"वाङमय" या शब्दाला सर्वात जवळचा पर्याय "वाङ् मय" आहे कारण या दोन्ही शब्दांमध्ये समान अर्थ आणि उच्चार आहे. "वाङ् मय" हा शब्द संस्कृतमध्ये वापरला जातो, ज्याचा अर्थ साहित्य किंवा वाङमय यावर आधारित आहे. इतर पर्याय हे शब्द वापरताना चुकीच्या स्वरूपात आहेत. "वांग्मय" आणि "वाक् मय" हे पर्याय शुद्ध वर्तनी नसून, त्यांचे अर्थ आणि उपयोग वेगळे आहेत. "वांगमय" हा शब्द देखील अशुद्ध आहे आणि "वाङमय" च्या अर्थाशी संबंधित नाही. त्यामुळे "वाङ् मय" हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो शुद्ध स्वरूपात वाङमयाच्या अर्थास योग्यरित्या व्यक्त करतो.

"वधुपरिक्षा" हा शब्द प्रचलित शुद्धलेखनानुसार चुकीचा आहे. योग्य शब्द "वधुपरीक्षा" असा आहे. 'वधू' आणि 'परीक्षा' हे दोन शब्द एकत्र येऊन 'वधुपरीक्षा' तयार करतात, ज्यामुळे शुद्धलेखनानुसार अवकाश न ठेवता एकत्रितपणे लिखित केला जातो. या संदर्भात 'वधुपरिक्षा' हा शब्द चुकीचा आहे कारण तो भाषाशुद्धतेच्या मानकांचे उल्लंघन करतो. इतर पर्याय 'लघुकथा', 'गतिमान' आणि 'महिपाल' हे सर्व प्रचलित शुद्धलेखनानुसार योग्य आहेत. त्यामुळे 'वधुपरिक्षा' हा पर्याय चुकीचा आहे आणि त्याला योग्य शुद्धलेखन प्रमाणे 'वधुपरीक्षा' असे असावे.

'गुणवैशिष्ट्ये' हा शब्द शुद्ध आहे कारण तो 'गुण' आणि 'वैशिष्ट्य' यांचा संयोग आहे, जो व्यक्ती, वस्तू किंवा स्थितीच्या गुणधर्मांचे वर्णन करतो. 'गुण' म्हणजे विशेषता किंवा वैशिष्ट्य, तर 'वैशिष्ट्ये' म्हणजे त्या गुणांचे विविध प्रकार. त्यामुळे 'गुणवैशिष्ट्ये' हा शब्द एकत्र करून गुणधर्मांचे स्पष्टपणे विवरण करतो. इतर पर्याय जसे 'गुणवैसिष्ट्ये' आणि 'गुणविशिष्टे' या शब्दांत व्याकरणाच्या नियमांचे उल्लंघन आहे, ज्यामुळे ते शुद्ध मानले जात नाहीत. 'गुणवैशिष्ट्ये' हा योग्य शब्द वापरल्यास स्पष्टता आणि शुद्धता यांचा समावेश होतो, ज्यामुळे संवाद अधिक प्रभावी व अर्थपूर्ण बनतो.

'नागपूर' हा शब्द सर्वाधिक शुद्ध आहे कारण हा एक अद्वितीय शहराचा नावा आहे आणि यामध्ये कोणत्याही लेखनातील त्रुटी नाहीत. नागपूर हे महाराष्ट्रातील एक प्रमुख शहर असून, याला ऐतिहासिक आणि सांस्कृतिक महत्त्व आहे. इतर पर्यायांमध्ये 'तारापुर', 'संबळपुर', आणि 'पालमपुर' यांचे नाव किंवा लेखन शुद्ध असले तरी, भारतीय भूगोल आणि स्थानिक भाषांमधील योग्यतेनुसार 'नागपूर' हे अधिक प्रमाणित आणि मान्यताप्राप्त आहे. त्यामुळे 'नागपूर' हा पर्याय शुद्ध शब्द म्हणून योग्य आहे.

