो', 'हा' आणि 'जो' या सर्वनामांचे लिंग व वचनानुसार रूपांतर होते. उदाहरणार्थ, 'मी' हे एकवचन पहिला पुरुष सर्वनाम आहे, तर 'तो' आणि 'ती' हे एकवचन तिसरा पुरुष सर्वनाम आहेत. 'तू' हे एकवचन द्वितीय पुरुष सर्वनाम आहे. 'ब' व 'क' या गटांमध्ये काही सर्वनाम लिंग व वचनानुसार बदलत नाहीत, जसे 'काय' आणि 'कोण', त्यामुळे 'फक्त अ' हा पर्याय योग्य ठरतो. यामुळे 'अ' पर्याय योग्य आहे.

‘आम्ही समजतो, तुमच्या मनात काय आहे ते’ या वाक्यात पुरुषवाचक सर्वनामाचा वापर केला आहे. 'आम्ही' आणि 'तुमच्या' हे शब्द व्यक्तींच्या संदर्भात आहेत, ज्यामुळे हे सर्वनाम पुरुष वाचक श्रेणीत येतात. पुरुषवाचक सर्वनाम म्हणजे नर आणि नारी दोन्हींचे संदर्भ घेणारे सर्वनाम, ज्यामध्ये 'मी', 'तू', 'तो', 'ती', 'आपण', 'तुम्ही', 'ते' इत्यादी समाविष्ट असतात. या वाक्यात 'आम्ही' हे एकवचनाचा पहिला पुरुष दर्शवतो, तर 'तुमच्या' द्वितीय पुरुषाच्या संदर्भात आहे, त्यामुळे या वाक्यात पुरुषवाचक सर्वनामांचा वापर स्पष्टपणे दिसतो. अन्य पर्याय वाक्यातील संदर्भानुसार योग्य नाहीत.

'मनुष्याचा सर्वात मोठा शत्रू तो स्वतः असतो' हे वाक्य आत्मवाचक सर्वनाम असणारे आहे. येथे 'तो स्वतः' या भागात 'स्वतः' हा आत्मवाचक सर्वनाम आहे, जो व्यक्तीच्या स्वत:च्या अस्तित्वाकडे निर्देश करतो. आत्मवाचक सर्वनामांचा उपयोग व्यक्तीच्या स्वत:च्या विचारांवर किंवा स्थितीत लक्ष केंद्रित करण्यासाठी केला जातो, ज्यामुळे वाक्यातील संदेश अधिक प्रभावी आणि स्पष्ट बनतो. इतर पर्यायांमध्ये आत्मवाचक सर्वनामांचा समावेश नाही, त्यामुळे 'मनुष्याचा सर्वात मोठा शत्रू तो स्वतः असतो' हे वाक्य या प्रश्नाचे योग्य उत्तर आहे.

जोड्या जुळवताना 'सर्वनामे', 'क्रियाविशेषणे', 'उभयान्वयी अव्यये' आणि 'केवलप्रयोगी अव्यय' यांचे योग्य प्रकार लक्षात घेतले पाहिजेत. बरोबर पर्याय '4 1 2 3' आहे कारण या पर्यायात प्रत्येक गटाच्या योग्य उदाहरणांशी त्यांची जोडणी करण्यात आलेली आहे. 'सर्वनामे' म्हणजे 'मी, तू, हा, जो, कोण' यासारखी व्यक्तींची नावे, तर 'क्रियाविशेषणे' म्हणजे 'आज, काल, तेथे, फार' या शब्दांद्वारे क्रियांचे अधिक स्पष्ट वर्णन केले जाते. 'उभयान्वयी अव्यये'मध्ये 'शाब्बास, अबब, अरेरे' हे शब्द भावनांचे सूचक असतात, तर 'केवलप्रयोगी अव्यय' म्हणजे 'व, आणि, पण, म्हणून' या शब्दांद्वारे वाक्यातील संबंध दर्शवले जातात. त्यामुळे बरोबर पर्याय योग्य आहे.

