'चतुर्थी विभक्तीचे अपादान कारकार्थ' असलेले वाक्य 'त्याच्या नाकाला धार लागली आहे' हे आहे कारण यामध्ये 'नाकाला' हा चतुर्थी विभक्तीचा उपयोग करण्यात आलेला आहे. चतुर्थी विभक्ती म्हणजेच कोणीतरी किंवा काहीतरीकडे दर्शवणारे वाक्य, जेथे 'नाकाला' या शब्दामध्ये 'ला' हा चतुर्थी विभक्तीचा प्रत्यय असून तो कोणाकडे काहीतरी संबोधतो. इतर पर्यायांमध्ये चतुर्थी विभक्तीचा वापर नाही, त्यामुळे ते अपादान कारकार्थाच्या व्याखेत बसत नाहीत. यामुळे 'त्याच्या नाकाला धार लागली आहे' हे वाक्य बरोबर उत्तर आहे.

प्रथमा, पंचमी, षष्ठी, आणि सप्तमी या सर्व शब्दांचे विशिष्ट अर्थ व उपयोग आहेत. "प्रथमा" म्हणजे कर्ता, त्यामुळे याला 3 जोडले जाते. "पंचमी" हा अधिकरण दर्शवतो, त्यामुळे याला 2 जोडले जाते. "षष्ठी" संबंध दर्शवतो, म्हणून याला 4 जोडले जातात. "सप्तमी" अपादान दर्शवते, त्यामुळे याला 1 जोडणे योग्य आहे. म्हणून, योग्य जोडी म्हणजे 3, 1, 4, 2. या जोड्या सर्व संबंधित वैज्ञानिक परिभाषांच्या अनुसार योग्य आहेत, ज्यामुळे या प्रयोगाची अचूकता सिद्ध होते. त्यामुळे हा पर्याय बरोबर आहे.

कोणताही प्रत्यय न लागलेल्या पदाची विभक्ती प्रथमा मानली जाते. प्रथमा विभक्ती म्हणजे शब्दाच्या मूळ रूपात, त्यात कोणताही प्रत्यय जोडलेला नसतो. ही विभक्ती वाक्याच्या मुख्य क्रियेशी थेट संबंधित असते आणि त्या अर्थाने शब्दाच्या प्राथमिक स्वरूपाचे प्रतिनिधित्व करते. प्रथमा विभक्तीचा उपयोग करणाऱ्या वाक्यांत मुख्य क्रियाशीलता दर्शवली जाते. या विभक्तीत शब्दाचे त्याच्या मूळ रुपातले स्वरूप अधिक स्पष्टपणे व्यक्त होते, जेणेकरून वाचन किंवा बोलण्यात सहजतेने वापरता येईल. त्यामुळे, प्रथमा विभक्ती हा योग्य पर्याय आहे कारण ती प्रत्ययविरहित शब्दाची योग्य व्याख्या देते.

'आता विश्वात्मके देवे' यांत 'देवे' शब्दाची विभक्ती तृतीया आहे. तृतीया विभक्तीचा उपयोग 'कसाबद्दल' किंवा 'कशासाठी' या अर्थाच्या परिस्थितीत केला जातो. या वाक्यात 'देवे' हे एक प्रार्थनारूप आहे, ज्याचा अर्थ 'देवाला' किंवा 'देवासाठी' असा होत आहे. त्यामुळे 'देवे' या शब्दाने तृतीया विभक्ती दर्शवली आहे. यामुळे हे स्पष्ट होते की 'देवे' हा शब्द प्रार्थना किंवा विनंती दर्शवताना तृतीया विभक्तीत आहे. इतर पर्याय म्हणजे द्वितीया, षष्ठी आणि सप्तमी यामध्ये 'देवे' शब्दाची अर्थानुसार योग्य स्थिती नाही, कारण ते या वाक्याच्या संदर्भात लागू होत नाहीत. त्यामुळे 'देवे' शब्दाची विभक्ती तृतीया म्हणून स्वीकारली जाते.