'जमीनजुमला' हा शब्द शुद्ध आहे कारण 'जमीन' आणि 'जुमला' या दोन घटकांचे योग्य संयोग करून तयार केला गेलेला आहे. 'जमीन' म्हणजे भूपृष्ठ किंवा जमीन, तर 'जुमला' म्हणजे त्रास किंवा समस्येचा संदर्भ असलेला एक शब्द आहे. या दोन्ही घटकांचा योग्य समावेश 'जमीनजुमला' या शब्दात झाला आहे, ज्यामुळे हा शब्द एक मजबूत अर्थ व्यक्त करतो. या संदर्भात 'जमीनजुमला' हा पर्याय योग्य ठरतो, कारण तो अर्थपूर्ण आणि सुसंगत आहे. इतर पर्याय किंवा अशुद्ध आहेत कारण त्यात योग्य अक्षरांची वापराची चूक आहे, ज्यामुळे अर्थ कमी स्पष्ट होतो.

'प्राचीनकाळी भारतात ब्राह्मी आणि खरोष्ठी या दोन लिप्या प्रचारात होत्या' हे विधान बरोबर आहे कारण ब्राह्मी आणि खरोष्ठी या लिप्या प्राचीन भारतीय संस्कृतीमध्ये अत्यंत महत्त्वाच्या होत्या आणि त्यांचा वापर अनेक ऐतिहासिक कागदपत्रांमध्ये दिसून येतो. 'ब्रह्मदेवाने निर्माण केलेल्या लिपीला ब्राह्मलिपी म्हणतात' हे विधान अयोग्य आहे कारण ब्राह्म लिपी किंवा ब्राह्मी लिपी ही प्राचीन भारतीय लिपी आहे, जी ब्रह्मदेवाने निर्माण केलेली नाही. तिला 'ब्रह्मलिपी' असे संबोधले जात नाही. त्यामुळे 'अ आणि क बरोबर' हा योग्य पर्याय आहे. यामुळे या दोन्ही विधानांचे सत्यता स्तर स्पष्ट होते.

"पर्यायी उत्तरांतील शुद्ध शब्द कोणता?" या प्रश्नात "जिज्ञासूवृत्ती" हा शब्द शुद्ध आहे. "जिज्ञासूवृत्ती" म्हणजे ज्ञान मिळवण्याची, माहिती जाणून घेण्याची आवड किंवा उत्सुकता, जी शालेय आणि शैक्षणिक संदर्भात महत्त्वाची आहे. हा शब्द योग्य रितीने उच्चारला जातो आणि त्याचा वापर सुसंगत आहे. इतर पर्यायांमध्ये "जिज्ञासुवृत्ती," "जीज्ञासुवृत्ती," आणि "जिज्ञासुव्रती" हे सर्व शब्द अशुद्ध आहेत. या शब्दांमध्ये काही स्पेलिंगची चूक आहे, ज्यामुळे ते शुद्ध मराठी भाषेत मान्यता प्राप्त नाहीत. त्यामुळे "जिज्ञासूवृत्ती" हा बरोबर उत्तर आहे, कारण तो औपचारिक आणि शुद्ध वापरासाठी योग्य आहे.

'नीलिमा' हा शब्द शुद्ध आहे कारण तो संस्कृतमधून आलेला आहे आणि त्याचा अर्थ 'निळा रंग' किंवा 'निळसरपणा' असा आहे. हा शब्द मराठीत सामान्यतः वापरला जातो आणि 'नील' या शब्दाशी संबंधित आहे. 'नीलिमा' या पर्यायात 'आ' चा अतिरिक्त वापर असून, तो योग्य प्रकारे उच्चारला जात नाही. 'निलिमा' आणि 'निलीमा' हे पर्यायही चुकीचे आहेत कारण ते शब्दाच्या शुद्ध रूपाशी संबंधित नाहीत. त्यामुळे 'नीलिमा' हा शब्द योग्य उच्चार आणि अर्थ दोन्ही दृष्टिकोनातून स्वीकार्य आहे. या कारणांमुळे 'नीलिमा' हा योग्य आणि शुद्ध शब्द आहे.

