'ऐवजी' हा शब्दयोगी अव्यय 'विनिमयवाचक' श्रेणीतील आहे. विनिमयवाचक अव्यय म्हणजे सामान्यतः एखाद्या गोष्टीच्या बदल्यात दुसरी गोष्ट दर्शवणारा अव्यय. 'ऐवजी' हा शब्द एखाद्या गोष्टीच्या ऐवजी दुसरी गोष्ट सुचवतो, जसे उदाहरणार्थ 'पाण्याच्या ऐवजी दूध घ्या.' या वाक्यात 'पाण्याच्या ऐवजी' हे दर्शवते की पाणी वापरण्याऐवजी दूध वापरले जावे. त्यामुळे 'ऐवजी' हा शब्द विनिमयवाचक अव्यय म्हणून योग्य आहे. इतर पर्याय जसे 'तुलनावाचक', 'विरोधवाचक', आणि 'कैवल्यावाचक' यांचा 'ऐवजी' या अव्ययाशी संबंध नाही. म्हणून 'विनिमयवाचक' हा पर्याय योग्य आहे.

'सूर्य ढगामागे लपला' हे वाक्य शब्दयोगी अव्ययाचा उचित प्रयोग दर्शविते कारण 'मागे' हे अव्यय स्थान दर्शवते, जे वाक्यातील क्रियेसाठी योग्य संदर्भ निर्माण करते. यामध्ये सूर्याच्या स्थितीचा स्पष्ट उल्लेख आहे, जो वाक्याच्या अर्थामध्ये सुसंगतता आणतो. इतर वाक्यांमध्ये अव्ययांचा वापर योग्य संदर्भात केलेला नाही. उदाहरणार्थ, 'देशासाठी प्राण अर्पण करणारे हुतात्मे होत' या वाक्यात 'होत' या क्रियापदाचा वापर अव्ययासोबत योग्य नाही. 'पतंग वर जात होता' आणि 'मागे या ठिकाणी विहीर होती' या वाक्यांमध्येही अव्ययांच्या वापरामुळे वाक्यांचा अर्थ स्पष्ट होत नाही. त्यामुळे 'सूर्य ढगामागे लपला' हे वाक्य योग्य आहे.

'वर' या नामाचे शब्दजाती बदलून 'शब्दयोगी परिवर्तन' होईल, हे उदाहरण 'पक्षी झाडावर बसतो' या वाक्यात स्पष्ट होते. यात 'वर' हा शब्द एक अव्यय म्हणून वापरला आहे, जो 'उच्च', 'आसपास' किंवा 'वरच्या दिशेने' असा अर्थ प्रकट करतो. इतर पर्यायांमध्ये 'वर' हा शब्द अन्य अर्थाने वापरण्यात आलेला आहे, जसे की 'दशरथाने कैकयीला दोन वर दिले' येथे 'वर' म्हणजे 'वचन' किंवा 'आशीर्वाद', 'तू त्या राजपुत्राला वर' येथेही 'वर' म्हणजे 'आशीर्वाद', आणि 'वरपिता मुलाच्या लग्नात तोऱ्यात वावरत होते' यात 'वर' म्हणजे 'वडील', त्यामुळे हे शब्दजातीचे परिवर्तन दर्शवत नाहीत. म्हणून 'पक्षी झाडावर बसतो' हा योग्य पर्याय आहे.

दोन्ही विधानं 'अ' आणि 'ब' चूक आहेत. 'अ' विधानात 'कडे, मध्ये, प्रमाणे' या अव्ययांचा उल्लेख शुद्ध शब्दयोगी अव्यय म्हणून केला आहे, जो योग्य नाही; कारण 'कडे', 'मध्ये' आणि 'प्रमाणे' हे शब्द अव्यय असले तरी त्यांचा शब्दयोगी उपयोग योग्य आहे, मात्र ते शुद्ध शब्दयोगी अव्यय नाहीत. 'ब' विधानात 'च, मात्र, ना' या अव्ययांचे वर्णन शुद्ध शब्दयोगी म्हणणे चूक आहे; कारण 'च', 'मात्र' आणि 'ना' हे शब्द शब्दयोगी अव्यय म्हणून मानले जातात. त्यामुळे दोन्ही विधानं चुकीची आहेत, ज्यामुळे 'अ व ब चूक' हा पर्याय योग्य आहे.

'प्रीत्यर्थ' हा शब्द हेतुवाचक अव्यय प्रकारात येतो, कारण 'प्रीती' किंवा 'आनंद' साधण्यासाठी काहीतरी करण्याचा उद्देश दर्शवतो. येथे 'प्रीतीसाठी' किंवा 'आनंदासाठी' हा भाव व्यक्त केला जात आहे, जो हेतुवाचक अव्ययाचे लक्षण आहे. हे अव्यय क्रियाच्या हेत्यावर प्रकाश टाकून कार्याचा उद्देश स्पष्ट करतात. बाकीचे पर्याय या संदर्भात योग्य नाहीत; उदाहरणार्थ, तुलना वाचक अव्यय तुलना दर्शवितात, व्यतिरेकवाचक अव्यय विरोधाभास दर्शवतात, आणि स्थलवाचक अव्यय स्थानीक संदर्भ देतात. म्हणून, 'प्रीत्यर्थ' हा हेतुवाचक अव्यय आहे, जो वाक्यातील क्रियेला कारणीभूत ठरवतो.