'देवाचा' हा शब्द षष्ठी विभक्ती प्रत्यय लागलेला आहे. षष्ठी विभक्ती म्हणजे 'किसाचा' किंवा 'किसाचे' असा अर्थ दर्शवणारं रूप. 'देवाचा' ह्या शब्दात 'चा' हा प्रत्यय आहे, जो मालिकांच्या किंवा संबंधाच्या दर्शवण्यासाठी वापरला जातो, म्हणजे देवाची मालकी किंवा संबंध व्यक्त करतो. 'देवाने' हा शब्द करणाऱ्याच्या संकेतार्थ वापरला जातो आणि तो चतुर्थी विभक्ती आहे. 'देवा' हा शब्द एकवचनात अकारांत आहे आणि तो साधारणतः संबोधनार्थ वापरला जातो. 'देवाला' ह्या शब्दात 'ला' हा प्रत्यय आहे, जो चतुर्थी विभक्ती दर्शवतो, म्हणजे 'देवाला' असा अर्थ दिला जातो. त्यामुळे 'देवाचा' हा योग्य उत्तर आहे.

'चतुर्थी विभक्तीचे संप्रदान कारकार्थ' असलेले वाक्य 'तो घरातून बाहेर पडला' हे आहे. चतुर्थी विभक्ती सामान्यतः कशाच्या किंवा कोणाच्या संदर्भात कारकार्थ दर्शवते. या वाक्यात 'घरातून' या शब्दाने चतुर्थी विभक्तीचे संप्रदान दर्शवले आहे, कारण 'घर' हे एक स्थान दर्शवते जिथे व्यक्ति बाहेर पडतो. वाक्याची रचना स्पष्ट करते की व्यक्ति घराच्या बाहेर जात आहे, ज्यामुळे वाक्यात चतुर्थी विभक्तीचा उपयोग योग्य प्रकारे दर्शवला जातो. इतर पर्यायांमध्ये चतुर्थी विभक्तीचा वापर नाही किंवा त्या वाक्यांचा अर्थ वेगळा आहे, त्यामुळे 'तो घरातून बाहेर पडला' हा बरोबर पर्याय आहे.

'तो शाळेत पायी गेला' या वाक्यातील अधोरेखित शब्द 'गेला' आहे, जो क्रियापद आहे. या वाक्यात 'तो' हा कर्ता आहे, 'गेला' ही क्रिया आहे, आणि 'शाळेत' हा अधिकरण आहे. 'पायी' हे अपादान आहे कारण ते क्रियेसोबत संबंधीत आहे. तथापि, वाक्यात 'गेला' या क्रियेसाठी 'करण' नामक विभक्ती योग्य आहे कारण 'करण' म्हणजे क्रियाकर्ता किंवा क्रियेची भावना दर्शवणाऱ्या शब्दांचा समूह. 'गेला' या क्रियेमध्ये 'तो' कर्ता म्हणून कार्य करतो, त्यामुळे 'करण' हा पर्याय योग्य आहे. 'करण' विभक्तीतून कार्य करणारी व्यक्ती किंवा वस्तू दर्शविली जाते, जे या वाक्यात स्पष्ट आहे.

'शिष्टाई' हा शब्द मराठी भाषेत तद्धित शब्द आहे कारण त्यामध्ये 'शिष्ट' या मूल शब्दावर 'ाई' हा प्रत्यय जोडला गेला आहे. 'शिष्ट' म्हणजे सभ्य, शिष्टाचारयुक्त व्यक्ती किंवा गुण, आणि 'ाई' प्रत्ययामुळे त्याचा अर्थ 'शिष्टतेसाठीची अवस्था' किंवा 'शिष्ट असण्याचा गुण' असा होतो. त्यामुळे 'शिष्टाई' हा तद्धित शब्द म्हणून योग्य आहे. इतर पर्याय जसे 'धार्मिक', 'जडत्व' आणि 'उत्कंठित' यामध्ये तद्धित शब्दाच्या स्वरूपात प्रत्ययाचा वापर केला गेलेला नाही. 'धार्मिक' हा शब्द तत्त्वज्ञानाशी संबंधित आहे, 'जडत्व' या शब्दात 'त्व' प्रत्यय आहे, आणि 'उत्कंठित' हा शब्द क्रियापदाशी संबंधित आहे, त्यामुळे 'शिष्टाई' हा बरोबर पर्याय आहे.