'आगंतुक' हा शब्द शुद्ध आहे कारण तो 'अगंतुक' या अर्थाने वापरला जातो, जो म्हणजे 'आगंतुक व्यक्ती' किंवा 'येत्या व्यक्ती' यांचा संकेत देतो. 'आगंतुक' हा शब्द योग्य उच्चार आणि लेखनासह वापरला जातो. यामध्ये 'अगंतुक', 'आगन्तुक' आणि 'आंगतुक' हे शब्द अशुद्ध आहेत. 'अगंतुक' हा शब्द शुद्ध ग्रीक किंवा इंग्रजी भाषेतून आलेला आहे, पण तो मराठीत वापरताना 'आगंतुक' असेच उच्चारले जावे लागते. 'आगन्तुक' हा शब्द देवनागरी लेखनात योग्य नाही, कारण त्यात 'ण' चा वापर चुकीचा आहे. 'आंगतुक' देखील अशुद्ध आहे, कारण त्यात 'आंग' या उच्चाराचा वापर चुकीचा आहे. त्यामुळे 'आगंतुक' हा योग्य पर्याय आहे.

'लुटूपुटू' हा शब्द योग्य आहे कारण तो 'लुटणे' या क्रियापदाच्या आधारावर तयार झाला आहे आणि याचा अर्थ गोंधळ, बोंधळ किंवा अनियंत्रित अवस्था दर्शवतो. यामध्ये 'लुटू' या शब्दाचा वापर 'लुटणे' या क्रियेतून उभा राहतो, ज्यामुळे शब्दाचा अर्थ स्पष्ट असल्याने, तो शुद्ध मानला जातो. इतर पर्यायांमध्ये वापरलेले 'लूट' किंवा 'लुटू' यांचा वापर योग्य नसल्याने ते शुद्ध शब्द म्हणून मानले जात नाहीत. त्यामुळे 'लुटूपुटू' या पर्यायात योग्य व्याकरणिक तीव्रता आणि अर्थ आहे, ज्यामुळे तो बरोबर पर्याय ठरतो.

"मनःस्थिती" हा शब्द शुद्ध आहे कारण त्यात संस्कृतातील "मन" आणि "स्थिती" या दोन शब्दांचे योग्य संयोग आहे. या प्रकारच्या शब्दात, "मन" ही खास संज्ञा आहे, आणि "स्थिती" याचा अर्थ आहे अवस्था किंवा स्थिति. "मनःस्थिती" हा शब्द व्यक्तीच्या मानसिक अवस्थेचा उल्लेख करतो, जो मनाच्या आतल्या स्थितीवर प्रकाश टाकतो. संस्कृत व्याकरणानुसार, या प्रकारच्या शब्दांमध्ये ":" या चिन्हाने 'मन' आणि 'स्थिती' यांच्यातील संबंध स्पष्ट केला जातो. इतर पर्याय जसे "मनस्थिती", "मन:स्थीती", आणि "मनस्थिति" शुद्ध लेखन किंवा व्याकरणाच्या नियमांचे पालन करत नाहीत, त्यामुळे "मनःस्थिती" हा योग्य पर्याय आहे.

'आशिर्वाद' हा अशुद्ध शब्द आहे. 'आशिर्वाद' या शब्दाच्या स्पेलिंगमध्ये चुकीचा स्वरूप आहे. योग्य स्पेलिंग 'आशीर्वाद' असे आहे, ज्याचा अर्थ 'प्रसन्नता आणि आशीर्वाद देणे' असा आहे. इतर पर्याय म्हणजे 'आहेर', 'अनावश्यक', आणि 'उत्कृष्ट' हे सर्व योग्य शब्द आहेत आणि त्यांचे अर्थ मराठी भाषेत स्पष्ट आणि अचूक आहेत. 'आहेर' म्हणजे सूचना किंवा संदेश, 'अनावश्यक' म्हणजे गरजेचा नसलेला, आणि 'उत्कृष्ट' म्हणजे सर्वोच्च गुणवत्तेचा. त्यामुळे, 'आशिर्वाद' हा पर्याय अशुद्ध आहे, कारण त्यात स्पेलिंगची चूक आहे, ज्यामुळे तो योग्य शब्द म्हणून मानला जात नाही.