'मंदा तू पुढे जा, हा मी आलोच' या वाक्यात 'हा' हे सर्वनाम आहे आणि त्याचा वापर क्रियाविशेषणासारखा केला आहे. 'हा' शब्द इथे 'मी' या पहिल्या पुराणाच्या संदर्भात वापरलेला आहे, जो व्यक्तीच्या स्पष्टतेसाठी आहे. हा सर्वनाम क्रियाविशेषणासारखा कार्यरत आहे कारण तो क्रियेवर, म्हणजे 'आलोच' या क्रियावर प्रकाश टाकतो. यामुळे, वाक्याचा अर्थ अधिक स्पष्ट आणि योग्य झाला आहे. त्यामुळे, या विधानाचे स्वरूप एकत्रितपणे बरोबर आहे. 'हा' हा सर्वनाम वाक्यातील क्रियेसाठी अधिक माहिती प्रदान करतो, जेणेकरून बोलणाऱ्याचे उद्दिष्ट स्पष्ट होते. त्यामुळे हा विधान सर्वांगाने बरोबर आहे.

'अवतीभोवती शोध घेऊन तो लवकर परतला.' या वाक्यातील कर्ता 'तो' आहे. कर्ता म्हणजे क्रियापदाच्या कार्यात भाग घेणारा विषय. येथे 'तो' हा शब्द त्याच्या क्रियेसाठी मुख्य आहे, कारण तो 'परतला' या क्रियेसाठी उत्तरदायी आहे. 'तो' व्यक्ती अभिव्यक्त करतो, म्हणून तो कर्ता ठरतो. इतर पर्याय म्हणजे 'शोध', 'लवकर', आणि 'परतला' हे सर्व वाक्यातील क्रियेशी संबंधित असले तरी ते कर्ता म्हणून वापरले जात नाहीत. 'शोध' हा कर्म किंवा क्रियेसंबंधीचा शब्द आहे, 'लवकर' हा काल विशेषण आहे, आणि 'परतला' हा क्रियापद आहे. त्यामुळे 'तो' हा योग्य कर्ता आहे.

'सार्वनामिक विशेषण' असलेल्या वाक्याचा योग्य पर्याय "तिच्या सर्व साड्या म्हणजे भरजरी शालूच आहेत" आहे. या वाक्यात 'सर्व' हे विशेषण 'साड्या' या संज्ञेला संदर्भित करते, जे एक सर्वनामिक विशेषण आहे. 'सर्व' हे विशेषण एकूण वस्तूंचा संदर्भ दर्शविते आणि त्यामुळे वाक्याला एक व्यापक अर्थ देते. हे विशेषण वाक्यातील साड्यांच्या गुणधर्माचे वर्णन करत नाही, तर त्या साड्यांच्या संख्येला अधोरेखित करते. त्यामुळे हा पर्याय योग्य आहे. अन्य पर्यायांमध्ये 'साठावे', 'आठवीचा' आणि 'चौदा' हे विशेषणे आमच्या नोटीफिकेशनच्या सान्निध्यात येत नाहीत, त्यामुळे ते सर्वनामिक विशेषणांमध्ये गणले जात नाहीत.

'मी स्वतः त्याला पाहिले' या वाक्यातील अधोरेखित 'स्वतः' हा शब्द आत्मवाचक सर्वनामाच्या प्रकारातील आहे. आत्मवाचक सर्वनाम म्हणजे त्या व्यक्तीला, म्हणजे बोलणाऱ्याला किंवा विचार करणाऱ्याला स्वतःच्या क्रियेत सामील करणारा सर्वनाम होय. या वाक्यात 'मी' आणि 'स्वतः' हे दोन्ही शब्द बोलणाऱ्याच्या स्वतःच्या संदर्भात आहेत, जे आत्मवाचक सर्वनामाच्या व्याख्येला अनुसरतात. 'अनिश्चित' सर्वनाम निर्दिष्ट नसलेल्या व्यक्ती किंवा वस्तूंसाठी वापरले जातात, 'संबंधी' सर्वनाम संबंध दर्शवतात, आणि 'दर्शक' सर्वनाम थेट दर्शवितात. त्यामुळे 'आत्मवाचक' हा सर्वात योग्य पर्याय आहे.