'संबोधन' या विभक्तीचे प्रत्यय 'नो' हे बरोबर आहे. 'संबोधन' म्हणजे कोणालाही थेट बोलवणे किंवा संबोधणे. या विभक्तीत 'नो' प्रत्यय वापरल्याने संबोधनाची भावना व्यक्त होते, जसे की 'मित्रानो', 'सखा', किंवा 'सखा नो'. या प्रकारच्या वापरामुळे संबोधन अधिक औपचारिक आणि सुसंगत बनते. 'चा', 'त', आणि 'ऊन' हे प्रत्यय संबोधनाच्या अर्थाशी संबंधित नाहीत, त्यामुळे ते योग्य पर्याय नाहीत. 'नो' हा प्रत्यय विशेषत: श्रोत्यांचा समावेश करण्यासाठी वापरला जातो, ज्यामुळे संवाद अधिक सामूहिक आणि सुसंवादात्मक बनतो, म्हणून 'नो' हे योग्य उत्तर आहे.

'पोपट पेरू खातो' या वाक्यात 'पेरू' हा शब्द कर्म आहे आणि तो प्रथमान्त विभक्तीत आहे. प्रथमान्त विभक्तीत असलेल्या शब्दाला वाक्यात मुख्यतः कर्ता किंवा कर्म म्हणून वापरले जाते. इथे 'पोपट' म्हणजे कर्ता असून 'पेरू' कर्म आहे, जो कर्ता 'खातो' या क्रियेसोबत संबंधित आहे. 'पेरू' हा शब्द इथे 'काय खातो?' या प्रश्नाला उत्तर देतो, त्यामुळे तो प्रथमान्त विभक्तीत आहे. अन्य विभक्त्या जसे तृतीयान्त, चतुर्थ्यान्त, आणि द्वितीयान्त या सर्वांमध्ये 'पेरू'चा वापर होत नाही, त्यामुळे बरोबर उत्तर प्रथमान्त आहे.

'स, ला, ते...' हे प्रत्यये द्वितीय आणि चतुर्थी विभक्तीची आहेत. 'स' प्रत्यय द्वितीय विभक्तीसाठी वापरला जातो, ज्यामध्ये 'कोणाला?' किंवा 'कसाला?' असा प्रश्न विचारला जातो, जसे की 'त्याला भेटा'. याशिवाय, 'ला' प्रत्यय चतुर्थी विभक्तीसाठी वापरला जातो, जेव्हा आपण 'कशाला?' असा प्रश्न विचारतो, जसे की 'त्याला आवडते'. या दोन्ही विभक्तींचा वापर वाक्यात व्यक्तीच्या क्रियेशी संबंधित संबंध दर्शवण्यासाठी केला जातो, ज्यामुळे वाक्य अधिक स्पष्ट आणि अर्थपूर्ण बनते. त्यामुळे, 'द्वितीया - चतुर्थी' हा पर्याय बरोबर आहे कारण त्यात दिलेल्या प्रत्ययांचा योग्य वापर दर्शवला आहे.

'देवाने' या शब्दात तृतीया विभक्तीचा प्रत्यय आलेला आहे. तृतीया विभक्तीमध्ये क्रियापदासाठी कर्ता व अन्य पदांविषयी सांगणारी माहिती असते. 'देवाने' मध्ये 'देव' हा शब्द कर्ता आहे आणि 'ने' हा प्रत्यय तृतीया विभक्ती दर्शवतो. हे लक्षात घेतल्यास, 'देवाने' ह्या वाक्याच्या संदर्भात कर्ता क्रियेत सहभागी होत असल्याचे स्पष्ट होते. त्यामुळे तृतीया विभक्तीची अधिकृतता सिद्ध होते आणि हा शब्द कार्यकर्त्याच्या भूमिकेत असणाऱ्या देवतेकडे निर्देश करतो. त्यामुळे 'देवाने' या शब्दात तृतीया विभक्तीचा प्रत्यय असल्याने फक्त पर्याय तृतीया बरोबर आहे.