"गृहजावई" हा शब्द भाषिकदृष्ट्या चुकीचा आहे. याचे कारण म्हणजे "गृहजावई" या शब्दासारख्या संज्ञा सामान्यतः "जावई" शब्दासोबत वापरली जातात, पण "गृह" हा उपसर्ग त्याच्याबरोबर योग्य नाही. याबद्दल "गृहजावई" या शब्दाचा अर्थ स्पष्ट करणे आवश्यक आहे, कारण "जावई" म्हणजे पत्नीचा पती, आणि "गृह" या शब्दाचा अर्थ घराशी संबंधित आहे, ज्यामुळे हा शब्द असंगत ठरतो. "वैनतेय," "बलाकमाला," आणि "सच्छील" या शब्दांमध्ये भाषिकदृष्ट्या त्रुटी नाहीत, त्यामुळे या शब्दांचा वापर योग्य आहे. म्हणून "गृहजावई" हा पर्याय चुकीचा आहे.

"सर्व प्रगतीच्या मूळाशी सार्वजनिक धोरणे मूलभूत असतात" हे वाक्य व्याकरणिक दृष्ट्या शुद्ध आहे कारण यात सर्व वर्तमन काळातील आवश्यक घटकांचा वापर योग्यरीत्या केला आहे, तसेच वाक्याची रचना स्पष्ट आणि सुवोध आहे. या वाक्यात 'सर्व प्रगतीच्या मूळाशी' हा वाक्याचा विषय योग्य असल्याने वाक्याचा अर्थ स्पष्ट आहे. 'सार्वजनिक धोरणे' हा वाक्याचा क्रियापद म्हणून वापरल्यामुळे वाक्याची संपूर्णता राखली गेली आहे. याशिवाय, वाक्याचा स्वरूप देखील विचारात घेता योग्य आहे, त्यामुळे हे वाक्य एकाच विचाराच्या सुसंगततेत व्यवस्थितपणे जोडलेले आहे. इतर पर्यायांमध्ये वाक्याची रचना किंवा अर्थ स्पष्ट नसल्याने ते व्याकरणिकदृष्ट्या शुद्ध नाहीत.

"पुढील शब्दांपैकी अशुद्ध शब्द कोणता?" या प्रश्नात "तिक्ष्ण" हा पर्याय अशुद्ध आहे, कारण "तिक्ष्ण" शब्दाचा योग्य लेखन "तिखट" असा आहे. "तिक्ष्ण" या शब्दाचा वापर सामान्यतः "तीव्र" किंवा "धारदार" या अर्थाने केला जातो, पण मराठीत शुद्ध लेखनाच्या दृष्टीने तो स्वीकारला जात नाही. इतर पर्याय म्हणजे "कीर्ती," "नवीन," आणि "दूध" हे सर्व योग्य आणि शुद्ध आहेत. "कीर्ती" म्हणजे प्रसिद्धी, "नवीन" म्हणजे नवीनता, आणि "दूध" म्हणजे दुग्धजन्य पदार्थ. त्यामुळे, "तिक्ष्ण" हा पर्याय अशुद्ध शब्द म्हणून योग्य आहे, कारण तो सामान्यतः वापरात असलेल्या वाचनाच्या नियमांच्या विरुद्ध आहे.

'निर्भर्त्सना' हा पर्याय शुद्ध शब्द आहे कारण त्याचा अर्थ 'कसून अपमान करणे' किंवा 'कठोर शब्दांत टीका करणे' असा आहे. या शब्दाचा उपयोग विशेषतः भाषाशुद्धता आणि साहित्यिक संदर्भात होतो, जिथे विदारक किंवा चिमटदार भाषेत व्यक्तिस किंवा गोष्टीसंदर्भात टीका केली जाते. 'निर्भत्सना' हा पर्याय पुनरावृत्तीचा आहे, म्हणजे तो दोन वेळा दिला आहे, त्यामुळे तो विचारात घेतला जात नाही. 'निभर्त्सना' ह्या शब्दाची रचना चुकीची आहे, कारण यामध्ये 'भर्त्सना' चा उपयोग योग्य प्रकारे झालेला नाही. त्यामुळे, 'निर्भर्त्सना' हा एकटा शुद्ध आणि योग्य शब्द आहे, जो आपल्या अर्थानुसारही योग्य आहे.