'साठी', 'कारणे', 'करिता', 'अर्थी', 'प्रीत्यर्थ' आणि 'निमित्त' हे सर्व शब्द योग्य अव्यये आहेत. अव्यय म्हणजे जे शब्द स्वतःच्या अर्थाने संपूर्ण वाक्यातील अर्थ बदलत नाहीत, ते शब्द. या सर्व शब्दांचा वापर वाक्यात विविध अर्थ व्यक्त करण्यासाठी केला जातो. उदाहरणार्थ, 'साठी' हा शब्द उद्देश दर्शवतो, 'कारणे' कारण दर्शवते, 'करिता' हेतू दर्शवतो, 'अर्थी' अर्थ दर्शवतो, 'प्रीत्यर्थ' प्रेमासाठी आणि 'निमित्त' कारण दर्शवतो. त्यामुळे 'सर्वच' हा पर्याय बरोबर आहे, कारण यातील सर्व शब्द अव्यय आहेत आणि त्यांचा वापर भाषाशुद्धतेसाठी योग्य आहे.

"अथवा, किंवा, वा, अगर, की" हा गट शब्दयोगी अव्यये नसलेला आहे. या गटातील सर्व शब्द एकमेकांना पर्यायी किंवा विकल्प देणारे आहेत, जेव्हा की अव्यये सामान्यतः वाक्यात संबंध दर्शवण्यासाठी वापरले जातात. उर्वरित पर्याय, जसे की "घरावर टेबलाखाली, ढगामागे," हे स्थान दर्शवणारे अव्यय आहेत. "च, ही, मात्र, देखील सुद्धा" हे अव्यये जोडणारे आहेत, जे वाक्यात अधिक माहिती जोडण्यासाठी वापरले जातात. "कडून, पेक्षा, साठी, वर" हे सुद्धा अव्यये आहेत, जे विशेष संबंध दर्शवतात. त्यामुळे, "अथवा, किंवा, वा, अगर, की" या गटातील शब्दयोगी अव्यये नसलेला गट आहे.

'जाईच्या मांडवावर सूर्याची सोनेरी किरणे पसरली' या वाक्यातील शब्दयोगी अव्यय 'मांडवावर' आहे. 'मांडवावर' हे अव्यय आहे कारण ते स्थान दर्शवणारे आहे, म्हणजेच क्रियेला लागणारे स्थान किंवा ठिकाण दर्शवते. 'पसरली' हे क्रियापद आहे, जे वाक्यातील क्रिया दर्शवते. 'सोनेरी' हा विशेषण आहे, जो 'किरणे' या नामाला विशेषण म्हणून वर्णन करतो. 'सूर्याची' हेही विशेषण आहे, जे सूर्याच्या गुणधर्माचे वर्णन करते. त्यामुळे 'मांडवावर' हा शब्दयोगी अव्यय म्हणून योग्य आहे कारण तो वाक्याच्या अर्थात स्थानिक संदर्भ प्रदान करतो.

'उन्हाच्यावेळी त्या झाडाखाली गुरेढोरे उभी राहतात' या वाक्यात 'झाडाखाली' हा शब्दयोगी अव्यय आहे कारण अव्यय म्हणजे एक असा शब्द जो विशेषण, क्रियापद किंवा नावाच्या अर्थाला जोडला जातो, परंतु त्याला स्वतःचा काहीही बदल होत नाही. 'झाडाखाली' या अव्ययात 'खाली' हा अव्यय असल्याने तो स्थान सूचवतो आणि त्याचा अर्थ 'झाडाच्या तळाशी' असा आहे. त्यामुळे तो वाक्यात स्थान दर्शवण्यासाठी वापरण्यात आलेला आहे. 'उन्हाच्यावेळी' हा अव्यय नाही, कारण तो एक विशेषण वाक्याच्या अर्थाला जोडतो, तर 'त्या' आणि 'गुरेढोरे' हे खरे noun आहेत. त्यामुळे 'झाडाखाली' हा पर्याय योग्य आहे.

'पासून' आणि 'पलीकडे' हे शब्दयोगी अव्यय वाक्यातील संबंध स्पष्ट करण्यासाठी वापरण्यात येतात. 'पासून' या अव्ययाचा उपयोग सामान्यतः पंचमीत केला जातो, कारण यामध्ये सुरुवात दर्शवली जाते, जसे की 'त्याला काम करायला द्या, तो तिथून सुरू करेल.' 'पलीकडे' या अव्ययाचा उपयोग सप्तमीत होतो, कारण यामध्ये एका ठिकाणाच्या बाहेर किंवा पार जाण्याचा अर्थ स्पष्ट होतो, जसे की 'गडावरून पलीकडे जाऊ नका.' त्यामुळे या दोन्ही अव्ययांचा उपयोग एकत्रितपणे पंचमी व सप्तमी या विभक्त्यांमध्ये केला जातो, ज्यामुळे हा पर्याय योग्य ठरतो. अन्य पर्यायांमध्ये दिलेल्या विभक्त्या या अव्ययांच्या अर्थाशी सुसंगत नाहीत.