'उद्ध्वस्त' हा प्रचलित संयुक्ताक्षर आहे. 'उद्ध्वस्त' म्हणजे नष्ट केलेले, उद्ध्वस्त केलेले किंवा नाश केलेले असे अर्थ आहे. या शब्दाची रचना संयुक्ताक्षरांच्या नियमांनुसार योग्य आहे आणि हे शब्द वापरल्या जाणाऱ्यांमध्ये प्रचलित आहे. इतर पर्याय म्हणजे 'उधवस्त', 'उध्वस्त', आणि 'उद्धवस्त' हे सर्व अशुद्ध आहेत, कारण त्यांची स्पेलिंग योग्य नाही. 'उधवस्त' आणि 'उध्वस्त' मध्ये 'ध्व' चा उच्चार आणि लेखन योग्य नाही, तर 'उद्धवस्त' हा शब्द 'उद्ध्वस्त' च्या अर्थाशी संबंधित असला तरी त्याची रचना बरोबर नाही. त्यामुळे, 'उद्ध्वस्त' हा योग्य आणि प्रचलित संयुक्ताक्षर आहे.

'महात्म्य' हा शब्द 'महानता' किंवा 'विशेषता' व्यक्त करतो आणि तो संस्कृतमधून आलेला आहे. या शब्दाचा वापर सामान्यतः उच्च दर्जाच्या व्यक्ती, त्यांच्या गुणधर्म, किंवा त्यांच्या कार्याच्या संदर्भात केला जातो. 'महात्म्य' हा एक शुद्ध शब्द आहे, कारण तो व्याकरणाच्या आणि भाषाशुद्धतेच्या दृष्टीने योग्य आहे. इतर पर्याय 'माहात्म्य', 'माहात्म', आणि 'महात्म' हे शब्द अचूकता नाहीत. 'माहात्म्य' यामध्ये 'आ' चा उच्चार आणि लेखन यामुळे तो योग्य शुद्धता दर्शवत नाही. त्यामुळे बरोबर पर्याय 'महात्म्य' आहे, कारण तो शुद्ध आणि योग्य स्वरूपात वापरला जातो.

पर्यायी उत्तरांतील योग्य शुद्धशब्द 'अभिनिवेश' आहे. 'अभिनिवेश' हा शब्द संस्कृत भाषेतून आलेला आहे आणि याचा अर्थ म्हणजे मनाची एकाग्रता, आत्मसमर्पण, किंवा काहीतरी गहनपणे स्वीकारणे. या शब्दाचा वापर विशेषतः मनोविज्ञानात किंवा आध्यात्मिक संदर्भात केला जातो. इतर पर्यायामध्ये दिलेल्या शब्दांत 'अभिनेवेश', 'अभीनिवेश', आणि 'अभीनीवेश' या सर्वांचा योग्य अर्थ किंवा शुद्ध लेखन नाही. त्यामुळे 'अभिनिवेश' हा शब्द योग्य आहे, कारण तो शुद्ध आणि अर्थपूर्ण आहे, तसेच वापरातील प्रमाणित रूप म्हणून मान्य आहे. यामुळे तो योग्य पर्याय ठरतो.

'उच्चैःश्रवा' हा शब्द शुद्धलेखन नियमांनुसार अचूक आहे कारण तो संस्कृत भाषेतून आलेला आहे आणि त्यात 'उच्चै' म्हणजे 'उच्च' आणि 'श्रवा' म्हणजे 'श्रवणीयता' या अर्थाने वापरला जातो. 'उच्चैःश्रवा' मध्ये 'ः' या विसर्ग चिह्नाचा वापर योग्य ठिकाणी केला गेला आहे, ज्यामुळे शब्दाचा उच्चार आणि अर्थ दोन्ही स्पष्ट होतात. इतर पर्यायांमध्ये विसर्ग चिह्नाचा वापर चुकीच्या ठिकाणी केला गेला आहे किंवा त्यात पूर्ण शब्दाचा अर्थ गहाळ होतो, त्यामुळे ते शुद्धलेखन नियमांचे पालन करत नाहीत. यामुळे 'उच्चैःश्रवा' हा विकल्प एकटा योग्य आहे.

'तत्सम इकारान्त व उकारान्त शब्द' यांचा वर्गीकरण 'दीर्घान्त' या पर्यायात योग्य आहे, कारण इकारान्त व उकारान्त शब्दांचे दीर्घ स्वर असून ते एकसमान ध्वनीमाध्यमांद्वारे व्यक्त केले जातात. दीर्घान्त शब्दांचे उच्चार अधिक लांब आणि स्थायी असतात, जे त्यांचे विशिष्ट गुण दर्शवते. इकारान्त आणि उकारान्त शब्दांची तुलना करताना, दीर्घ स्वर हे त्यांच्या उच्चारात महत्त्वाचे असतात, त्यामुळे 'दीर्घान्त' हा पर्याय योग्य ठरतो. इतर पर्याय या संदर्भात योग्य नाहीत, कारण ते इकारान्त आणि उकारान्त शब्दांचे स्वरूप दर्शवत नाहीत. त्यामुळे 'दीर्घान्त' हा बरोबर उत्तर आहे.

विधान 'क' हे चुकीचे आहे कारण देवनागरी लिपी डावीकडून उजवीकडे लिहिली जाते, म्हणजेच लेखक दाहिनी बाजूला बसून लेखन करतो आणि अक्षरे डावीकडे वाहून जातात. याउलट, विधान 'अ' बरोबर आहे कारण 'बाळबोध लिपी' हा एक सामान्य संदर्भ आहे जो शिक्षणाच्या प्रारंभिक स्तरावर वापरल्या जाणार्या लिपीला दर्शवतो. विधान 'ब' देखील बरोबर आहे कारण देवनागरी लिपी विविध रेषांच्या संयोजनाने तयार केलेली असते, ज्यात उभ्या, आडव्या, तिरप्या आणि गोलसर रेषांचा समावेश आहे. त्यामुळे, 'फक्त क चूक' हा बरोबर पर्याय आहे.

'उत्तुंग' हा शब्द व्याकरणदृष्ट्या चुकीचा आहे कारण 'उत्तुंग' शब्दाचा अर्थ विचारात घेतल्यास तो शुद्ध असला तरी त्याचा वापर चुकीच्या संदर्भात केला जातो. 'उत्तुंग' म्हणजे उंच, पण या शब्दाचा वापर मराठी भाषेत काही ठिकाणी संदिग्धतेमुळे किंवा अशुद्ध प्रमाणात केला जातो. याउलट, 'उत्स्फूर्त', 'उन्मूलन', आणि 'उत्सृष्ट' हे सर्व शुद्ध आणि योग्य शब्द आहेत, जे त्यांच्या संदर्भानुसार योग्य प्रकारे वापरले जातात. त्यामुळे 'उत्तुंग' हा शब्द इतर तीन शब्दांच्या तुलनेत व्याकरणाच्या नियमांची योग्य सांगड घालण्यात अपयशी ठरतो.

'शुद्ध शब्द ओळखा' या प्रश्नात 'नीलिमा' हा पर्याय बरोबर आहे कारण 'नीलिमा' हा एक प्रमाणित मराठी शब्द आहे, ज्याचा अर्थ 'नील रंग' किंवा 'निळा रंग' यावर आधारित आहे. हा शब्द विशेषतः सुंदरता, शुद्धता आणि रंगांची कल्पना व्यक्त करण्यासाठी वापरला जातो. इतर पर्याय, जसे 'निलिमा', 'निलीमा' आणि 'नीलीमा', हे शब्द अधिक प्रमाणित किंवा मान्य नाहीत आणि त्यामुळे त्यांचा वापर सामान्यतः होत नाही. 'नीलिमा' या शब्दाचा वापर साहित्यिक व सांस्कृतिक संदर्भात देखील केला जातो, ज्यामुळे तो अधिक प्रभावी ठरतो. म्हणून 'नीलिमा' हा पर्याय योग्य आहे.