'गायसुद्धा' हा 'शुद्ध शब्दयोगी' अव्यय आहे, कारण 'सुद्धा' हा अव्यय म्हणजेच दुसऱ्या गोष्टीसह येणारा एक प्रकारचा शब्द आहे. 'गायसुद्धा' या शब्दामध्ये 'गाय' आणि 'सुद्धा' यांचे योग्य संयोग असतो, ज्यामुळे तो एक शुद्ध अव्यय म्हणून ओळखला जातो. इतर पर्यायांमध्ये 'देवळाच्या बाहेर', 'वृक्षाखाली', आणि 'शहरोशहरी' हे सर्व वाक्यांश आहेत ज्यात अव्ययाचे शुद्ध योजकत्व नाही. त्यामुळे 'गायसुद्धा' हा पर्याय योग्य आहे, कारण तो अव्यय म्हणून वापरला जातो आणि त्यात स्पष्टता व अर्थपुर्णता आहे.

'कुत्रा सुद्धा' हा पर्याय शुद्ध शब्दयोगी अव्यय म्हणून योग्य आहे कारण 'सुद्धा' हा एक अव्यय आहे जो इतर शब्दांसोबत वापरला जातो. अव्यय म्हणजेच त्या शब्दाचा कोणताही परिवर्तक रूप नाही, आणि 'सुद्धा' यांमध्ये 'कुत्रा' या शब्दासोबत जोडून काही विशेष अर्थ निर्माण करतो. 'गृहाच्या बाहेर', 'गावोगावी', आणि 'मांडवाखाली' यामध्ये विशेषण, स्थान, किंवा क्रियापदाचे उपयोग असलेले वाक्यांश आहेत, जे अव्यय म्हणून उभे राहू शकत नाहीत. त्यामुळे, 'कुत्रा सुद्धा' हा अव्यय म्हणून योग्य ठरतो आणि इतर पर्याय शुद्ध अव्यय म्हणून मानले जात नाहीत.

दोन्ही विधानं 'अ' आणि 'ब' चूक आहेत. 'शब्दयोगी अव्यये' हे अव्यय प्रकारातील विशेषण असतात, जे प्रामुख्याने नामांना जोडून येत नाहीत. उदाहरणार्थ, 'लग्नात मुळा मुळाच्या बागेत दिसले' या वाक्यात 'मुळा' आणि 'मुळाच्या' या शब्दांमध्ये शब्दयोगी अव्ययाचा वापर केला जात नाही. तसेच, 'शब्दयोगी अव्यये' हे विकारी शब्द नाहीत; उलट, ते अव्यय म्हणून स्थिर असतात. विकारी शब्द म्हणजे असे शब्द जे लिंग, वचन, कारक, इत्यादींमध्ये बदलतात. त्यामुळे 'अ' आणि 'ब' या दोन्ही विधानांचा अर्थ आणि माहिती चुकीची आहे. यामुळे योग्य उत्तर 'अ आणि ब चूक' हे आहे.

'च', 'ना', आणि 'सुद्धा' हे सर्व शब्द सहायक शब्द आहेत, जे वाक्यातील विचारांना जोडण्याचे काम करतात. 'च' म्हणजे 'सुद्धा' किंवा 'तसेच', 'ना' म्हणजे नकारात्मकता दर्शवणारा एक सहायक शब्द आहे, तर 'सुद्धा' म्हणजे 'त्याचप्रमाणे' किंवा 'तसेच' असा अर्थ दर्शवतो. याउलट, 'पुढे' हा शब्द स्थान किंवा काल दर्शवणारा आहे आणि सहायक शब्दांच्या श्रेणीमध्ये येत नाही. त्यामुळे तो अन्य तीन शब्दांपेक्षा वेगळा आहे. म्हणूनच, 'पुढे' हा गटाबाहेरचा शब्द आहे.

'पतंग झाडावर अडकला होता' या विधानात 'वर' हे अव्यय आहे, जे स्थान दर्शवते, त्यामुळे हे विधान शब्दयोगी अव्ययाचे उदाहरण आहे. 'पंतग वर जात होता' या विधानात 'वर' हे क्रियाविशेषणाचे कार्य करते, कारण ते क्रियापदाच्या अर्थात उच्चाटनाचे स्थान दर्शवते. त्यामुळे दुसरे विधान क्रियाविशेषण अव्ययाचे उदाहरण ठरते. त्यामुळे, 'फक्त a व c बरोबर' हा पर्याय योग्य आहे, कारण दोन्ही विधानांतील अव्ययांची कार्ये स्पष्टपणे दर्शवली आहेत. इतर पर्यायांमध्ये दिलेल्या विधानांची योग्य असेल की नाही हे विचारात घेण्याची गरज नाही, फक्त 'a' आणि 'c' यांच्यातील योग्यतेवर लक्ष केंद्रित करणे आवश्यक आहे.