'अतींद्रिय' हा शब्द व्याकरणदृष्ट्या शुद्ध आहे, कारण हा शब्द 'अति' आणि 'इंद्रिय' या दोन भागांपासून बनलेला आहे, ज्यामध्ये 'अति' म्हणजे 'अत्यधिक' किंवा 'पलीकडे' आणि 'इंद्रिय' म्हणजे 'संवेदना' या अर्थाने वापरला जातो. 'अतींद्रिय' म्हणजे संवेदनेच्या पलीकडील, किंवा जे काही अदृश्य किंवा अनुभवण्यास अक्षम आहे, हे दर्शवितो. इतर पर्याय 'अतिद्रिय', 'अतिद्रीय', आणि 'अतीद्रींय' या शब्दांमध्ये व्याकरणिक चूक आहे, जसे की प्रत्ययांची योग्य जोडणी नाही. त्यामुळे, 'अतींद्रिय' हाच योग्य पर्याय आहे, जो योग्य अर्थ व्यक्त करतो आणि व्याकरणानुसार शुद्ध आहे.

'सहायक' हा शब्द अचूक आहे कारण याचा अर्थ मदत करण्यासाठी किंवा सहाय्य करण्यासाठी असलेला व्यक्ती किंवा साधन असा आहे. 'सहायक' हा शब्द 'सहाय्यक', 'साहाय्यक' आणि 'साहाय्यक' या पर्यायांपेक्षा अधिक प्रमाणित आणि योग्य आहे. 'सहायक' या शब्दाचा वापर सामान्यतः मदतीच्या संदर्भात केला जातो, जसे की शिक्षणात सहायक शिक्षक, तांत्रिक सहाय्यक इत्यादी. यामुळे 'सहायक' हा शब्द योग्य अर्थ दर्शवतो आणि त्याची व्याकरणिक रचना देखील योग्य आहे. त्यामुळे हा पर्याय इतर पर्यायांपेक्षा योग्य ठरतो.

'वेदांत' या शब्दास योग्य प्रकारे जुळणारा पर्याय 'वेदान्त' आहे. 'वेदान्त' हा संस्कृत शब्द आहे, जो भारतीय तत्त्वज्ञानातील एक महत्त्वाचा भाग आहे. हा शब्द 'वेद' आणि 'अंत' या दोन शब्दांचा मिलाफ आहे, ज्याचा अर्थ 'वेदांचा अंतिम भाग' असा आहे. 'वेदान्त' हा शब्द शुद्ध आणि पारंपरिक लेखनानुसार आहे, त्यामुळे याला अधिक प्रमाणिकता आहे. इतर पर्याय जसे की 'वैदांत', 'वेन्दान्त', आणि 'वेन्न्दान्त' हे शुद्ध लेखन नाहीत आणि त्यामुळे हे पर्याय योग्य मानले जात नाहीत. 'वेदान्त' हा एकाच अर्थाने वाचन आणि लेखनात मान्यताप्राप्त आहे.

"अशुद्ध शब्द ओळखा" या प्रश्नात "परिक्षा" हा शब्द अशुद्ध आहे कारण याचे शुद्ध रूप "परीक्षा" आहे. मराठीत "परीक्षा" या शब्दाचा वापर शालेय परीक्षा, शैक्षणिक मूल्यांकन यासाठी केला जातो. "पाश्चात्य," "भूगोल," आणि "आध्यात्मिक" हे सर्व शब्द शुद्ध आहेत आणि त्यांच्या अर्थानुसार योग्य आहेत. "पाश्चात्य" म्हणजे पश्चिमेकडील, "भूगोल" म्हणजे पृथ्वीचा आकार, संरचना आणि देशांतर व अक्षांशाचे अध्ययन, तर "आध्यात्मिक" म्हणजे आत्मा, धर्म किंवा आध्यात्मिकता संबंधित. त्यामुळे या पर्यायांमध्ये "परिक्षा" हा शब्दच अशुद्ध आहे, आणि म्हणून तो बरोबर उत्तर आहे.